Przepony tarczownic

Przepony tarczownic projektuje się w postaci pionowych lub pochyłych tarcz, ram i kratownic o stałej lub zmiennej wysokości. Zasadniczą funkcją przepon jest zcalenie tarcz w sztywną konstrukcję przestrzenną i przekazanie obciążeń na elementy wsporcze (program uprawnienia budowlane na komputer). W tarczownicach długich w celu zapewnienia niezmienności przekroju poprzecznego stosuje się pośrednie przepony usztywniające.

Podłużne elementy brzegowe można przyjmować w zależności od wymiarów przekroju poprzecznego tarczownicy. Elementy te usztywniają krawędzie skrajne, pozwalają na rozmieszczenie głównego zbrojenia rozciąganego i ograniczają deformacje ustroju. Wieńczące elementy brzegowe stosuje się również w otoczeniu otworów technologicznych, świetlików itp.
Tarczownice zaliczamy do ekonomicznych i prostych przekryć dachowych, największą ich zaletą jest duża sztywność przy niewielkim ciężarze własnym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Obliczanie tarczownic pryzmatycznych przeprowadza się w oparciu o następujące założenia podstawowe:
a) tarczownica opiera się na przeponach, które są sztywne tylko w swej płaszczyźnie; założenie to oznacza, że obciążenia z tarcz mogą być przekazane na przepony tylko poprzez siły styczne,
b) rozkład naprężeń normalnych ax oraz naprężeń stycznych rxy jest stały na grubości poszczególnych tarcz; założenie to eliminuje wpływ momentów skręcających oraz podłużnych momentów zginających.
c) rozkład naprężeń ox na wysokości poszczególnych tarcz jest liniowy;
d) tarczownica wykonana jest z materiału izotropowego, liniowo sprężystego, przy dodatkowym założeniu, że współczynnik Poissona v = 0 (uprawnienia budowlane).

Postępując wg teorii błonowej zakłada się, że efekty działania tarczowego (w kierunku podłużnym) oraz efekty działania płytowego (w kierunku poprzecznym) są wzajemnie niezależne. Założenie to prowadzi w konsekwencji do metod elementarnych, które można stosować z praktycznie wystarczającą dokładnością przy obliczaniu tarczownic długich.
Do obliczania tarczownic krótkich i średnich stosuje się metody teorii zgięciowej, która pozwala na dokładniejszą analizę pracy tarczownicy jako konstrukcji przestrzennej. Wyrazem tego jest uwzględnienie momentów zginających w kierunku poprzecznym oraz przemieszczeń krawędzi, które to wielkości mają wpływ na ostateczne wielkości statyczne (program egzamin ustny).

Pytania testowe na uprawnienia budowlane

W niektórych sposobach obliczeniowych teorii zgięciowej uwzględnia się ponadto sztywność skrętną tarcz skrajnych. Wpływ poszczególnych czynników uzależniony jest przede wszystkim od długości względnej tarczownicy, kształtu przekroju poprzecznego oraz rodzaju obciążeń (opinie o programie).
Sposoby obliczeń oparte na założeniach teorii błonowej. Obliczanie tarczownicy przeprowadza się niezależnie w dwóch kierunkach: w kierunku poprzecznym l2 oraz w kierunku podłużnym I,.

Obliczenia w kierunku l2 polegają na określeniu wartości momentów zginających działających w tym kierunku. Obliczenia przeprowadza się jak dla płyty ciągłej podpartej wzdłuż krawędzi i obciążonej składową p obciążenia zewnętrznego. W tak założonym schemacie statycznym pomija się wpływ względnych przemieszczeń krawędzi na wartość momentów podporowych. Wpływ ten - szczególnie istotny przy obliczaniu momentu Mb - uwzględniamy mnożąc uprzednio obliczoną jego wartość przez współczynnik k. Siły normalne działające w kierunku poprzecznym określa się z warunku równowagi węzłów.
Metody obliczeń oparte na założeniach teorii zgięciowej (segregator aktów prawnych). Tarczownice, które z uwagi na ograniczenia podane we wstępie nie mogą być obliczone metodami uproszczonymi, należy obliczać wg teorii zgięciowej. W takich przypadkach tarczownicę rozpatrujemy jako ustrój przestrzenny wielokrotnie statycznie niewyznaczalny. Wielkości nadliczbowe wyznacza się znanymi metodami statyki: metodą sił i metodą odkształceń. Pierwsza z nich prowadzi do układu 12-członowych równań różniczkowych, druga redukuje liczbę równań do połowy, ale obliczenie współczynników równań jest bardziej pracochłonne (promocja 3 w 1).

W praktyce stosuje się kilka sposobów rozwiązywania tarczownic. fal Metoda Własowa jest metodą mieszaną. Jako niewiadome przyjmuje się tu zarówno siły, jak i odkształcenia. Obliczenia rozpoczynamy od ustalenia statycznie wyznaczalnego układu podstawowego, w którym poszczególne tarcze, z wyjątkiem skrajnych, są między sobą połączone przegubowo.