Przedłużona rozpora

Przedłużona rozpora zamyka od góry to trójkątne podparcie słupowe, którego duża smukłość nie stwarza przeszkody dla przesuwu rozpory. System ten zastosowany został w kilku dużych mostach w Niemczech, spośród których największym i najsmuklejszym z nich jest most nad Dunajem w Ulm o rozpiętości 82,40 m (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ustrój ramy faktycznie bezprzegubowy może być w statycznym swym ujęciu traktowany jako układ dwuprzegubowy, gdyż zwornik i wezgłowie ramy są tak sprężyste, że linia ciśnienia pozostaje w obrębie rdzenia w zworniku i przechodzi przez środek fundamentu, tj. przez punkt przecięcia się osi obu składowych elementów słupa - pręta ściskanego i pręta rozciąganego.
Konstrukcję sprężono w kierunku podłużnym i poprzecznym systemem. Około Vs wszystkich prętów przechodzi przez całą długość ramy (95 m), zaś prętów odgięte jest zgodnie z przebiegiem momentów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Do tej samej klasy układów zaliczyć należy konstrukcje grupy 8 mostów, wykonanych ostatnio nad jednym z kanałów żeglugi w Belgii. W celu umożliwienia przesuwu wstawiono tu w słupy układów trójkątnych przegubowe wahacze. Słupy ustawione są ukośnie na zewnątrz (o kącie 12°30′). wskutek czego reakcje wywołują siłę podłużną, która zmniejsza wielkość wymaganego sprężenia. Ciekawą również konstrukcję ma most w Stuttgarcie o rozpiętości 68 m. Bardzo mała wysokość ustrojowa, jaka musiała być tu zachowana na długim odcinku mostu na długości rozpiętości oraz chęć wykorzystania starych przyczółków spowodowały trudny problem, oryginalnie rozwiązany przez Leonhardta. Dużą smukłość rozpory ramy uzyskano przez utwierdzenie jej w krótkich, sztywnych słupach (uprawnienia budowlane). Poziomo przesuwny przegub w stopie ramy zapewnia p: - nowe przeniesienie obciążenia na pale i umożliwia wyrównanie skrótu rozpory (5,6 cm), spowodowanego przez jej sprężenie.

Mosty łukowe

Dzięki możności dokładnego usidlenia parcia poziomego ramy panuje się tu w pełni nad układami sił niezależnie od wszelkich wpływów, których zasięg trudny jest do okres z góry z całą dokładnością (jak np. opóźnione odkształcenia betonu, poziome poddawanie się fundamentu) (program egzamin ustny). Największą osiągniętą dotychczas rozpiętość wynoszącą 56 m ma spośre-d sprężonych mostów kolejowych most La Voulte nad Rodanem, wykonany we Francji w 1956 r. 

Ustrój ten w postaci ramy dwuprzegubowej odznacza się złagodzonym wpływem obciążenia dynamicznego, nisko położonym punktem działania reakcji podporowych filarów, których warunki statyczne uległy w ten sposób poprawie, oraz daje możliwość wykonania mostu metodą nawisową (opinie o programie). Zrezygnowano tu ze sprężenia poprzecznego płyty górnej i dolnej przekroju skrzynkowego, natomiast ścianki zewnętrzne i wewnętrzne sprężono poprzecznie w kierunku pionowym. Przekrój poprzeczny tego mostu - rozkład kabli w kierunku podłużnym.
W mostach łukowych o jezdni dołem wykorzystuje się wstępny naciąg ściągu do podłużnego sprężenia płyty pomostowej (segregator aktów prawnych).

Tego rodzaju sprężenie zastosowano w 1952 r. w moście Le Bourget we Francji (l = 74 m), gdzie po raz pierwszy dokonano też sprężenia wieszaków. Ściągi składają się tu z 48 kabli, złożonych w połowie z 12 drutów 0 7 mm i 10 drutów 0 7 mm. Kable ułożone są w grupach po 12 sztuk w skrzynkach betonowych. Wieszaki o przekroju 1,00X0,25 m, zbrojone stalą miękką, sprężone są za pomocą C kabli o 12 0 7.

Zamiast zwykle stosowanych rurek owinięto kable taśmą z blachy, by zapewnić ścisły kontakt uzbrojenia z betonem i w ten sposób uniknąć wyboczenia (promocja 3 w 1).
Sprężenie stosowane bywa też w mostach o lukach tarczowych. Trasa kabli, które przebiegają górą od zwornika do wezgłowia, a dla zakotwienia wymagają tylko nieznacznego odchylenia w dół, jest tu więc szczególnie prosta.