Posiadłości kolonialne

Drżenie do całkowitego zjednoczenia ziem Francji doprowadziło do wojny stuletniej pomiędzy Francją a Anglią. zakończonej wyparciem Anglików z kontynentu i utrat.) zdobytych przez nich posiadłość i francuskich, z wyjątkiem Calais. W 1480 przyłączono do Francji Prowansję, w 1492 Burgundię, 1491-1532 Bretanie w 1536 Sabaudie/. W wyniku tzw. wojen włoskich 1494-1559 Francja przejęła od Niemiec w I 552 biskupstwa Toul, Metz i Verdun. W dobie reformacji rywalizacja pomiędzy katolikami a protestanckimi hugenotami doprowadziła do wojen religijnych 1562-1598, którym kres położyło objęcie tronu przez hugenotę Henryka IV (przyjął katolicyzm, ale edyktem nantejskim 1.598 zapewnił hugenotom całkowite swobodę religijne, założyciela dynastii Burbonów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Na przełomie XVI i XVII w. władza królewska zaczęła przechylać się w stronę absolutyzmu, który apogeum osiągu.)! za panowania ludwika XIV (1643-1715) (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Pod jego rządami Francja stała się pierwszą potęgę europejską, dokonując aneksji ziem sąsiednich, a także zdobywając posiadłości kolonialne w Kanadzie, Luizjanie, na Antylach, w Indiach (uprawnienia budowlane).

Posiadłości kolonialne

W czasach jego następców, Ludwika XV (1715 1774) i Ludwika XVI (1774-1793), Francja pogrążyła się w chaosie ekonomicznym i politycznym wywołanym postępującym rozkładem struktur feudalnych, rozrzutności.) dworu oraz niepomyślnymi konfliktami zbrojnymi wojna o sukcesję 1741-1748 oraz wojna siedmioletnia 1756-1763, w której utraciła znacznie część posiadłości kolonialnych), co doprowadziło do wybuchu rewolucji francuskiej I 789-1799. W 1 792 proklamowano utworzenie I Republiki (w 179.3 król został zgilotynowany), w 1795, po wcześniejszych rządach żyrondystów i jakobinów, władzę 5-osobo- wy dyrektoriat (program egzamin ustny). W wyniku przewrotu wojskowego w XI 1799 rządy przejął jako konsul generał Napoleon Bonaparte, który sprawował je następnie w latach 1804-1814 i krótko w 1815 jako cesarz Francuzów, Napoleon I. Podczas wojen rewolucyjnej Francji (1792-1802) oraz wojen napoleońskich (1803-1815) Francja stała się gł. potęg.) Europy (opinie o programie).

Po upadku Napoleona I terytorium Francji zostało znacznie okrojone, a jej posiadłość i kolonialne niemal w całości przejęła Wielka Brytania. Na tronie francuskim ponownie zasiedli Burbonowie (1815-1830). W wyniku rewolucji lipcowej, wywołanej próbami przywrócenia przedrewolucyjnego porządku, z dynastii orleańskiej (młodsza linia Burbonów), obalony przez rewolucję lutów.) I848. Proklamowano II Republikę, prezydentem której został Ludwik Napoleon Bonaparte. W I85I dokonał on zamachu stanu i rok później ogłosił się cesarzem jako Napoleon III (1852- 1870), tworząc Cesarstwo i ograniczając znacznie system rządów parlamentarnych (segregator aktów prawnych).

W tym okresie Franc ja prowadziła liczne wojny, m.in.: 1854-1856 uczestniczyła w wojnie krymskiej, w walczyła z Sardynią przeciwko Austrii, w interweniowała w Syrii i Chinach, a 1861 1867 w Meksyku, 1870-1871 toczyła wojnę z Prusami zakończoną utratą Lotaryngii i Alzacji. Klęska w ostatniej z wojen doprowadziła do upadku II Cesarstwa i utworzenia III Republiki. W 1871 wybuchła tzw. Komuna Paryska, która została krwawo stłumiona. Konstytucja z 1875 usankcjonowała republikę z silną władzą prezydencką. Życie polityczne cechowała postępująca destabilizacja, spowodowana poważnymi rozbieżnościami między partiami politycznymi, której efektem były częste kryzysy gabinetowe i zmiany rządów. Od lal 80. XIX w. Francja zaczęta zdobywać liczne posiadłości kolonialne, stając się w niedługim czasie drugim po Wielkiej Brytanii mocarstwem kolonialnym (promocja 3 w 1).