Powierzchnie betonowe

Powierzchnie, na które nakłada się izolację wodoszczelną, powinny być wykonane z materiałów nie zmieniających objętości lub w bardzo nieznacznym stopniu. Warunek ten jest spełniony w konstrukcjach murowanych, betonowych i żelbetowych. Natomiast nie powinny tu znaleźć zastosowania materiały, które pod wpływem wilgoci, nasiąkania wodą lub obciążeń zmieniają objętość lub ulegają zgnieceniu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Do takich materiałów należy większość materiałów ciepłochronnych, jak płyty wiórkowo-cementowe, płyty pilśniowe itp. Odkształcenia, jakie mogą powstać w tych materiałach, pociągają za sobą odkształcenia, a następnie uszkodzenia izolacji. Materiały tego rodzaju nie mogą być stosowane jako podłoże pod izolację narażoną na parcie wody i docisk wskutek parcia gruntu, obciążenia ruchomego itp.
Powierzchnie betonowe i wyprawy z zaprawy cementowej o marce nie niższej niż 50 i grubości 10-30 mm. Tynk tworzy skorupę, która z powodu różnego skurczu betonu i zaprawy często oddziela się od betonu. W przypadku gdy w starych obiektach konieczne jest wykonanie izolacji, wówczas podłoże pod izolację należy wykonać w ten sposób, aby miało dostateczne połączenie ze starą częścią obiektu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W celu uzyskania najbardziej odpowiednich powierzchni betonu pod izolację należy starannie wykonać deskowanie i betonowanie, tak aby nie było miejsc nie wypełnionych betonem, tzw. raków i innych nierówności, które powstają wskutek niestarannie wykonanego deskowania. Nierówności powierzchni konstrukcji betonowych często powstają.
Nierówne powierzchnie betonu powstałe przez niestaranne deskowanie, nie nadające się jako podłoże pod izolację:

a) niestarannie wykonane deskowanie,

b) nierówne powierzchnie betonu nie nadające się na podłoże pod izolację w miejscach przerw roboczych w betonowaniu (szczelin roboczych).

Na te miejsca należy zwrócić szczególną uwagę. Jeżeli ma być wykonana izolacja ciężka z wkładkami, to krawędzie wklęsłe i wypukłe oraz naroża należy zaokrąglić łukiem o promieniu nie mniejszym niż 4 cm (uprawnienia budowlane).

Temperatura mięknienia

Zaleca się stosowanie przy zaokrągleniach promienia krzywizny 10 cm, dzięki czemu wkładki izolacji jest łatwiej wygiąć nie narażając ich na uszkodzenie (pęknięcie). Jedynie nierówny, nie spoinowany mur z cegły może być otynkowany. Przy wykonywaniu nowych konstrukcji betonowych zasadniczo nie należy stosować tynków (program egzamin ustny).
Jeżeli ściana, na którą ma być nalepiona izolacja, wykonana jest z muru ceglanego, to najpierw należy pokryć ją równym tynkiem z zaprawy cementowej, z zatarciem na gładko packą drewnianą. Wielkość ziaren piasku wchodzącego w skład zaprawy nie powinna być większa niż 3 mm (opinie o programie).

Tynk o powierzchni nierównej (tak zwana rapówka), niekiedy stosowany, jest podłożem nieodpowiednim.
Podłożem może być również warstwa mastyksu asfaltowego lub asfaltu lanego z kruszywem o uziarnieniu do 8 mm.
Temperatura mięknienia oraz typ asfaltu powinny być dostosowane do warunków cieplnych, w jakich będzie izolacja pracować (segregator aktów prawnych).
Płyty betonowe lub żelbetowe prefabrykowane. Podłoże z płyt prefabrykowanych może okazać się wygodne przy wykonywaniu robót izolacyjnych w okresie mrozów.

Szczeliny między płytami mogą być zalane masą zalewową asfaltową lub zaprawą cementową. Należy każdorazowo przeanalizować, czy przy użytkowaniu budowli nie zachodzi obawa klawiszowania płyt, co mogłoby spowodować uszkodzenie izolacji.

Grunt stabilizowany przy zastosowaniu lepiszczy w postaci produktów po- naftowych lub smół. Do stabilizacji nadaje się grunt drobnoziarnisty oraz chude gliny piaszczyste o zawartości soli rozpuszczalnych w ilości nie większej niż 0,2-0,3% ogólnego ciężaru gruntu (promocja 3 w 1).. Tego rodzaju podłoża pod izolację nie są u nas jeszcze stosowane.
Podłoża metalowe, najczęściej stalowe, .w postaci powierzchni metalowych, zbiorników itp.