Pokrycie blachą

Blachy stalowe, zwykłe i ocynkowane, cynkowe lub miedziane są doskonałym pokryciem, trwałym, lekkim, stosowanym do dachów płaskich i stromych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ujemną cechą tych pokryć dachowych jest duża rozszerzalność blach, co powoduje konieczność specjalnego ich mocowania na tzw. żabki (haftry) oraz na liczne zwoje czy rąbki, umożliwiające ruchy blachy pod wpływem zmian termicznych. Dla uniknięcia wpływów elektrolitycznych wskazane jest użycie do krycia całego dachu materiałów z jednego i tego samego metalu, łącznie z łapkami i gwoździami.

Np. połączenia stalowe z cynkowymi pokryciami wywołują elektrolizę, przeto połączenia te należy izolować np. papą. Dalszą ujemną cechą blach jest możliwość ich pocenia się (roszenia), co wymaga zapewnienia dostatecznej przewiewności od spodu (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Blachy mocuje się na deskowaniu, deski przybija się w odstępach 3-5 cm. W tym celu najpierw przybija się do deskowania żabki albo łapki w liczbie najmniej trzy na każdy arkusz w kierunku podłużnym, następnie nakłada się arkusze blachy z odgiętym brzegiem, na który zawija się żabkę, a potem jeszcze raz przegina się odgięty brzeg (tzw. kantowanie), przez co tworzy się luźne połączenie na rąbek stojący lub leżący.

Przy małych spadkach albo przy obróbkach blacharskich stosuje się lutowanie cyną z ołowiem (40% cyny). Lutowanie musi być często sprawdzane i miejsce pęknięcia ponownie lutowane po każdym przeglądzie.

Poszczególne arkusze blachy łączy się również na rąbki prostopadłe do okapu (uprawnienia budowlane). Rąbki otrzymuje się przez odgięcie krawędzi jednego arkusza na 40 mm, krawędzi drugiego na 25 mm ku górze, następnie zagięciu wyższego rąbka na niższy. Rąbki poziome sąsiednich pasów muszą być przesunięte względem siebie o około 10 cm lub na pół arkusza w tym celu, aby w jednym połączeniu nie spotykały się 4 arkusze.

Podwójny rąbek stojący

W celu otrzymania większej szczelności stosuje się podwójny rąbek stojący.
W pobliżu kalenicy rąbki stojące przewraca się, a blachy obydwu połaci łączy się na podwójny rąbek stojący wzdłuż kalenicy. Przy okapie, o ile nie ma rynny, blachę pokrycia nagina się na przybity do deski zgięty pasek blachy (program egzamin ustny).
W podobny sposób są kryte dachy zarówno blachą stalową ocynkowaną i cynkową.

Istnieje także blacha stalowa ocynkowana taśmowa, w rolach. Taśmy mają na ogół szerokość równą 700 mm i grubość 0,75 mm. Krycie odbywa się w kierunku prostopadłym do okapu. Wskutek odpowiedniej długości unika się szwów poziomych, co daje oszczędność w materiale i zwiększa szczelność. Pokrycie z blachy falistej o falach grubych (głębokich) lub płytkich wykonuje się na łatach lub płatwiach. Prostopadłe do okapu połączenia łączy się na nity i nakładki w odstępach co 40-60 cm. Każdy arkusz przymocowywany jest do łaty lub płatwi za pomocą żabek.

Blachy faliste znajdują się w handlu o wymiarach podanych w PKN/H-92126.
Kominy powinny być opasane blaszanymi kołnierzami, występującymi 15 do 20 cm ponad pokrycia dachowe (opinie o programie). W zakres robót blacharskich dachowych wchodzą również rynny. Zewnętrzna krawędź rynny zwykłej, wiszącej lub leżącej, powinna być o 1-2 cm niższa od wewnętrznej, aby woda w czasie burzy mogła przelewać się na zewnątrz, a nie podnosiła się ponad blachę okapową (co powoduje zamakanie gzymsów i muru strychowego) (segregator aktów prawnych).

Rynna powinna być na spojeniach podwójnie nitowana (przy rynnach z blachy ocynkowanej nitami ocynkowanymi) lub dokładnie lutowana oraz zawieszona na odpowiednio mocnych hakach ze stali ocynkowanej płaskiej o wymiarze 3 X 25 mm, umieszczonych w odstępach 50 do 60 cm. Rynny wiszące powinny być umocowane do każdej krokwi. Dla usztywnienia rynny powinien być nałożony w wewnętrznym zagięciu drut stalowy ocynkowany grub. 4 mm. Przy dachach o dużym spadku, np. 1 : 2, rynny należy zabezpieczyć klamerkami z paska blachy ocynkowanej, zakładanymi z góry przy każdym rynhaku. (promocja 3 w 1)