Udział spycharek

Jeszcze szersze zastosowanie znajdują spycharki do budowy podtorza drogowego, gdy wykopy i nasypy postępują za sobą kolejno krótkimi odcinkami. Znaczny i niezastąpiony jest udział spycharek przy obsypywaniu gruntem fundamentów różnych budynków, w szczególności przyczółków mostów, wiaduktów itp. oraz przy zasypywaniu wszelkiego rodzaju rowów kanalizacyjnych, wodociągowych itp. Mają one również zastosowanie jako maszyny współpracujące z innymi maszynami (np. koparkami) i stosowane są często do robót odkrywkowych i do pracy w kopalniach piasku i żwiru (program uprawnienia budowlane na komputer).

Klasyfikację spycharek przeprowadza się biorąc pod uwagę: ustawienie lemiesza w stosunku do osi podłużnej maszyny, wielkość lemiesza, rodzaj podwozia oraz sposób sterowania wyposażeniem roboczym spycharki (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ze względu na ustawienie lemiesza spycharki można podzielić na czołowe o niezmiennym położeniu w stosunku do wzdłużnej osi ciągnika (gdy podnoszenie i opuszczanie lemiesza odbywa się tylko w płaszczyźnie pionowej) oraz uniwersalne nazywane także skośnymi, przy których możliwe jest przestawianie w planie lemiesza w stosunku do osi wzdłużnej ciągnika o 55-F65° w obydwie strony, ale także i pod kątem 90° (a więc tak jak u spycharek czołowych) (uprawnienia budowlane). Lemiesze spycharek uniwersalnych często mogą być również pochylane w płaszczyźnie pionowej w obydwie strony o kąt 6-8°.

Przy wzniesieniach wydajność spycharki szybko spada i czyni jej pracę nieekonomiczną (np. przy wzniesieniu 15° wydajność w porównaniu do terenu poziomego spada o 50%) (program egzamin ustny).

Praca spycharki polega głównie na ścinaniu nierówności terenu i przepychaniu urobku przed sobą (przy spycharkach czołowych) lub spychaniu urobku na boki (przy spycharkach uniwersalnych, skośnych).

Spycharki uniwersalne

Spycharki uniwersalne (skośne) mogą w zasadzie pracować w gruntach bardziej spoistych niż spycharki czołowe ze względu na to, iż ścinają wyniosłości terenowe tylko tą częścią lemiesza, która wysunięta jest do przodu, podczas gdy spycharka czołowa ścina grunt całą szerokością lemiesza. Równocześnie jednak powoduje to szybsze zużywanie skrajnych noży spycharek skośnych, w porównaniu z nożami spycharek czołowych (opinie o programie).

Duży wpływ na efektywność skrawania gruntu ma hydrauliczne sterowanie mechanizmami roboczymi spycharki. Przy sterowaniu mechanicznym skrawanie gruntu odbywa się tylko pod wpływem ciężaru lemiesza, natomiast przy sterowaniu hydraulicznym na lemiesz działa nie tylko jego siła ciężkości, lecz głównie nacisk wywoływany ciśnieniem oleju w cylindrach hydraulicznych.

Spycharki czołowe nadają się przede wszystkim do wyrównywania terenu oraz do kopania płytkich wykopów, natomiast spycharki uniwersalne (skośne) nadają się w największej mierze do zasypywania rowów instalacyjnych oraz ścinania skarp przy budowie podtorza drogowego, przy czym przestrzegać należy w tym przypadku prowadzenia spycharki wzdłuż warstwicy dopiero wtedy, gdy osiągnięta będzie bezpieczna pochyłość dla jej pracy.

Wydajność spycharek uniwersalnych (skośnych) jest na ogół wziąwszy większa niż koparek czołowych, ze względu na szybkie przesuwanie się odspojonego urobku na bok wzdłuż lemiesza (segregator aktów prawnych).

Wydajność spycharek czołowych można zwiększyć stosując jednocześnie dwie spycharki pracujące parami (o 20%); w tym przypadku lemiesze obydwu spycharek niemal przylegają do siebie, co zapobiega połowie tych strat, jakie powstałyby przy pracy tych samych koparek pracujących pojedynczo.

Nie wszystkie grunty jednakowo utrzymują się na lemieszu spycharki, co decydująco wpływa na straty powstające przy przemieszczaniu urobku (promocja 3 w 1). Dobrze utrzymuje się na lemieszu grunt ilasty, lekko wilgotny. Jeśli dla porównania przyjąć jako współczynnik „napełnienia” lemiesza przy gruncie ilastym liczbę 100, wówczas współczynnik „napełnienia” lemiesza przy ziemi roślinnej wynosi 0,8-1-0,9, miękkiej gliny i żwiru 0,65-7-0,75, gliny z kamieniami 0,45-7-0,65, luźnego narzutu kamiennego 0,3.