Płyta ścienna trójwarstwowa

Typowym przykładem płyty ściennej trójwarstwowej jest płyta systemu BCM. Płyta składa się z warstwy elewacyjnej zewnętrznej z warstwy termoizolacyjnej ze styropianu 2 oraz z warstwy konstrukcyjnej 3 (od strony wewnętrznej pomieszczenia). W dawniejszych rozwiązaniach płyt trójwarstwowych umieszczano warstwę izolacyjną od strony wewnętrznej, a tym samym warstwa elewacyjna mogła być ściśle zespolona z warstwą konstrukcyjną (program uprawnienia budowlane na komputer). Warstwa ocieplająca chroni warstwę nośną przed zmianami temperatury, a tym samym warstwa konstrukcyjna akumulując ciepło stwarza lepsze warunki cieplno-wilgotnościowe wewnątrz pomieszczenia.

elewacyjna w tym rozwiązaniu musi być wykonana ze zbrojonego betonu konstrukcyjnego i mieć równocześnie walory dekoracyjne. Minimalna grubość tej warstwy powinna wynosić najmniej 4 cm. dochodząc w niektórych rozwiązaniach do 7 cm. Wzmocnieniem warstwy elewacyjnej jest siatka 4 z prętów 0 3 mm, która jest związana z warstwą nośną dwoma wieszakami 5 z prętów 0 10 mm. Tego rodzaju wiotkie przymocowanie warstwy elewacyjnej do warstwy konstrukcyjnej pozwala na niezależne ruchy warstwy elewacyjnej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Warstwa izolacyjna z ekspandowanego tworzywa sztucznego może być wykonana ze styropianu, - w innych rozwiązaniach - ze szkła piankowego, wełny mineralnej, włókna szklanego, z lekkiego betonu izolacyjnego (np. odmiany 05) itp. Grubość warstwy nośnej z betonu konstrukcyjnego waha się najczęściej od 8 do 14 cm. W niektórych systemach ścian zewnętrznych typu osłonowego lub samonośnego grubość warstwy betonowej w płycie zmniejszona jest do 5 cm (uprawnienia budowlane).

W wielu systemach ścian z elementów wielkopłytowych stosowane są - zamiast warstwy konstrukcyjnej nośnej z betonu - płyty żebrowe żelbetowe (uprawnienia budowlane). Płyty ścian zestawiane są z dwóch płyt żebrowych kasetonowych, zewnętrznej 1 i wewnętrznej 2, oraz z warstwy środkowej termoizolacyjnej 3, w postaci np. płyty pilśniowej. W budownictwie wielkopłytowym w wielu krajach, np. we Francji, zna lazły szerokie zastosowanie duże elementy pustakowe ceramiczne zespalań w elementy płytowe betonowe, z których z kolei (przy zastosowaniu beton lub zaprawy) tworzone są zbrojone lub niezbrojone elementy wielkopłytowe (program egzamin ustny). We Francji ok. 50% wszystkich budynków wielkopłytowych wykonywanych jest z elementów ceramicznych systemu Fioro i Casta Magns W Polsce wprowadzono do stosowania kilka rozwiązań elementów wielkopłytowych ceramiczno-betonowych, np. płyty Cerbet.

Płyty zewnętrzne

Płyty zewnętrzne niekonstrukcyjne, spełniające rolę osłony, stosowane w budynkach o układzie nośnym poprzecznym, stanowią pod względem ma terialowym jeden z najtrudniejszych problemów do zadowalającego rozwiązania. Płyty tego rodzaju produkowane są zwykle jako wielowarstwowe rzadziej zaś jako jednowarstwowe (opinie o programie).

Płyty osłonowe jednowarstwowe, wykonywane najczęściej z betonu lekkie go, np. gazobetonu, mogą stanowić również elementy konstrukcyjne przenoszące obciążenia w ograniczonym zakresie. Również i wiele produkowanych obecnie płyt osłonowych wielowarstwowych znajduje zastosowanie zarówno do ścian konstrukcyjnych, jak i do ścian osłonowych. Płyty kasetonowe systemu Kozłowa należą do tego rodzaju rozwiązań.

Ogólnie biorąc, w wielowarstwowych elementach wielkopłytowych osłonowych ścian zewnętrznych stosowane są oddzielne warstwy na okładzin zewnętrzną, okładzinę wewnętrzną oraz na izolację cieplną i paroszczelną. Warstwy okładzinowe zewnętrzne wykonywane są z betonu, tynku, płyt azbestowo-cementowych, blachy aluminiowej, szkła, blachy stalowej nierdzewnej lub emaliowanej oraz z tworzyw sztucznych (segregator aktów prawnych).
Najczęściej używanymi materiałami do okładzin wewnętrznych są płyty pilśniowe, płyty wiórowe i paździerzowe, suche tynki gipsowe oraz dyle gipsowo.

Do wykonania izolacji cieplnej stosowane są lekkie betony komórkowe lub betony z lekkimi wypełniaczami, materiały drewnopochodne pilśniowe i inne na lepiszczu mineralnym lub na żywicy syntetycznej, wełny szklane i żużlowe w postaci waty, filcu i płyt, szkło piankowe, tworzywa lekkie z żywic syntetycznych (styropian, pianizol itp.) oraz materiały o strukturze plastra miodu wytwarzane z papieru lub tkaniny nasyconej żywicą (promocja 3 w 1).

W poszczególnych przypadkach stosowane są papy, folie z polichlorku winylu, folie aluminiowe, azbestocementowe itp.