Powierzchnia pod izolację

Powierzchnia pod izolację powinna być jak najbardziej gładka. Wyprawę należy wygładzić packą. Szczególną uwagę należy zwrócić na wyokrąglenie krawędzi wklęsłych i wypukłych w podłożu (program uprawnienia budowlane na komputer). Ostre krawędzie mogłyby spowodować przecięcie nałożonych folii.
Wykorzystując właściwości mechaniczne folii, możemy folii tych nie łączyć z podłożem lub łączyć je jedynie w niektórych miejscach, co jest konieczne na płaszczyznach pionowych, stromych i pochyłych. (Na płaszczyznach o nachyleniu mniejszym od 1:5 folie można układać luźno).

Izolacja z tworzyw sztucznych może przenosić jedynie obciążenia prostopadłe do jej płaszczyzny. Obciążenia styczne powinny być przekazywane na odpowiednie konstrukcje (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W przypadku gdy wykonanie całkowicie gładkiego podłoża natrafia na trudności, wskazane jest ułożyć lub nalepić na podłożu jedną warstwę papy asfaltowej bez powłoki, po której wkładki z tworzyw sztucznych mogą przesuwać się swobodnie, bez obawy uszkodzeń.
Przy układaniu folii należy najpierw dokładnie ustalić miejsce, gdzie każda wkładka ma być ułożona (uprawnienia budowlane).

Rolki należy rozwinąć, ułożyć i przyciąć, a ich położenie na podkładzie zaznaczyć kredą. Posypkę z talku trzeba starannie usunąć szczotką. Następnie folie zwija się i stopniowo rozwijając przylepia. Izolację z folii można układać pasami równoległymi lub prostopadłymi do spadku. Przy wyborze sposobu układania należy wziąć pod uwagę względy techniczno-wykonawcze.
Przy układaniu prostopadłym do spadku na sklepieniach nie otrzymuje się wygiętych spoin w miejscach styków poszczególnych pasów. Powierzchnie w spadku i na sklepieniach, układane pasami równoległymi do spadku, ułatwiają przytrzymywanie folii (program egzamin ustny).

W razie niepogody i przy trudnych warunkach z powodu ograniczonego miejsca roboczego wskazane jest najpierw łączyć poszczególne role w większe „dywany”, które trzeba będzie następnie jedynie za sobą połączyć na miejscu wykonywania robót izolacyjnych. Można postępować w ten sposób szczególnie w przypadku, gdy chodzi o szybkie wykonanie robót, np. na budowli (moście) znajdującej się w eksploatacji (opinie o programie).

Łączenie folii na gorąco

Styki należy wykonywać tak samo jak przy wkładkach z papy, to znaczy, że od strony wody naporowej górny brzeg dolnego pasa powinien być przykryty przez dolny brzeg górnego pasa. Poza tym styki podłużne i poprzeczne powinny być przesunięte w ten sposób, aby w każdym miejscu jeden pas przebiegał nieprzerwanie, a więc w jednym miejscu nie powinno być więcej niż trzy warstwy folii, aby styk nie był zbyt gruby.
Tworzywa sztuczne układane luźno można stosować na wilgotnych powierzchniach. Przymocowania (przyklejenia) izolacji w niektórych miejscach albo
na całej powierzchni dokonuje się za pomocą lepiku lub specjalnych klejów (segregator aktów prawnych).

W przypadku naklejenia folii na całej powierzchni należy zastosować najpierw powłokę gruntującą. Przy układaniu luźnym powłoka gruntująca jest zbędna, a w obrębie szczelin dylatacyjnych i styków roboczych w konstrukcji izolowanego obiektu należy pozostawić pas nie naklejony o szerokości 20 cm, to jest po 10 cm z każdej strony szczeliny.
Styki łączy się na zakładkę stosując spawanie „na gorąco” lub „na mokro”.
Przy spawaniu na gorąco wykorzystuje się właściwość tworzyw sztucznych polegającą na tym, że przez podgrzanie zmienia się ich konsystencja, dzięki czemu zwoje dają się spawać i otrzymuje się całkowicie jednorodną powłokę izolacyjną (promocja 3 w 1).

Przy spawaniu na gorąco należy zakładki najpierw należycie oczyścić z talku, jeśli są nim pokryte powierzchnie folii. Następnie spawa się je na gorąco, używając w razie potrzeby odpowiednich przyrządów do przytrzymywania i przyciskania folii. W tym celu stosuje się specjalne aparaty do spawania różnej konstrukcji, elektryczne lub z gorącym powietrzem.