Początkowy okres chemicznego łączenia

Każdy zatem betoniarz znając powyższe właściwości ropy powinien uważać, żeby nie zanieczyścić betonu. W przypadku rozlania się ropy na masę betonową część zanieczyszczoną należy bezzwłocznie usunąć, a więc smarowanie wnętrza form i podkładów musi być wykonane cienką warstwą z zachowaniem wszelkiej ostrożności (program uprawnienia budowlane na komputer).
Należy uważać, aby nie smarować wnętrza formy po uprzednim ułożeniu w niej zbrojenia. W tym przypadku bowiem łatwo jest zanieczyścić zbrojenie. Zbrojenie zanieczyszczone smarami traci na przyczepności do betonu.

Beton jest to sztuczny kamień, który powstaje przez zmieszanie cementu z piaskiem, grubszymi ziarnami żwiru i z pewną ilością wody. Cement łącząc się z wodą wiąże i spaja poszczególne ziarna piasku i kamieni w jednolitą masę.
Początkowy okres chemicznego łączenia się cementu z wodą nazywamy wiązaniem. Zaczyna się ono mniej więcej w godzinę po zarobieniu cementu z wodą w okresie lata, .w porze zimowej zaś po 2 godzinach, a kończy się wtedy, gdy świeżego betonu nie możemy już zarysować paznokciem; następuje to mniej więcej po upływie 4 do 6 godz (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Dalszy okres dojrzewania betonu nazywamy twardnieniem. W początkowej fazie twardnienie następuje bardzo szybko, później stopniowo coraz wolniej i trwa bardzo długo. W praktyce uważa się, że beton po 28 dniach jest już wystarczająco wytrzymały.

Rozróżniamy dwa zasadnicze rodzaje betonów, a mianowicie beton zwykły, inaczej zwany konstrukcyjnym, oraz beton lekki, który w zależności od rodzaju kruszywa przyjmuje dodatkową nazwę, np. przy zastosowaniu kruszywa żużlowego będziemy mieli beton żużlowy, przy zastosowaniu środka wytwarzającego pianę otrzymamy pianobeton itp.
Obecnie omówimy beton zwykły. Jest to beton przeznaczony do przyjmowania zarówno dużych obciążeń stałych, jak i obciążeń zmiennych, a także do przenoszenia wstrząsów i uderzeń. Poza tym beton ten powinien być odporny na szkodliwe działanie wpływów atmosferycznych. Aby spełniać te warunki, musi on być ścisły, czyli szczelny, co można osiągnąć tylko w przypadku odpowiedniego doboru kruszyw o dużej wytrzymałości, tj (uprawnienia budowlane).

Betony lekkie

kruszywa pochodzącego ze skał twardych, mało nasiąkliwych (nie wchłaniających wody) (program egzamin ustny). Z betonu konstrukcyjnego wyrabia się różnego rodzaju elementy nośne, tzn. elementy przeznaczone do przenoszenia większych lub mniejszych obciążeń. Do elementów tych zaliczamy: belki dachowe, stropowe i stropodachowe, słupy energetyczne, słupy oświetleniowe, słupy ogrodzeniowe, nadproża okienne i drzwiowe, płyty dachowe i stropowe, różne elementy wielkowymiarowe itp.
Wyobraźmy sobie teraz, że belkę stropodachową typu DMS wykonaliśmy z samego tylko betonu, bez zbrojenia przy zachowaniu wszelkich warunków stawianych takiemu betonowi.
Po 28 dniach belkę tę odsyłamy na budowę, gdzie trzeba ją ułożyć według projektu (opinie o programie).

Czy belka ta wytrzyma ciężar, jaki przewidziano? Oczywiście, że nie. Belka taka wykonana z betonu, choćby najlepszego, pęknie w miejscu, w którym nastąpiło obciążenie, lub w jego pobliżu. Co należy więc zrobić, żeby belka ta spełniała swoje zadanie? Otóż beton taki należy uzbroić odpowiednimi prętami stalowymi, wskutek czego belka stanie się elastyczna. Rozumiemy teraz, że uzbrojenie belki czy jakiegokolwiek innego elementu prefabrykowanego prętami stalowymi, które spełniają w betonie jakby rolę szkieletu, zabezpiecza element przed powstawaniem rys lub pęknięć, złamań czy rozerwań. Tak przygotowany beton nazywamy żelbetem (segregator aktów prawnych).

Przy wykonywaniu elementów drogowych z betonu zwykłego, jak kostki betonowe tzw. trylinki, płytki chodnikowe, krawężniki drogowe lub trawnikowe, nie stosuje się wkładek zbrojeniowych z uwagi na to, że elementy te spoczywając na odpowiednio przygotowanym podłożu nie będą się uginać, wobec czego nie potrzeba dodatkowego zabezpieczenia w postaci zbrojenia (promocja 3 w 1).

Jeśli chodzi o betony lekkie, to produkcja ich rozwinęła się wskutek konieczności zastąpienia w budownictwie cegły i drewna, które należą do materiałów deficytowych i łatwopalnych; trzeba je było zastąpić materiałem ognioodpornym, lżejszym od zwykłego betonu i mającym lepsze właściwości izolacyjne przeciwdźwiękowe i cieplne.