Produkcja siatek i szkieletów zbrojeniowych

Badania inż. Bogomołowa doprowadziły do wniosku, iż ogólna oszczędność na wartości sprzedażnej prefabrykowanych żelbetowych płyt żebrowych, w których zastosowano prefabrykowane zgrzewane szkielety i siatki wyniosła 19% w stosunku do wartości sprzedażnej tych samych płyt, do których zastosowano zbrojenia wiązane ręcznie. Roboty związane z przygotowaniem zbrojenia należy w określonych warunkach koncentrować w specjalnych pomieszczeniach, tzw. zbrojarniach, których wielkość i wyposażenie odpowiada wielkości i charakterowi zbrojeń (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zadaniem zbrojami jest w zasadzie produkcja siatek i szkieletów zbrojeniowych, wykonywanych na podstawie rysunków roboczych. Zdolność produkcyjna zbrojami powinna być dostosowana do rodzaju zbrojenia, jego ilości oraz do warunków panujących na placu budowy. Warsztaty zbrojarskich, w których proces produkcyjny uniezależniony jest od wpływów atmosferycznych, właściwie oświetlone, ogrzewane itp., stwarzają znacznie lepsze warunki dla wydajności pracy, w porównaniu z rozproszonymi stanowiskami zbrojarskimi na placu budowy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Warsztatową metodę wytwarzania zbrojeń, w szczególności zaś przemysłową w dużych wytwórniach zbrojeń, cechuje duża wydajność pracy, wysoka jakość produkcji oraz niski wskaźnik zużycia materiałów. Jednym z istotnych warunków racjonalnego funkcjonowania scentralizowanych warsztatów zbrojarskich jest dobrze zorganizowany transport rozporządzający właściwymi środkami przewozowymi dla przewozu gotowych szkieletów oraz dobrze utrzymanymi drogami łączącymi zbrojarnię z punktami odbioru (uprawnienia budowlane).

Podstawową zasadą dobrej organizacji zbrojami niezależnie od właściwego doboru maszyn i narzędzi jest rytmiczność produkcji oraz jednokierunkowość jej przebiegu przy zachowaniu technologicznie dopuszczalnych, najmniejszych odległości między poszczególnymi stanowiskami roboczymi. Wyposażenie maszynowe przy przygotowaniu zbrojenia różni się znacznie w zależności od tego, czy stal zbrojeniowa występuje w postaci drutów w zwojach czy w prętach prostych. Dlatego też z reguły instaluje się oddzielną linię produkcyjną (oddzielne linie produkcyjne) dla drutu stalowego i oddzielną (oddzielne linie produkcyjne) dla prętów prostych o większych średnicach (program egzamin ustny).

Technika bezpieczeństwa

W zasadzie w zbrojami występują więcej lub mniej wyodrębniające się działy; są to:

• składy stali surowej (kręgi i pręty proste),
• stanowiska prostowania stali w kręgach,
• stanowiska obróbki na zimno stali zbrojeniowej (w celu podwyższenia granicy plastyczności),
• stanowiska cięcia i gięcia stali w kręgach,
• stanowiska cięcia i gięcia prętów stalowych,
• stanowiska zgrzewania i spawania łukowego,
• składy gotowej produkcji (siatki, szkielety itp.) (opinie o programie).

Jako przykład należycie rozplanowanej wytwórni zbrojarskiej może służyć wytwórnia zbrojenia zaprojektowana przez Instytut Naukowo-Badawczy Budownictwa. Jest to wytwórnia, której przewidziana wydajność zmianowa wynosi 8 ton zbrojenia ze stali w kręgach i 15 ton zbrojenia ze stali prętowej (segregator aktów prawnych).

Dla zbrojenia ze stali w kręgach i prętów prostych wydzielono oddzielne ciągi produkcyjne. Na planie wytwórni widoczne są wyodrębnione działy:

• wyładowczy i składowy dla stali w kręgach i dla prętów prostych,
• stanowiący linię produkcyjną zbrojenia z prętów prostych,
• stanowiący linię produkcyjną zbrojenia ze stali w kręgach,
• przeznaczony do składowania gotowego zbrojenia.

Oprócz ogólnych zasad techniki bezpieczeństwa obowiązujących w budownictwie należy przy robotach zbrojeniowych przestrzegać dodatkowych wymagań, związanych ze specyfiką tych robót. Ponieważ przy robotach zbrojeniowych wykonywanych metodą uprzemysłowioną stosowane są szeroko roboty spawalnicze elektryczne, dlatego technika ich bezpieczeństwa odgrywa dla bezpieczeństwa pracy rolę podstawową (promocja 3 w 1).