Potrzeby stosowania uciążliwych rusztowań

System drążenia tarczami pozwala na przejścia przez grunty sypkie bez potrzeby stosowania uciążliwych rusztowań. Tarcza jest to ruchoma osłona stalowa, pod ochroną której drąży się otwór w gruncie i montuje się właściwą obudowę tunelu (program uprawnienia budowlane na komputer). Podczas pracy tarczę posuwa się do przodu za pomocą przytwierdzonych do niej dźwigników hydraulicznych. W ślad za postępującą tarczą układa się obudowę tunelu.
W wyjątkowo trudnych przypadkach stosuje się jako obudowę tubingi żeliwne lub stalowe.

W członach tubingowych pozostawia się otwory do wtłaczania zaprawy za obudowę. Pozwala to na częściowe uszczelnienie tunelu przed przenikaniem wody. Można powiększyć szczelność obudowy przez stosowanie rowków krawędziowych na szczelinie pomiędzy poszczególnymi pierścieniami tubingów. Rowki te wypełnia się zaprawą wodoszczelną (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Jednak tego rodzaju zabezpieczenie jest niewystarczające i tunele wymagają ułożenia dodatkowej warstwy chroniącej przed przenikaniem wody. Przy małym ciśnieniu wód gruntowych można zastosować zabezpieczenie strukturalne w postaci warstwy zaprawy wodoszczelnej ok. 6 cm na siatce metalowej.

Najlepsze rezultaty daje narzut zaprawy cementowej metodą torkretowania (uprawnienia budowlane). Warstwę zaprawy należy układać po upływie kilku tygodni od chwili ułożenia tubingów, kiedy ustaną odkształcenia.
Najlepsze jednak wyniki daje izolacja przez ułożenie przepon właściwych i docisk wewnętrzną płytą obliczoną na parcie wody. Samo klejenie przepon na dnie i ścianach nie nastręcza żadnych trudności, które wynikają dopiero przy układaniu przepony na sklepieniu. Wobec znacznego ciężaru przepony należy użyć specjalnych sposobów montażowych, ażeby utrzymać ją do czasu wykonania żelbetowej płyty dociskowej (program egzamin ustny).

Układanie przepony

Układanie przepony odbywa się w następującym porządku: w rowki krawędziowe zakłada się korki
drewniane lub listewki. Przeponę klei się masą izolacyjną i przytwierdza się do kołków gwoździami z dużymi główkami, stosując blaszane podkładki. Na główki nakleja się paski papy lub folii igelitowej na lepiku. Dobre wyniki daje oklejanie całej powierzchni jutą na lepiku lub masie izolacyjnej (opinie o programie).

Przeponę na dnie tunelu pokrywa się ochronną warstwą zaprawy, a następnie montuje się siatkę zbrojeniową. Najpierw betonuje się dolną część pierścienia. Następnie ustawia się ruchome krążyny. Beton układa się stopniowo, układając deskowanie za krążynami. Sklepienie betonuje się betonem dostarczonym pod ciśnieniem. Beton wibruje się przez deskowanie. Kolejność robót powinna być zachowana w taki sposób, ażeby krążyny można było przesuwać na nowe odcinki przygotowanych dalszych partii przepony. Siatka zbrojeniowa powinna być przygotowana w postaci gotowych do ułożenia segmentów (segregator aktów prawnych).

Jeżeli przeponę wykonuje się odcinkami 0,5-f-l,0 m i bezpośrednio betonuje dociskowy pierścień wewnętrzny, przymocowanie przepony do sklepienia wymaga minimalnej ilości połączeń. Przy wykonywaniu tuneli o większych przekrojach stosuje się do przytwierdzenia przepony spinacze stalowe, jak przy wannach. Na zewnątrz występujące haki służą do przymocowania siatki zbrojeniowej.

Przy używaniu mas izolacyjnych na lotnych rozpuszczalnikach należy stosować dobrą wentylację, ażeby ochronić robotników przed trującym działaniem rozpuszczalników i niebezpieczeństwem wybuchu. Praktyczniej jest stosować masy wolno schnące bez rozpuszczalników lotnych lub specjalnie preparowane masy wymagające rozgrzewania do temp. 60-70 °C.
W niniejszym rozdziale przez specjalne roboty izolacyjne należy rozumieć te roboty.

Są to:
- Zabezpieczenie zbiorników na wodę.
- Zabezpieczenie pomieszczeń wytwarzających znaczne ilości wilgoci (pralnie, łaźnie itd.).
- Zabezpieczenie przegród przed działaniem wód agresywnych.
- Zabezpieczenie izolacji wodoszczelnych w warunkach podwyższonych temperatur (np. kotłownie)(promocja 3 w 1).