Przeobrażenie i odnowa

Całość tego materiału nic wyczerpuje rzecz prosta problemu stosunku do dziedzictwa materialnego w odbudowie i przebudowie miast historycznych. Nie obejmuje ona miast Zachodu - ani w ich rozwoju historycznym, ani we współczesnym, nie obejmuje też miast Azji oraz problematyki europejskich krajów demokracji ludowe. Autor nie był w stanie podjąć tak szerokiego zadania, zwłaszcza wobec dążności do analizowania obiektów znanych sobie z autopsji. Ograniczając się do miast polskich i radzieckich naświetlił problem dziedzictwa w toku przebudowy socjalistycznej w takiej mierze, w jakiej zakres analizowanych materiałów na to pozwala (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przeobrażenie i odnowa, eliminacja obumarłych wartości i nawarstwienie nowych budowli i elementów to ogólne prawo rozwoju założeń urbanistycznych. Różny jest stopień tych przeobrażeń; po epokach burzliwych przemian i radykalnych innowacji następują okresy stabilizacji dojrzałego zespołu po to, by w wielu wypadkach znów doprowadzić do takiej czy innej cząstkowej lub generalnej przebudowy. Jak wykazuje historia, te fazy życiowe założenia architektonicznego wcale nie zależą od stopnia jego rzekomej „skoriczoności“ czy statycznie pojmowanej doskonałości, lecz podlegają prawom nowych potrzeb życiowych, nowych poglądów i upodobań estetycznych, nowych zadań miasta, które nieraz doprowadzają do radykalnych przeobrażeń zespołów ustabilizowanych od wieków, uznanych za dojrzałe i zamknięte (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Starożytne akropole

Jest rzeczą oczywistą, że piętno pewnych określonych epok staje się przemożne w rozwoju nieomal każdego zespołu i określa jego podstawową przynależność historyczną lub stylistyczną. Niemniej jednak bogactwo kompozycyjne wielu światowej miary założeń śródmiejskich wyrosło jako zestawienie podstawowego wątku historyczno-stylistycznego z reliktami wcześniejszych nawarstwień i późniejszymi trawa stacjami urbanistycznymi. Częstokroć bowiem następny okres rozwojowy dziedzicząc już uformowane wartości założenia bądź czynił je podstawą nowej interpretacji całości, bądź przetwarzał w elementy kształtowanej od nowa kompozycji (uprawnienia budowlane).

W powstałych tą drogą wielkich zespołach architektoniczno-urbanistycznych odcyfrowujemy dziś znamiona twórczości rozlicznych formacji i stuleci, rozlicznych pokoleń narodu. Bogactwo przejawów dziejowych kultury narodowej wiąże się m. in. z różnorodnością indywidualnych temperamentów twórców. Nie ma dwu jednakowych pokoleń w historii narodów, nie ma dwóch okresów, których by nie różniły zadania i potrzeby stopień dojrzałości i wymogi rządzących warstw społecznych (program egzamin ustny).

Nawet te zespoły, które, zdawałoby się, powstawały w szybkim czasie, wedle jednej myśli nieomal, ale które ze względu na krótkość życia ludzkiego musiały być uzupełniane i kontynuowane przez najbliższych spadkobierców, noszą piętno różnych pokoleń z ich coraz to nowym pojmowaniem i odczuwaniem świata i z płynącymi stąd modyfikacjami pierwotnych pomysłów. W dorobku kulturalnym narodów są dzieła architektoniczne, które nawarstwiając sic w ciągu wieków zawarły w sobie wielostronny wyraz bogactwa twórczości narodowej (opinie o programie).

Starożytne akropole i agory, fora cesarskiego Rzymu, rynki miejskie i zamkowe rezydencje stołeczne średniowiecza, a później wielkie place i prostolinijne założenia osiowe epoki nowożytnej bogate są zarówno w dzieła budowlane rozlicznych epok, jak i w szeroką gamę zestawień kompozycyjnych (segregator aktów prawnych). Wybitnym układem śródmiejskim Europy Środkowej opartym na zestawieniu dzieł dwóch odległych okresów historycznych i stylowych jest gotycko-barokowa Praga ze świetnym zamkiem praskim - Hradczynem. Na przeciwległym krańcu kultury słowiańskiej kształtuje się u kresu średniowiecza założenie Kremla moskiewskiego, którego oblicze przeobraża się i wzbogaca w ciągu XV, XVI, XVII i XVIII wieku (promocja 3 w 1).