Przemysłowa obróbka termiczna

Przemysłowa obróbka termiczna mieszanki surowcowej przebiega w warunkach, które uniemożliwiają ustalenie się równowagi układu złożonego z licznych tlenków. Układ ten tylko częściowo zostaje stopiony, a okres czasu, w ciągu którego stopiona część układu znajduje się w stanie ciekłym jest bardzo krótki (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wymuszone studzenie klinkieru w urządzeniach przemysłowych powoduje tak szybkie zamrożenie całości, że stopiona część układu w znacznej mierze zestala się w postaci substancji izotropowej (szkło), a stopień wykrystalizowania zastygającej fazy ciekłej zależy od bardzo wielu czynników i rachunkowo nie da się ściśle określić.
Tak więc wyniki obliczeń dokonanych metodą Bogue’a słusznie określa się jako skład fazowy potencjalny, a więc skład fazowy, który mógłby być realnie osiągnięty, gdyby wspomniane trzy założenia zostały zrealizowane (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Niezgodność wyników rachunku Bogue’a, czyli niezgodność potencjalnego składu fazowego z rzeczywistym składem fazowym, wykazują zapożyczone z petrografii mikroskopowe metody ilościowego oznaczania faz klinkierowych. Trzeba przy tym podkreślić, że niezgodność ta jest szczególnie duża w odniesieniu do zawartości C3A, a więc związku wywierającego poważny wpływ na niektóre istotne właściwości techniczne cementu.
Niedoskonałość rachunku Bogue’a znana była zarówno samemu autorowi, jak i licznym czołowym badaczom chemii krzemianów (uprawnienia budowlane).

Nie brakowało więc prób wprowadzenia poprawek do obliczenia składu fazowego, przy czym podstawę wyjściową tych poprawek stanowiły zawsze rozważania dotyczące składu, zestalania się i przebiegu krystalizacji fazy ciekłej.
Lea i Parker przedstawili metody obliczania ilości fazy ciekłej występującej w przypadku konkretnego klinkieru przy określonej temperaturze i zaproponowali poprawki umożliwiające obliczenie składu fazowego klinkieru stygnącego z różnymi szybkościami. Szczegóły metody obliczania tych poprawek można znaleźć w cytowanej pracy oryginalnej oraz w znanych opracowaniach książkowych (program egzamin ustny).

Podstawowe założenia

Trzeba stwierdzić, że proponowane przez Lea i Parkera poprawki oparte są na założeniach bliższych rzeczywistości i stanowią istotne uściślenie rachunku Bogue’a, ale dla praktyki przemysłowej nie mogą mieć istotnego znaczenia, ponieważ nie uwzględniają wpływu tlenków towarzyszących, a ponadto w praktyce nie jesteśmy w stanie określić, w jaki sposób przebiega studzenie klinkieru (opinie o programie).

Dahl zaproponował metodę obliczania fazowego składu klinkieru opartą na pięciu różnych wariantach krystalizacji klinkieru normalnego i na dwu wariantach krystalizacji klinkieru wysokowapniowego. Obliczenia według tej metody są niezmiernie żmudne i czasochłonne, a sam autor nazwał tę metodę spekulatywną, można bowiem ją stosować tylko do układu C-S-A-F. Podstawy metody Dahla zamieścił w swym znanym opracowaniu książkowym R. H. Bogue.

Gutt i Nurse przytaczają kilka dodatkowych, skorygowanych metod obliczania fazowego składu klinkieru, ale w podsumowaniu stwierdzają, że metody te nie przynoszą istotnego postępu w stosunku do rachunku Bogue’a.
Powyższe rozważania, dotyczące przyczyn rozbieżności między obliczeniowym a rzeczywistym składem klinkieru, powinny być również odniesione do problematyki nasycenia wapnem i należy je uwzględniać przy dyskutowaniu różnych metod obliczania modułu nasycenia. Trzy podstawowe założenia, na których Bogue oparł swoją metodę obliczania fazowego składu klinkieru dotyczą w pełni także pojęcia modułu nasycenia (segregator aktów prawnych).

Dlatego też wartość tego modułu traktować wypada jako ważny, ale orientacyjny wskaźnik stopnia nasycenia wapnem. W przypadku ciągłej wieloletniej produkcji odbywającej się w konkretnych warunkach surowcowych, przy użyciu określonych urządzeń produkcyjnych, ważna jest nie tyle bezwzględna wartość modułu nasycenia, ile wahania wartości tego modułu. Nie jest więc celowe uściślanie wartości mnożników liczbowych stosowanych do obliczania modułów i wątpliwa jest celowość komponowania innych wzorów i formuł modułu nasycenia w nadziei na lepsze zbliżenie jego wartości do rzeczywistej (promocja 3 w 1).