Podparcie żeber

Podparcie żeber i podciągów na murze zależy od wielkości ciśnienia podporowego. Zebro należy oprzeć co najmniej na długości, odpowiadającej wymiarowi długości cegły, podciąg co najmniej na długości równej półtora- krotnemu wymiarowi długości cegły. Przy znacznych obciążeniach konieczne są ciosy (najwygodniej sztuczne z betonu) podporowe, względnie rozszerzenia żeber. Niekiedy wskazane jest użycie osobnej belki podporowej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Belki żelbetowe powinny być, o ile możności, oparte w ten sposób, aby osiadanie podpór było mniej więcej jednakie. Dlatego też oparcie belki stropowej ciągłej na słupach i murach skrajnych wymaga, w przypadku znaczniejszego obciążenia, pewnego zabezpieczenia przeciw tworzeniu się rys, wywołanych nierównomiernem osiadaniem się podpór (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Gdy mur wykonany jest na zaprawie wapiennej, to pod wpływem obciążenia traci na wysokości bardziej niż słupy żelbetowe, co może wywołać rysy w płycie nad słupami. Aby temu zapobiec, należy wykonać mur na zaprawie cementowej, ewentualnie wapienno - cementowej, a skutecznym środkiem przeciw tworzeniu się rys w płytach nad

słupami jest stosowanie wkładek dodatkowych, o takim kierunku i takiem położeniu, aby przypadkowe ciągnienia, wywołane większem osiadaniem czy też zgniataniem murów, mogły być przeniesione w zupełności przez te wkładki. Jeżeli słupy osiadają się więcej niż mury, to przypadkowe ciągnienia, bez szkody dla ustroju, przeniosą wkładki dolne (projektowane jako ciśnione) belek nad słupami (uprawnienia budowlane).

Pewne zmiany w ustroju stropu wywołać może ściana działowa, zwłaszcza obciążona. Staramy się wtedy rozłożyć obciążenie na większą ilość żeber np. przy pomocy osobnych belek poprzecznych. Przy obciążeniu słabszym wystarczy zgrubienie płyty i zwiększenie ilości wkładek w żebrze bezpośrednio obciążonym, ewentualnie samo zgrubienie płyty (program egzamin ustny).

Rozpiętości belki

Jeżeli w ścianie działowej niema drzwi, to można zastosować belkę nad płytą. Przy bardzo silnym obciążeniu ściany działowej np. konstrukcją dachową na poddaszu i znacznej rozpiętości belki bezpośrednio obciążonej, a gdy przy tym ubikacja strychowa nie jest przeznaczona na mieszkanie, proste rozwiązanie stanowi luźna belka teowa.

Przerwy mogą być skonstruowane na słupie, za pomocą zakończenia ustroju na słupach, umieszczonych obok siebie, za pomocą wsporników lub przez zastosowanie belki przegubowej. Typowy przykład konstrukcji stropu żebrowego, wraz z obliczeniem statycznem, podano w części pierwszej (opinie o programie).

Zasadniczo ustrój stropu żebrowego o belkach ciągłych daje, zgodnie z wymogami statycznymi, belki o zmiennych wysokościach w pobliżu podpór środkowych. Znaczne uproszczenie przy wykonaniu możliwe jest wtedy, gdy, w zgodzie z zasadami statycznemi, uniknąć będziemy mogli belek ciągłych o zmiennym przekroju. W wielu przypadkach możliwy jest taki dobór przekrojów betonu dla + M_m i - M_m , że, przy odpowiedniem rozmieszczeniu wkładek, zachować można stałą wysokość belki, co w znacznym stopniu ułatwia wykonanie, a co niekiedy może być też z góry wymagane założeniem architektonicznem. Przykładem ustroju żebrowanego z zastosowaniem niezmiennej wysokości poszczególnych belek jest, skonstruowany przez autora, strop, gdzie filary betonowe, o znacznych przekrojach, dane były w założeniu ogólnym budowli (segregator aktów prawnych).

Drugiem ułatwieniem przy wykonaniu belek żebrowych, dla pewnych założeń rzutu poziomego, będzie unikanie wkładek ukośnie odgiętych, co możliwe jest przy ciągnieniach głównych nie przekraczających mniej więcej 4 kg/cm². Niskie ciągnienia główne otrzymamy przy stosownym doborze wysokości i szerokości przekroju, o ile tylko, ustalone w rzucie poziomym rozpiętości, nie spowodują zbyt wielkich podporowych sił poprzecznych.