Płyty fałdowe

Płyty fałdowe o szerokości 3,00 m produkowano na stałych matrycach, metodą formowania płyt w stosie. Wysokość przekroju płyt jest zmienna od 93 do 100 cm, a grubość wynosi 8,0 cm. Połączenia płyt dokonano przez spawanie zbrojenia i betonowanie styków.

Dojrzewanie betonu styków przyspieszono przez naparzanie betonu. Zużycie betonu wyniosło 0,107 ms/m2 (program uprawnienia budowlane na komputer). Po zmontowaniu zabezpieczono konstrukcję przed opadami atmosferycznymi powłoką z żywicy poliestrowej. Prefabrykowany magazyn na cukier w Durbanie (Płd. Afryka). W Durbanie zbudowano jeden z największych magazynów cukru na świecie, o pojemności 200 000 T. Wymiary magazynu w planie 249,0X63,0 m, strzałka łuku 37,00 m. Konstrukcję sklepienia stanowi 80 łuków z prefabrykowanych płyt falistych o szerokości 3,10 m i zmiennej wysokości fali od 0,84 m w zworniku do 1,57 m na podporach. Grubość płyt jest również zmienna i wynosi 12,7 cm na krawędziach i 19,1 cm w środku przekroju poprzecznego. Płyty połączono w system łuku trójprzegubowego za pomocą sprężenia kablami systemu Loeba.

Ciężar płyt wynosi ok. 4,0 T. Czoła płyt pomalowano przed sprężeniem żywicą epoksydową. Łuki łączone są wzdłuż budynku monolitycznego belkami wezgłowiowymi i belką zwornikową, wykonanymi w deskowaniu przestawnym (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Belki wezgłowiowe oparto na palach żelbetowych za pośrednictwem przegubów rolkowych. Rozpór łuku jest przenoszony przez ściągi rozmieszczone co 60 cm w posadzce hali. Żelbetowe prefabrykowane sklepienie faliste (USA). Niecodzienny kształt hali, podyktowany funkcją budynku, uzyskano przez zaprojektowanie przekrycia w formie wycinka falistego torusa. Największa rozpiętość sklepienia wynosi 30,48 m, a całkowita długość hali 54,86 m. Elementy składowe wykonano na matrycach ziemnych, stosując betonowanie płyt na stosie.

Grubość płyt wynosiła 10 cm w kierunku pionowym. Mierzona zaś prostopadle do powierzchni płyty zmieniała się od 8,8 cm do 10 cm. Dla wykonania wszystkich płyt wystarczyły cztery matryce, gdyż promień krzywizny łupin jest stały. Przyjmując stałą szerokość płyt, uzyskano pomiędzy łukami szczeliny oświetleniowe, zbieżne ku podporom łuków. Łuki oparto na ławach żelbetowych i połączono w zworniku przez zespawanie prętów zbrojenia i zabetonowanie styków (uprawnienia budowlane). Po zmontowaniu hali pokryto sklepienie białym natryskiem plastykowym. Magazyn nawozów sztucznych (WRL). Halę magazynu o wymiarach rzutu” 46,14 m X 126 m, strzałce luku 24,40 m wykonano całkowicie z elementów prefabrykowanych.

Przekrycia tarczowe i powłokowe

Konstrukcję nośną stanowią dwuprzegubowe luki żelbetowe, bez ściągów (rozpór przenoszony jest przez słupy fundamentowe wykonane na mokro) (program egzamin ustny). Łuk składa się z dwóch elementów łączonych w zworniku. Przekrój elementu kratowy o szerokości 0,8 m i wysokości 1,4 m, długość elementu (mierzona wzdłuż krzywizny) 35 m, ciężar 40 T.

Na lukach oparto świetliki, które stanowią ramki dwuprzegubowe o rozpiętości 6,0 m (opinie o programie). Przekrycie dachowe wykonano z płyt panwiowych o wymiarach 1,5X9,0 m, od góry ocieplonych cegłą porowatą. Dach pokryto eternitem. Elementy łuków wykonywano na placu budowy, jako elementy leżące, na podłożu z płyt betonowych, w deskowaniach bocznych. Wykonany został tylko jeden komplet deskowania bocznego, który służył do wykonania wszystkich elementów łukowych (30 szt.). Montażu łuków dokonano za pomocą dwóch żurawi oraz wózków rolkowych, na których oparte były w czasie montażu końce oporowe łuków. Po ustawieniu świetlików i ułożeniu płyt panwiowych zabetonowano przegub (w czasie montażu ustrój pracuje jako trójprzegubowy) oraz szczeliny pomiędzy płytami. Zużycie betonu wyniosło 0,15 m3/m2, stali 20,3 kg/m2 (łącznie z przyporami) (segregator aktów prawnych).

W rozdziale tym omówiono cienkościenne przekrycia tarczowe i powłokowe stosowane najczęściej w budownictwie przemysłowym. Omawiane zagadnienia dotyczą przede wszystkim budownictwa halowego w aspekcie racjonalnego wykorzystania betonu jako podstawowego materiału konstrukcyjnego. Zwrócono szczególną uwagę na możliwie szeroki przegląd tych typów przekryć powłokowych, które stosuje się w specyficznych warunkach zabudowy przemysłowej, opartej najczęściej na modularnych siatkach kwadratowych lub prostokątnych.

Nie podano tu ogólnej systematyki przekryć cienkościennych, gdyż wielu z nich albo nie spotyka się w budownictwie przemysłowym, albo występują one tylko sporadycznie i nie są charakterystyczne dla tego rodzaju budownictwa. Przyjęto tu zatem powszechnie stosowaną klasyfikację kształtów geometrycznych oraz metod obliczeń (promocja 3 w 1).