Pomiaru częstości drgań

Zaznaczyć należy, iż niektóre typy aparatów mają skalę, z której odczytuje się częstotliwość drgań struny /, inne natomiast dają odczyty zmian długości Al struny wzorcowej (program uprawnienia budowlane na komputer). Po zmianie obciążenia badanego elementu struna zamocowana na nim dozna zmiany długości Al, co w konsekwencji doprowadzi do zmiany częstotliwości drgań własnych struny. Doprowadzając ponownie częstotliwość drgań struny wzorcowej do zmiennej częstotliwości drgań struny pomiarowej, dokonuje się ponownie odczytu.

Z odczytów można określić odkształcenie (e, Al) struny, a więc i odkształcenie odpowiedniego włókna badanego elementu. Jeśli długości struny wzorcowej i pomiarowej są różne, należy wprowadzać odpowiednie korekty pomiarów (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Pomiaru częstości drgań własnych struny metodą rezonansu dokonuje się następująco przy odpowiednio zamocowanej w badanym elemencie strunie umieszcza się dwa elektromagnesy 1 i 2. Elektromagnes 2, zasilany z generatora 4 o regulowanej częstości, wzbudza drgania struny pomiarowej (uprawnienia budowlane).

Drgająca struna indukuje w cewce elektromagnesu 1 prąd, który odpowiednio wzmocniony we wzmacniaczu 5 zasila słuchawki 3 lub odpowiedni przyrząd wskaźnikowy. Częstość prądu generatora zmieniać należy do chwili, aż zrówna się ona z częstością drgań własnych struny pomiarowej, wywołując jej rezonans. Fakt zaistnienia rezonansu stwierdza się po zwiększonym natężeniu dźwięku w słuchawkach lub ekstremalnym wychyleniu odpowiedniego wskaźnika przyrządu. Znając częstość wzbudzania - wywołującą rezonans struny - przed i po odkształceniu, określa się tym samym częstość drgań własnych struny, a więc można wyznaczyć Als, Alp, Aas i Aop (program egzamin ustny).

Metoda samo wzbudzania, ze względu na niedoskonałości układów pomiarowych, nie znalazła szerszego zastosowania i dlatego nie będzie się jej tu omawiać.
Jako zalety tensometrów strunowych należy wymienić:
a. możliwość przeprowadzania pomiarów na odległość,
b. możliwość przeprowadzania pomiarów zarówno na powierzchni jak i w masie materiału badanego elementu (np. w betonie) przez zatopienie w niej tensometru i wyprowadzenie przewodów do aparatury „nasłuchowej”,
c. względnie mała wrażliwość na wpływy zewnętrzne, co z kolei predestynuje te tensometry do zastosowania w badaniach długotrwałych,
d. znaczna czułość; niektóre aparatury dają możność odczytu.

Jako wadę tensometrów należy wymienić przede wszystkim znaczne ich
wymiary, co częściowo ogranicza zastosowanie, przy czym z reguły są one stosowane do badań statycznych.

Tensometry strunowe

Stosując tensometry strunowe należy zdawać sobie sprawę, iż na dokładność pomiarów wpływ mają między innymi następujące czynniki:
1) zmiany temperatury zarówno materiału struny jak i badanego elementu,
2) masa struny - wzory wyprowadzone dla struny nieważkiej,
3) zmiany wymiarów geometrycznych struny - wzory wyprowadzone w założeniu, iż w czasie odkształcenia struny A i l są stałe (opinie o programie),
4) wielkość amplitudy drgań struny,
5) koncentracja naprężeń wywołana np. wprowadzeniem tensometru w masę materiału.

Wpływ wymienionych czynników daje się jednak określić (segregator aktów prawnych). Schematy rozwiązań konstrukcyjnych tensometrów strunowych oraz przykłady ich zamocowania na badanych elementach. Tensometry elektryczne. Tensometry elektryczne pozwalają wyznaczać odkształcenia i przemieszczenia poprzez pomiar wielkości elektrycznych. W zależności od rodzaju mierzonej wielkości elektrycznej odróżnia się tensometry oporowe, indukcyjne, pojemnościowe, piezoelektryczne, magnetostrykcyjne.

W tensometrach elektrycznych można wyróżnić następujące zasadnicze części:
a. czujnik - przejmujący odkształcenia badanego elementu i przetwarzający wielkość mechaniczną (odkształcenie) na wielkość elektryczną,
b. mostek pomiarowy łącznie z generatorem prądu zmiennego lub źródłem prądu stałego (promocja 3 w 1).,
c. wzmacniacz - wzmacniający wielkości sygnałów pochodzących od czujników lub od mostka pomiarowego,
d. urządzenie rejestrujące zmiany mierzonej wielkości elektrycznej, przy czym może nim być oscylograf katodowy, oscylograf pętlicowy itp.