Podgrzewanie gipsu półwodnego

Przy podgrzewaniu gipsu półwodnego powyżej 107 do 200°C następuje dalsze pozbawienie wody (dehydratacja) i tworzenie się stopniowo gipsu bezwodnego, tzw. rozpuszczalnego anhydrytu, którego jednak jest w tym okresie mniej niż gipsu półwodnego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Rozpuszczalny anhydryt po ostudzeniu ma znacznie większą zdolność łączenia się z wodą niż gips półwodny. Gips ten odznacza się krótkim czasem wiązania (początek po ok. 3 HI koniec po ok. 12 min.), przy czym silnie się nagrzewa. Przy temperaturze wypału 210° własności gipsu ulegają ponownej zmianie.

Gips wypalany w tej temperaturze wiąże wolniej, lecz wytrzymałość jego jest nieznana, a po związaniu ma konsystencję ziarnistą (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wypalanie przy 225° daje gips bardzo wolno wiążący aniskiej wytrzymałości. W zakresie od 300 do 317° otrzymujemy tzw. „gips martwy”, który w ogóle nie posiada własności wiążących. W temperaturach 300-f-450°C powstaje produkt złożony głównie z nierozpuszczalnego anhydrytu, a przy 450-4-750°C — już tylko nierozpuszczalny anhydryt, który z wodą wiąże się pomału bądź wcale nie reaguje. Dwutlenek siarki i tlen ulatniają się w powietrze, a część gipsu zamienia się w wapno palone mieszane z gipsem. Powstały produkt nosi nazwę gipsu jastrychowego (estrychowego).

Surowcem do produkcji gipsu budowlanego są kamienie gipsowe zawierające oprócz minerału gipsu (CaS04 • 2H20) jeszcze pewną ilość domieszek (gliny, piasku, wapieni, części organicznych itp.), których ilość jest ograniczana przez normy do 15% w stosunku do całkowitego ciężaru surowca wysuszonego przy 60°C. Przy produkcji przemysłowej wypalanie odbywa się w temperaturze 150-4-190°C (uprawnienia budowlane). Produkt wypalania zawiera jako podstawowy składnik gips półwodny CaS04 • 0,5 H20, a prócz tego pewną ilość gipsu bezwodnego, rozpuszczalnego anhydrytu oraz domieszki obce. Produkt ten w postaci sproszkowanej jest gipsem budowlanym.

W zależności od składników od sposobów produkcji uzyskuje się poszczególne odmiany gipsu budowlanego, mniej lub więcej różniące się właściwościami. Wypalanie kamieni gipsowych i mielenie po wypaleniu. Do wypalania mogą służyć: stosy połowę (wykopany dół 30-4-70 m3, palenisko przykryte rusztem ze starych szyn lub belek, kamienie gipsowe naładowane do wierzchu, nie przykryte), piece połowę, piece kręgowe (jak do wypalania cegieł), piece szybowe. Po wypaleniu następuje rozdrabnianie i mielenie w różnego rodzaju kruszarkach i młynach. Wypalanie uprzednio mielonych kamieni gipsowych. Ten sposób daje możność bardziej równomiernego i dokładnego wypalenia, a co za tym idzie — otrzymania lepszego produktu niż przy sposobie podanym wyżej (program egzamin ustny).

Wilgotne kamienie gipsowe

Wilgotne kamienie gipsowe, ze względu na swą lepkość, trudno poddają się mieleniu, toteż w celu zaoszczędzenia energii wskazane jest najpierw podsuszyć je, by usunąć wilgoć, a następnie dopiero rozdrabniać i proszkować. Wypalenie odbywa się przez podgrzewanie i mieszanie w prażarkach lub w piecach obrotowych.Prażarka (rys. 4-14) składa się z walca 1 o średnicy l,6-f-2,0 m i wysokości 0,7-ł-l,5 mm, wykonanego z blachy, natomiast dno 2 jest żeliwne (opinie o programie).

W osi pionowej kotła znajduje się pionowy wał z osadzonym na nim mieszadłem 4. Kocioł ustawiony jest nad paleniskiem 6. Dno i boczna powierzchnia kotła są podgrzewane. Wypalanie kamieni gipsowych (1,5-r- 3,5 godz.) odbywa się przy stałym rilchu mieszadła napędzanego za pośrednictwem przekładni 3. Wytwarzająca się w prażarce para uchodzi. Piec obrotowy wykonany jest w postaci leżącego walca o długości ok. 30 m i średnicy l,5-f-2,8 m. Oś walca jest nachylona pod kątem 2-f-5° do poziomu. Przy obracaniu się pieca następuje przesuwanie i mieszanie rozdrobnionego kamienia gipsowego (ziarna 0,1 -j-15 mm) oraz jego wypalanie ciepłem gazów działających bezpośrednio (jak w piecu do wypalania cementu) bądź ogrzewających ściany cylindra, lub doprowadzanych rurą umieszczoną w jego osi.
Po wypaleniu następuje ostateczne zmielenie w różnego rodzaju młynach z separatorami lub bez nich. Wypalanie kamieni gipsowych w trakcie przemiału (segregator aktów prawnych).

Schemat jednego ze sposobów produkcji jest następujący. Tłucze- gipsowy (25-f-50 mm) ładuje się do kotła i początkowo podgrzewa w ciągu. V godziny gazami w temperaturze 60-f-70°C przy ciśnieniu atmosferycznym; następnie po hermetycznym zamknięciu kotła wpuszcza się do niego parę nasyconą, do czasu gdy ciśnienie w kotle wyniesie 1,3 at n, utrzymując w kotle takie ciśnienie w ciągu 5-f-7 godzin, wypuszcza się jednocześnie co 15 minut wodę tworzącą się ze skraplającej się pary. Potem przepuszcza się przez kocioł gorące gazy o temperaturze 200°C w ciągu 4-5 godzin tak długo aż z rury wylotowej nie zaczną wychodzić suche spaliny (promocja 3 w 1). Następnie zaleca się wyładowany z kotła gips umieścić jeszcze na 1-2 godzin w gorącej komorze pod kotłem; przyczynia się to do zwiększenia wytrzymałości wyrobów o około 10-f-20%. W końcu gips miele się w młynach kulowych lub innych.