Powłoka metaliczna

Do nakładania powłok metalizacyjno-malarskich przygotowuje się powierzchnię przez piaskowanie do I stopnia czystości wg PN-63/H-04607, a następnie:
a) układa się powłokę cynkową o grubości min. 200 mikronów otrzymaną metodą ogniową lub przez natrysk,
b) uszczelnienie powłoki cynkowej uzyskuje się przez nałożenie jednej warstwy farby olejnej podkładowej przeciwrdzewnej o symbolu 2221-004-950. Grubość warstwy tej farby wynosi min. 35 mikronów,
c) układa się warstwy nawierzchniowe odpowiednio do przeznaczenia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Powłokę metaliczną wykonuje się z cynku. Należy unikać transportowania na większe odległości - zwłaszcza na otwartym powietrzu - elementów z przygotowaną do metalizacji powierzchnią. W razie konieczności transportu powierzchnie przygotowane należy osłonić czystym kartonem lub papierem. Należy również unikać przenoszenia przedmiotów z pomieszczenia chłodniejszego do cieplejszego, ponieważ przy większej różnicy temperatur na powierzchni zimnego przedmiotu w pomieszczeniu cieplejszym następuje skraplanie pary wodnej zawartej w powietrzu, co pogarsza wiązanie warstwy z podłożem. Jeżeli zachodzi obawa tego rodzaju zawilgocenia, przedmiot należy podgrzać do temperatury 30-M0°C (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jeżeli z jakichkolwiek powodów przerwa między oczyszczeniem a natryskiwaniem będzie dłuższa niż 24 godziny, a przy wilgotnym powietrzu nawet 12 godzin - powierzchnię oczyszczoną należy lekko opiaskować bez względu na to, czy widoczne są na niej ślady rdzy czy nie (uprawnienia budowlane).
Po odpyleniu za pomocą sprężonego powietrza należy przystąpić do metalizacji. Do metalizacji natryskowej stosuje się pistolety elektryczne lub gazowe.
Proces metalizacji nie powoduje żadnych zmian strukturalnych materiału podłoża, gdyż prowadzony jest w stosunkowo niskich temperaturach. Do malowania natryskanych powłok należy przystąpić następnego dnia po wykonaniu metalizacji.

Grubość powłoki

Należy dokładnie obejrzeć powłokę i stwierdzić, czy występują pory, rysy, pęknięcia, pęcherze, odstawanie powłoki itp. wady oraz jej gładkość i ziarnistość (program egzamin ustny).
Gładkość powłoki metalizacyjnej jest miernikiem jej jakości, sprawdzianem gładkości może być np. porównanie z powierzchnią znormalizowanego papieru szklistego. Przy grubym ziarnie istnieje większe niebezpieczeństwo powstawania porów na powłoce i z natury rzeczy należy wymagać, aby były one mniejsze. Należy dążyć, aby ziarnistość powłoki odpowiadała ziarnistości papieru szklistego nr 100 (opinie o programie).

Przyczepność badana jest za pomocą próby niszczącej, a mianowicie nacina się powłokę rylcem grawerskim aż do całkowitego jej przecięcia rysując kwadraty o wymiarach 3 x 3 mm. W kwadratach nie powinno występować odrywanie się powłoki. Należy przy tym uwzględnić fakt, że odrywanie się po pewnym czasie może być spowodowane nie tylko brakiem przyczepności bezpośrednio po natryskaniu, ale również korozją podłoża w wyniku wadliwego przygotowania przed metalizowaniem, niedostatecznej grubości powłoki lub jej porowatości (segregator aktów prawnych).

Szczelność (porowatość) powłoki cynkowej może być kontrolowana za pomocą wskaźników barwnych, np. żelazocyjanku potasowego w roztworze kwasu siarkowego. Wskaźnik ten nanoszony jest na świeżo natryskaną powłokę w miejscach ustalonych, np. na każdym fragmencie powierzchni wielkości 10 x 10 cm. W przypadku istnienia porów pojawiają się po krótkim okresie działania plamy niebieskie. Metoda ta pozwala na przeprowadzenie kontroli w dowolnych miejscach i wykrycia miejsc porowatych powłoki lub jej części wadliwie natryskanych, jeżeli powłoka jest średnioziarnista i grubość jej nie przekracza 0,3 mm. Powyżej tej grubości należy powłokę uznać za szczelną (promocja 3 w 1).

Grubość powłoki może być kontrolowana za pomocą grubościomierzy magnetycznych, np. ultrametru A-8, albo - jeśli warunki nie pozwalają - za pomocą innych przyrządów, np. elkametru ołówkowego produkcji czechosłowackiej. Powłoka cynkowa powinna być o grubości około 0,2 mm.