Powłoka PWS

W celu uniknięcia szkodliwego wpływu zmian termicznych powodujących wydłużanie się i kurczenie elementów najlepiej jest wykonywać okap z krótkich odcinków folii o długości ok. 1,00 m, łączonych między sobą na zakłady szerokości 5 cm, zlepiane kitem trwałe plastycznym (np. Polkit). Pokrycie gzymsów i wszelkich wyskoków murów wykonuje się w podobny sposób jak okapy (program uprawnienia budowlane na komputer). Po przygotowaniu odcinków pokrycia i po umocowaniu do konstrukcji zaczepów wiatrowych zakłada się wyprofilowane elementy pod zaczepy i mocuje się do ściany hakami poprzez dodatkową opaskę z tworzyw sztucznych (PCW lub PWS) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Pokrycie wierzchu murów ogniowych wykonuje się w sposób analogiczny jak krycie okapów, natomiast pionowe powierzchnie boczne tych murów oraz dolne fragmenty powierzchni głowic kominowych pokrywa się miękką folią PCW lub powłoką z żywicy poliestrowej wzmocnionej włóknem szklanym w zależności od rodzaju pokrycia dachu (z wyrobów PCW czy PWS). Przykłady obróbki murów ogniowych i kominów. Folia miękka powinna być przyklejona do równego podkładu, który w tym celu należy przygotować (np. z zaprawy lub z desek, jak pod krycie papą) (uprawnienia budowlane).

Powłoka PWS powinna być wykonywana także na równym podłożu w sposób analogiczny, przy wykonywaniu pokryć dachowych z żywicy poliestrowej. Kominy i mury, wymagające obróbek opisywaną folią lub powłoką, powinny być otynkowane zaprawą cementową z zaokrągleniem wszelkich załamań promieniem 3-5 cm. Zgodnie z normą resortową RN-59/MB-2952 izolacje wodochronne zostały podzielone na: przeciwwilgociowe, przeciwwodne i parochronne (program egzamin ustny).

Izolacje przeciwwilgociowe

Izolacje przeciwwilgociowe są przeznaczone do zabezpieczania elementów budowli przed działaniem wody nie wywierającej na nie ciśnienia, tj. wody opadowej albo wody kapilarnej, podciąganej z gruntu. Izolacje przeciwwodne mają na celu zabezpieczenie elementów budowli przed przenikaniem przez nie wody wywierającej na nie ciśnienie hydrostatyczne. Izolacje parochronne służą do zahamowania przenikania pary wodnej przez przegrody budowlane w obiektach zamkniętych (opinie o programie).

Do wykonywania izolacji wodochronnych mogą być stosowane poza materiałami tradycyjnymi następujące wyroby z tworzyw sztucznych: folie miękkie z polichlorku winylu o grub. 0,1-h2,0 mm, folie polietylenowe przezroczyste lub barwione 0,05-0,3 mm. Najcieńsze folie i powłoki stosuje się do wykonywania izolacji parochronnych oraz do zabezpieczeń tymczasowych, najgrubsze do izolacji przeciwwodnych. Folie mogą być układane na powierzchniach poziomych bez przyklejania, na innych wymagają przyklejenia (segregator aktów prawnych).

Folie przykleja się do podkładów równych, mocnych i suchych. Temperatura podczas klejenia nie powinna być niższa niż 10 -r- 15 °C, gdyż w niższych temperaturach tworzywa sztuczne są mniej elastyczne i trudniejsze jest prawidłowe wykonanie zabezpieczeń. Szczelność izolacji przeciwwodnych, a niekiedy i przeciwwilgociowych bywa sprawdzana za pomocą induktora iskrowego lub poddawana próbie wodnej przed nałożeniem warstw ochronnych. Induktory mogą być stosowane tylko do sprawdzania szczelności folii lub powłok nie przewodzących prądu elektrycznego, a więc folii bez wypełniaczy mineralnych.

Izolacje przeciwwodne powinny być w zasadzie umieszczane od strony nacisku wody. Jeżeli jednak muszą być założone od strony przeciwnej, wymagają stosowania specjalnych warstw dociskowych z betonu lub innych ciężkich materiałów. Dopóki warstwy takie nie zostaną wykonane i nie uzyskają wymaganej wytrzymałości, izolacja nie może być narażona na ciśnienie wody, które może izolację przerwać (promocja 3 w 1). Jakkolwiek wyroby z tworzyw sztucznych są jeszcze stosunkowo drogie, to jednak w pewnych przypadkach izolacje z nich wykonywane mogą się okazać bardziej opłacalne niż z materiałów tradycyjnych.