Prefabrykaty
W systemie szczecińskim prefabrykaty ścian zewnętrznych są produkowane z keramzytobetonu z fakturą zewnętrzną o grubości 2,5 cm ze żwirobetonu i fakturą wewnętrzną o grubości 1,5 cm z zaprawy cementowo-wapiennej. Grubość prefabrykatów ścian nośnych wynosi 40 cm, a samonośnych 36 cm. Wszystkie płyty mają wysokość 287,5 cm, tj. odpowiadającą wysokości kondygnacji razem ze stropem (program uprawnienia budowlane na komputer).
Prefabrykaty tych ścian mają wbudowaną w zakładzie prefabrykacji stolarkę okienną i drzwiową.
W systemie SBO występują przede wszystkim ściany osłonowe, ponieważ układ budynków jest belkowo-słupowy.
Złącza ścian prefabrykowanych. W budynkach z prefabrykatów wielkoblokowych i wielkopłytowych złącza prefabrykatów mogą być wykonane jako: betonowe, żelbetowe lub stalowe. Złącza betonowe wykonuje się w większości typu klockowego, wypełnione betonem.
W złączach elementów żelbetowych wypuszcza się z prefabrykatów ściennych pręty połączeniowe, a w złączu montuje się pręty dodatkowe, zapewniające zmonolityzowanie ścian spoin między prefabrykatami albo przez nadanie krawędziom prefabrykatów odpowiedniego kształtu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Złącze wielowarstwowej ściany z prefabrykatów wielkopłytowych.
Zależnie od przeznaczenia i wyposażenia budynku stosuje się przewody umożliwiające korzystanie z zainstalowanych urządzeń (kuchenek gazowych, pieców kuchennych, piecyków gazowych) oraz wymianę powietrza w pomieszczeniach. Ze względu na rodzaj i zadania, jakie spełniają w budynku, rozróżnia się przewody: dymowe, spalinowe, wentylacyjne wywiewne i nawiewne.
Odprowadzenie spalin i wymianę powietrza w pomieszczeniach przez przewody zwane kanałami umożliwia odpowiedni ciąg (uprawnienia budowlane). Ciąg w przewodach jest spowodowany różnicą temperatur pomiędzy powietrzem zewnętrznym i spalinami lub powietrzem zewnętrznym i powietrzem w pomieszczeniach budynku.
Ciąg komina
Ciąg komina zależny jest od jego wysokości; im wyższy jest komin, tym lepszy jest ciąg. Wynika to stąd, że wyższe warstwy powietrza zewnętrznego są chłodniejsze. Im większa jest różnica temperatur między wlotem i wylotem komina, tym większy jest ruch powietrza ku górze, czyli ciąg (program egzamin ustny).
Ochłodzenie powietrza w kanale lub spalin powinno być jak najmniejsze i dlatego kanały umieszcza się w ścianach wewnętrznych. Kanały usytuowane w ścianach zewnętrznych należy odpowiednio ocieplić.
Kanały dymowe i spalinowe odprowadzają gorące gazy z palenisk, więc mogą być wykonywane tylko z materiałów odpornych na wysokie temperatury: cegły palonej pełnej, specjalnych pustaków ceramicznych, z betonu żaroodpornego lub z grubej blachy.
Przewody wentylacyjne natomiast mogą być wykonane z cegły, betonu, z blachy, z tworzyw sztucznych, a nawet z drewna (opinie o programie).
Kanały wykonywane w murach ceglanych mają kształt kwadratowy albo prostokątny ze względu na kształt cegieł. Najmniejszy przekrój kanału kwadratowego wynosi 1/2 x1/2 cegły, a prostokątnego 1/2 x 3/4 cegły. Najczęściej spotykane przekroje przewodów w murach ceglanych wynoszą więc: 14 x 14 cm (1/2 x 1/2 cegły), 14 x 22 cm (1/2 x 3/4 cegły), 14 x 27 cm (1/2 x 1 cegłę).
W ścianach betonowych kanały mają przekrój kołowy o minimalnej średnicy 14 cm (segregator aktów prawnych).
Przewody w murach powinny być prowadzone pionowo. Dopuszcza się odchylenie od pionu nie więcej niż 30°. Ponieważ paleniska i kratki wentylacyjne są rozmieszczone w różnych miejscach budynku, przewody grupuje się i wyprowadza ponad dach w możliwie najmniejszej liczbie kominów.
W budynkach parterowych wykonanie przewodów w murach i wyprowadzenie ich ponad dach nie nastręcza trudności (promocja 3 w 1). W budynkach wielokondygnacyjnych, a zwłaszcza w budynkach wysokich, jest to bardziej skomplikowane. Według obecnie obowiązujących przepisów każdy trzon kuchenny musi mieć oddzielny przewód dymowy.
