Płaszcz kesonu

Na stropie kesonu ustawia się płaszcz, pod osłoną którego wykonuje się roboty murowe podczas zagłębiania kesonu. Płaszcz ochrania świeżo wykonany mur przed uszkodzeniem i rozerwaniem przy zagłębianiu się w grunt oraz osłania miejsce pracy i wykonane roboty przed wodą w czasie opuszczania kesonu na dno rzeki. Poza tym służy on jako deskowanie dla muru nadkesonowego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wykonywanie muru fundamentowego bez płaszcza przy zastosowaniu deskowań ślizgowych ma, poza niebezpieczeństwem rozerwania się świeżego muru, również tę ujemną stronę, że głębienie kesonu odbywa się wtedy wolniej z uwagi na przerwy technologiczne, jakie wówczas występują. Poza tym utrzymanie wymiarów i osiowości muru nadkesonowego jest wtedy trudniejsze, co spowodować może skrzywienie całego fundamentu.
Płaszcz ustawia się wzdłuż zewnętrznego obwodu Stropu, ma więc on w planie kształt kesonu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Powierzchnie boczne płaszcza wykonuje się z pochyleniem od 1 :20 do 1 :50 dla zmniejszenia sił tarcia. Przy teleskopowym kształcie muru nadkesonowego pustą przestrzeń pomiędzy płaszczem a murem wypełnia się ziemią. Nie zabezpiecza to jednak płaszcza przed odkształceniem się ze względu na ściśliwość gruntu i dlatego zachodzi konieczność zastosowania mocnego rozparcia ścian, które pozostaje potem w murze fundamentu.
Płaszcz kesonu wykonuje się zazwyczaj z drewna, w bardzo rzadkich jednak przypadkach i w szczególnych warunkach stosuje się niekiedy i płaszcze żelbetowe. Stosowane były dawniej również płaszcze stalowe, które ostatnio wyszły już prawie całkowicie z użycia.

Konstrukcja płaszcza typu zwykłego, służącego do osłony muru podczas zagłębiania, powinna być dostatecznie wytrzymała, aby mogła przejąć całkowite tarcie występujące na powierzchniach bocznych fundamentu. Konstrukcja taka składa się ze szkielętu drewnianego (słupków i rygli), który obija się deskami pionowymi. Poziome położenie desek jest tu nieodpowiednie z uwagi na pracę poszycia, które powinno przejąć na siebie działanie sił pionowych (uprawnienia budowlane).

Ściany płaszcza

Słupki ustawia się na stropie, przymocowując je do konstrukcji kesonu za pomocą okuć zakotwionych w betonie. Rozstaw słupków przyjmuje się zazwyczaj 1-7-1,5 m, a przekrój ok. 18×18 cm. Odstępy pomiędzy ryglami wynoszą zazwyczaj 1,5-2.0 m i zależą od grubości desek oraz od intensywności betonowania. Przekrój ich wynosi zwykle od 16×16 do 18×18 cm. Deski daje się o grubości 4-5 cm (program egzamin ustny).

Połączenie rygli ze słupkami może być rozwiązane według schematów. W pierwszym z nich rygle umieszczone są od wewnątrz płaszcza i wcięte są w słupki tak, aby nie dochodziły do powierzchni zewnętrznej słupków na grubość desek. Umożliwia to stosowanie desek tylko między słupkami, dzięki czemu oszczędza się na materiale. W drugim schemacie rygle daje się od strony zewnętrznej słupków, co zmniejsza głębokość wcięć w konstrukcji. Zużycie jednak desek w tym przypadku jest większe, gdyż nie jest tu wykorzystana powierzchnia słupków. Przy wykonywaniu płaszcza nie należy dawać styków desek pionowych w jednym przekroju poziomym z uwagi na możliwość osłabienia płaszcza.

Ściany płaszcza powinny być powiązane ze sobą ściągami dla przejęcia parcia świeżo wykonanego betonu (opinie o programie). Ściągi daje się z prętów okrągłych 0 12-20 mm i rozstawia się je w węzłach konstrukcji co kilka przedziałów. W celu usztywnienia konstrukcji płaszcza stosuje się rozpory drewniane, które usuwa się w miarę wykonywania muru.
Płaszcze stosowane przy opuszczaniu kesonów na dno rzeki powinny stanowić szczelną osłonę umożliwiającą wykonanie robót poniżej poziomu wody i chroniącą świeży beton przed rozmyciem (segregator aktów prawnych).
Konstrukcja płaszcza wodoszczelnego jest podobna do konstrukcji płaszcza zwykłego. Składa się ona ze słupków, rygli i poszycia z dwóch warstw desek pionowych. Powinna ona mieć wodoszczelne poszycie i być mocno rozparta z uwagi na parcie wody (promocja 3 w 1).