Przemurowanie uszkodzonej ściany uprawnienia budowlane

Po odciążeniu rozbieranych fragmentów ściany rozbiera się ścianę odcinkami. przy czym przy ścianie nośnej szerokość rozbieranego odcinka nie powinna przekraczać 120 cm, a odległość między rozbieranymi fragmentami może być mniejsza od wysokości ściany między stropami (program uprawnienia budowlane na komputer).

Pracę należy tak organizować, by rozebrany fragment ściany był zamurowany następnego dnia. Ścianę rozbiera się po usunięciu tynku z obu jej stron wzdłuż rysy na wysokość 3-5 warstw cegieł, bloczków itp. elementów, powyżej i poniżej rysy na szerokość 50-60 cm z każdej jej strony. Po rozebraniu uszkodzonego fragmentu ściany, dokładnym oczyszczeniu z zaprawy pozostałych powierzchni i zmyciu ich wodą zamurowuje się powstały otwór takimi samymi elementami, z jakich została wykonana ściana, używając zaprawy o marce minimum 50, jeśli dokumentacja nie przewiduje marki wyższej. Przy wypełnianiu otworu należy Wzmacnianie ścian za pomocą iniekcji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Za pomocą iniekcji wzmacnia się ściany wykonane z elementów pełnych, Iniekcji nie należy stosować do ścian wykonanych z elementów drążonych (cegła dziurawka, pustaki itp.). Iniekcję można przeprowadzić metodami: grawitacyjną, próżniową oraz ciśnieniową.

Metoda grawitacyjna polega na wypełnieniu pęknięcia ściany materiałem wiążącym pod jego własnym ciężarem. Zbiornik z materiałem wiążącym umieszcza się na wysokości minimum 2,0 m powyżej górnego końca rysy. Metodę tę stosuje się przy niewielkim zakresie robót (uprawnienia budowlane).

Metoda próżniowa iniekcji polega na wprowadzeniu materiału wiążącego do rys za pomocą podciśnienia wytworzonego przez specjalny agregat próżniowy. Jest to metoda pracochłonna i kłopotliwa w wykonaniu. Stosuje się ją bardzo rzadko.
Metoda ciśnieniowa polega na wtłaczaniu materiału wiążącego do rysy za pomocą agregatu o napędzie ręcznym bądź mechanicznym lub za pomocą sprężonego powietrza Rodzaj materiału iniekcyjnego zależy od materiału ściany, wielkości jej obciążenia i charakteru pracy. W przeważającej liczbie przypadków stosuje się cement marki 35 lub wyższej w postaci zaczynu cementowego bądź emulsji; do zaczynu może być użyty również cement ekspansywny.

Przy znacznych spękaniach stosuje się zaczyn cementowy z piaskiem o średnicy do 2 mm. Do drugorzędnych nieobciążonych ścian, murowanych na zaprawie wapiennej lub gipsowej, można użyć wypełniaczy na bazie gipsu, natomiast w ścianach silnie obciążonych, murowanych na mocnej zaprawie, stosuje się materiały wiążące na bazie żywicy epoksydowej (program egzamin ustny).

Konsystencja

Przeznaczone na wypełniacze materiały, jak piasek, mączka kamienna itp., należy przesiać przez sito o oczkach średnicy do 2 mm, natomiast materiały wiążące i dodatki do nich przez sito o oczkach kwadratowych o bokach 0,08 mm.

Zaczyn cementowy stosowany do iniekcji przygotowuje się z mieszaniny cementu i wody o stosunku od 1:1 do 1,3:1. Konsystencja zaczynu zależy od szerokości rys i spękań oraz obszaru ich występowania. Przy znacznych spękaniach należy do zaczynu dodać bardzo drobnego piasku przesianego przez sito (opinie o programie). W celu zwiększenia plastyczności (płynności) zawiesiny stosuje się plastyfikator w postaci lignosulfonianu wapniowego (Klutanu), sodowego lub potasowego w ilości 0,1 do 0,15% ciężaru użytego cementu.

Temperatura zaczynu powinna się wahać od +15°C do +30°C. Przy wykonywaniu iniekcji w niższych temperaturach stosuje się w celu przyspieszenia wiązania zaczynu dodatek węglanu sodowego (Na2C03) lub węglanu potasowego w następujących ilościach procentowych w stosunku do ciężaru użytego cementu: przy temperaturze w granicach +5°C do +1°C - 1% węglanu, a przy temperaturze +1°C do - 3° - 1,5% węglanu (segregator aktów prawnych).

Przy temperaturze poniżej - 3°C nie należy wykonywać iniekcji. Jednorazowo przygotowuje się taką ilość zaczynu, jaka zostanie zużyta całkowicie co najmniej na 0,5 godziny przed rozpoczęciem wiązania cementu.

Przy stosowaniu do iniekcji mieszanki na bazie żywicy epoksydowej przygotowuje się trzy różne mieszanki: gruntującą, uszczelniającą i iniekcyjną, Mieszanką gruntującą powleka się powierzchnie wzdłuż rys i spękań w celu zwiększenia przyczepności do nich mieszanki uszczelniającej.

Do uszczelniania rurek oraz rys i spękań między rurkami służącymi do iniekcji a powierzchnią uszkodzonego elementu stosuje się mieszankę uszczelniająeą o składzie, natomiast do wypełniania rys i spękań za pomocą iniekcji (promocja 3 w 1).