Przekrój zbrojenia przęsłowego

Na ogół mamy jednak do czynienia z ryglami o niskim stopniu zbrojenia, których nośność w małym stopniu zależy od wytrzymałości betonu (decyduje iloczyn F_a R_a zbrojenia rozciąganego). W takim przypadku potrzebny przekrój zbrojenia rygla w przęśle dla warunków mógłby okazać się mniejszy niż dla warunków, co byłoby sprzeczne z ogólnymi wymaganiami (program uprawnienia budowlane na komputer). Sytuacja, w której przekrój zbrojenia podporowego wyznacza się z niedomiarem, a przekrój zbrojenia przęsłowego z nadmiarem, co ma miejsce w przypadku, jest korzystniejsza z punktu widzenia bezpieczeństwa konstrukcji, ponieważ w warunkach bliskich stanowi granicznemu możemy liczyć na pewne uplastycznienie zbrojenia, na skutek czego nastąpi odpowiednia redystrybucja sił wewnętrznych. Mając na uwadze także i uproszczenie obliczeń przyjmuje się więc ogólnie do wyznaczenia sił wewnętrznych oprócz sprawdzania słupów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy sprawdzaniu nośności słupów posługujemy się zredukowanym („obliczeniowym”) współczynnikiem sprężystości betonu, w wyniku czego wzrasta odpowiednio wpływ smukłości na nośność słupa. Obliczając momenty węzłowe dla warunków zwiększa się niepotrzebnie wielkość mimośrodu, na którym działa siła podłużna w rozpatrywanym słupie (uprawnienia budowlane).

Specyfiką obliczania statycznie niewyznaczalnych konstrukcji żelbetowych jest uwzględnienie zmian sztywności poszczególnych ich elementów na skutek zarysowania betonu i zachodzących w nim odkształceń plastycznych (program egzamin ustny). Zmiany te są funkcją wytężenia elementu, czyli stosunku siły ć> do nośności U (co można zapisać także jako S/S_V3 gdzie S_v siła wewnętrzna, przy której następuje wyczerpanie nośności). Kolejnym zmianom siły towarzyszy odpowiednia zmiana sztywności elementu, w wyniku czego następuje odpowiednia ponowna dystrybucja sił wewnętrznych. Obliczenie sił S jest w tych warunkach zadaniem złożonym, wymagającym stosowania metod iteracyjnych i elektronicznej techniki obliczeń (opinie o programie).

Uproszczone podejście

Uproszczone podejście, które można by nazwać „skorygowanym rozwiązaniem liniowo-sprężystym”, polega na przyjęciu do obliczeń stałej sztywności elementu, odpowiadającej warunkom, w których sprawdzony element osiąga stan graniczny będący przedmiotem obliczeń. Jakkolwiek uproszczone w stosunku do rzeczywistych warunków, rozwiązanie to jest jednak bardziej prawidłowe niż rozwiązanie tradycyjne, w którym zmiany sztywności elementów nie są brane pod uwagę. W ścianach monolitycznych strefa złącza pionowego nie występuje, a strefa złącza poziomego tylko w przypadku stosowania stropów z prefabrykatów wielkowymiarowych (segregator aktów prawnych).

Siłom wewnętrznym pojawiającym się w ścianie towarzyszą odpowiednie odkształcenia, wpływające z kolei na wielkości tych sił. W związku z tym, pełna charakterystyka wytrzymałościowa stref ściany obejmuje, oprócz ich nośności U, również określenie ich sztywności giętnej K lub postaciowej C, odpowiednio do warunków pracy ściany.

Strefa między stropami, strefa złącza poziomego oraz strefa lokalnych koncentracji naprężeń warunkują bezpośrednio bezpieczeństwo konstrukcji. Strefy złącza pionowego i nadproża, a w pewnym zakresie i złącza poziomego, spełniają rolę łączników i wpływają na bezpieczeństwo konstrukcji w sposób pośredni, decydują o wielkości sił wewnętrznych występujących w strefach warunkujących bezpośrednio bezpieczeństwo konstrukcji.

Strop oprócz swojej zasadniczej roli przenoszenia na ściany konstrukcyjne obciążenia pionowego, a także i poziomego, spełnia również rolę elementu poziomego współpracującego ze ścianą. Z tego względu, omawiając w tym rozdziale charakterystykę wytrzymałościową wytężonych stref ściany, podano charakterystykę sztywności stropu (promocja 3 w 1).

Ściana między stropami pracuje jak element ściskany mimośrodowo. Wielkości i znaki mimośrodów, ewentualne ich redukcje bądź redukcje długości wyboczeniowej związane są ze schematem przyjętym do obliczeń oraz sztywnością samej ściany i elementów z nią współpracujących (gdy schemat przyjęty jest w postaci ramy).