Próba manualna

Najczęściej stosowaną metodą kwalifikacji oznak jest metoda wizualna. Nie jest ona jednak dokładna, a błędem najważniejszym jest tu subiektywność ocen. Są jednak pewne cechy, przy ocenie których dokładność taka jest wystarczająca. Drugą metodą jest próba manualna. Stosowana jest np. przy kwalifikacji malowania. Polega ona na potarciu ręką powierzchni malowania i obserwacji zabrudzeń dłoni (program uprawnienia budowlane na komputer).

Do dokładnych metod, które stosujemy w wyjątkowych przypadkach, należy: próba pomiaru i próba laboratoryjna. Próba pomiaru wskazuje odchylenia od normy. Przeprowadzamy ją przy: posadzkach szerokość szczelin, stropodachach strzałka ugięcia itp. Próba laboratoryjna jest zalecana przede wszystkim przy oznakach świadczących o możliwości zniszczenia przez grzyb, owady lub oznakach sugerujących utratę wytrzymałości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Oznaki w tych rubrykach zmieniają się od stanu w normie do stanu całkowitej wymiany. Najczęściej występujące oznaki kwalifikują oceniany element do wpisu w odpowiednią rubrykę. Podane typowe cechy danego elementu ułatwiają komisji obiektywne zakwalifikowanie (uprawnienia budowlane). Dokonując przeglądu komisja wpisuje w odpowiedniej rubryce faktycznie zaobserwowane oznaki zużycia numer lokalu, w którym ta oznaka ’.wstępuje. Liczba spostrzeżeń dla każdej grupy objawów możliwych do stwierdzenia wizualnie odpowiada liczbie kontrolowanych pomieszczeń. Może wystąpić taka sytuacja, że w danym lokalu są np. dwa okna: oznaki jednego kwalifikują go do stanu konserwacji, natomiast oznaki drugiego do stanu całkowitej wymiany. W tej sytuacji numer lokalu wpisywany jest w obydwu rubrykach. Jeżeli natomiast oba okna wykazują te same oznaki zużycia, w rubryce tej wpisuje się dwa te same numery. Ogólną liczbę obserwacji sumuje się w kierunku poziomym i pionowym i oblicza się procent zużycia elementu w danym stanie zużycia (program egzamin ustny).

Drobne naprawy

Jeżeli zauważone objawy zużycia grupują się jednoznacznie (minimum 75%) w jednej kolumnie, przyjmuje się, że zużycie elementu jest równomierne w całym budynku i określone stanem charakterystycznym dla danej kolumny. Gdy 50% objawów grupuje się w danej kolumnie, pozostałe zaś są symetrycznie rozłożone w sąsiednich, należy przyjąć, że zużycie wyznacza ta kolumna. Zakres robót i ich koszty będą wtedy bilansowane przy odchyleniach symetrycznych (opinie o programie).

W przypadku gdy pozostałe 50% spostrzeżeń jest rozłożone niesymetrycznie, przyjmuje się średnie zużycie, zakresy robót i ich wartości, przez interpolację między wartościami kolumn. Na przykład jeżeli większość spostrzeżeń wskazuje na zużycie elementu wymagające naprawy, pozostałe zaś rozkładają się niesymetrycznie z przewagą na oznaki większego zużycia. W opracowaniu [34] znajdujemy pierwszą wzmiankę o praktycznym wdrożeniu opisywanej metody oceny i możliwościach wykorzystania ETO dla usprawnienia obliczeń.

Z opisywanych wyżej metod i kryteriów oceny stanu technicznego elementów najrealniejsza wydaje się metoda zaproponowana przez Stołeczne Zjednoczenie Przedsiębiorstw Gospodarki Mieszkaniowej. Należy jednak stwierdzić, że wymaga ona dostosowania do specyfiki budownictwa uprzemysłowionego. Nie będzie się bowiem oceniać tych elementów’, których drobne naprawy i konserwacja należą do lokatora. Dla takich elementów należy przewidzieć tylko całkowite wymiany, tj. określić jednoznacznie ich trwałość (segregator aktów prawnych).

Przy takim podejściu do problemu oceny stanu technicznego należy tylko bezwzględnie wymagać od zarządcy budynku, aby kontrolował wykonywanie przez lokatorów obowiązujących ich zabiegów konserwacyjno-naprawczych w lokalu i aby wykonywał należące do niego prace konserwacyjno-remontowe.

Konieczne jest przy tym wytypowanie kilku lub kilkunastu budynków, w których prowadzone będą statystyczne badania własności eksploatacyjnych nowych rozwiązań konstrukcyjnych i materiałowych dla rzeczywistego określenia założonej trwałości tych rozwiązań. Encyklopedyczne pojęcie remontów to przywrócenie obiektowi wartości użytkowej przez częściowe lub pełne zlikwidowanie zużycia fizycznego, a niekiedy i moralnego (promocja 3 w 1).