Przepływ burzliwy

W hydraulice wyróżnia się dwa rodzaje przepływu: laminarny i turbu- lentny (burzliwy). Pierwszy charakteryzuje się ruchem cząstek po torach równoległych, drugi ruchem cząstek po torach wzajemnie przecinających się. Przy mniejszych prędkościach przepływu występuje ruch laminarny, następnie po osiągnięciu pewnej krytycznej prędkości zachodzi ruch burzliwy. Prędkość krytyczna wg O. Reynoldsa jest wprost proporcjonalna do lepkości cieczy i przyśpieszenia ziemskiego, a odwrotnie proporcjonalna do średnicy kanalika i ciężaru właściwego cieczy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wzór powyższy jest słuszny dla kanałów zamkniętych o kształcie regularnym i stąd w przypadku nieregularnego układu porów gruntu nie może być bezkrytycznie stosowany. Pozwala jednak zauważyć, że dla większości gruntów, dla których średnice porów są bardzo małe, prędkość krytyczna będzie odpowiednio wysoka. Stąd przepływ wody w gruncie będzie najczęściej przepływem laminarnym. Jedynie w gruntach gruboziarnistych takich, jak piaski i żwiry może wystąpić w odpowiednich warunkach przepływ burzliwy, ponieważ opory ruchu od których uzależnia prędkość krytyczną wzór Reynoldsa są wówczas mniejsze (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Z uwagi na złożone i nieregularne kształty jakie posiadają pory w gruncie ścisłe określenie oporów ruchu występujących podczas przepływu cieczy jest niemożliwe, a tym samym wzory stosowane w hydraulice dla określania prędkości przepływu przy ustalonym gradiencie (spadku) hydraulicznym nie mogą być użyte przy wyznaczaniu prędkości przepływu wody w gruncie. Prawo opisujące ruch wody w gruncie podał po raz pierwszy H. Darcy [3] (uprawnienia budowlane). Zauważył on, że prędkość przepływu wody w gruncie jest wprost proporcjonalna do wielkości spadku hydraulicznego i zależna jedynie od rodzaju gruntu, (uziarnienia), porowatości oraz lepkości wody (program egzamin ustny).

Temperatura wody

Ze wzoru (3.2) widać, że współczynnik przepuszczalności jest zdefiniowany prędkość przepływu wody w gruncie przy spadku hydraulicznym równym “. Prawo Darcy jest słuszne dla ruchu laminarnego i stąd dla każdego gruntu można określić krytyczny spadek hydrauliczny odpowiada-krytycznej prędkości przepływu, ograniczający stosowalność prawa Darcy jest ponadto słuszne tylko dla ustalonej temperatury i usta- porowatości gruntu. Ponieważ wpływ zmiany temperatury wody na zmianę lepkości jest znany, więc wprowadzenie odpowiednich poprawek dla konkretnych temperatur nie nastręcza trudności (opinie o programie). Prawo Darcy określa prędkość pływu przez przekrój jednostkowy poprowadzony myślowo w ośrodku gruntowym. Rzeczywista prędkość wody w porach będzie więc większa, gdyż naIeży ją odnieść do powierzchni przekroju porów.

Określona zgodnie z prawem Darcy prędkość przepływu jest równoznaczna z wydatkiem wody otrzymanym z jednostkowego przekroju w danym punkcie ośrodka w jednostce czasu (segregator aktów prawnych). W celu wyprowadzenia równania opisującego ciągłość ruchu cieczy w gruncie należy rozważyć dopływ i wypływ wody z elementarnej objętości gruntu o wymiarach dx, dy, dz.

Zakłada się przy tym:

1. nieściśliwość szkieletu gruntowego,
2. izotropię i jednorodność gruntu,
3. nieściśliwość wody.

Rozwiązanie otrzymanego układu równań opisujących ruch laminarny cieczy nieściśliwej daje dwie rodziny krzywych ortogonalnych. Uzyskanie rozwiązania jest przy zadanych warunkach brzegowych czynnością bardzo pracochłonną. Nie zawsze można również uzyskać rozwiązanie w postaci zamkniętej. Najczęściej stosuje się więc w praktyce metodę graficzną i konstrukcję tzw. siatki przepływu dobiera się w zależności od warunków brzegowych zadania. Przy konstruowaniu siatki przepływu dla gruntu, w którym współczynnik k jest jednakowy dla wszystkich kierunków przepływu, punkty przecięcia się linii ekwipotencjalnych z liniami przepływu muszą tworzyć figury o kształcie zbliżonym do kwadratu (promocja 3 w 1).