Przeróbki umocowania rurociągów

Przeróbki umocowania rurociągów na żelbetowych konstrukcjach wsporczych można znacznie ułatwić przez zastosowanie specjalnych szyn kotwiowych, niestety nie produkowanych w Polsce (program uprawnienia budowlane na komputer). Można zastąpić je elementami zespawanymi z kątowników i piaskowników.

Szyny takie, wpuszczone od dołu w poprzecznicę na całej jej długości, umożliwiają podwieszenie rurociągów wT każdym punkcie, jak również przesuwanie ich w czasie przeróbek, co oczywiście trzeba uwzględnić w obliczeniach statycznych. Szyna współpracuje ze zbrojeniem. Jeśli w obliczeniach nie sprawdza się przyczepności do betonu, można liczyć na współpracę 50% przekroju szyny.
Dla oceny celowości stosowania elementów prefabrykowanych dla konstrukcji wsporczych przy nadziemnym ułożeniu rurociągów ważne są te same kryteria co dla mostów przenośników taśmowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wybór materiału i sposobu wykonania konstrukcji wsporczych zależy również od organizacji przedsiębiorstw wykonawczych. Jeżeli konstrukcje wsporcze wykonuje przedsiębiorstwo budowlane rozporządzające własnymi zakładami prefabrykacji, będą preferowane konstrukcje prefabrykowane.

Jeśli całość robót wykonuje przedsiębiorstwo instalacji przemysłowych z małym działem budowlanym, będzie preferowana stal i beton wykonywany na miejscu.
Podpory niskie. Przez podpory niskie należy rozumieć podpory rurociągów naziemnych lub płytko zagłębionych (uprawnienia budowlane).
Na odpowiednio wytrzymałych, niewysadzinowych gruntach i przy ułożeniu rurociągu na niewielkiej wysokości nad terenem można łożyska przesuwne opierać na betonowych blokach-legarach posadowionych na głębokości 0,4-0,8 m.

Podobne bloki stosuje się jako zwieńczenie przy posadowieniu podpór na palach. Bloki należy zbroić co najmniej w płaszczyźnie głowic pali. Posadowienie takie jest często stosowane przy przejściach rurociągami przesyłowymi przez bagna. Aby uniknąć transportu ciężkich pali przez bagno można jako pali użyć rur żelbetowych wirowanych, zagłębianych wibratorami, z późniejszym wypełnieniem ich betonem.

Podpory pod łożyska przesuwne

Podpory stałe posadawia się zwykle poniżej głębokości zamarzania gruntu i wykonuje z reguły jako żelbetowe (program egzamin ustny).
Podpory pod łożyska przesuwne, o wysokości większej niż 1,0-1,5 m, wykonuje się również jako żelbetowe: słupowe - pod pojedynczy rurociąg, ramowe - pod kilka równoległych rurociągów.
Podpory wysokie. Z uwagi na dopuszczalne ugięcie rurociągów (szczególnie ważne dla rurociągów ciepłych (opinie o programie).

Odległości tc można około dwukrotnie zwiększyć przez zastosowanie podwieszenia. Dąży się do tego, aby podwieszenie stanowiło również stężenie wiatrowe.
W zależności od liczby równolegle prowadzonych rurociągów, podpory pod łożyska przesuwne wykonuje się jako jednosłupowe lub dwusłupowe z ryglami w jednym lub dwóch poziomach. Górny rygiel, a przy słupach dwugałęziowych z przewiązkami również i dolny, może
być wspornikowo wypuszczony poza slupy, przez co można uzyskać kilkumetrową szerokość trasy.

Gdy to nie wystarczy, można stosować podpory trój- i czterosłupowe (segregator aktów prawnych).
Podpory stale projektuje się na ogól jako przestrzenne ramy, stosując w razie potrzeby rygle stężające w kilku poziomach, niezależnie od liczby rygli niezbędnych do oparcia rurociągów.
Udany typ podpory stałej opracowano dla rurociągów sieci cieplnej w Rybnickim Okręgu Węglowym. Podpora ta składa się z trzech prefabrykowanych slupów T, stosowanych na całej trasie pod łożyska przesuwne. Słupy ustawia się pochylone do siebie, tak że ich poprzecznice stykają się, tworząc trójkąt.

Po podwieszeniu prostego deskowania poprzecznice te zabetonowuje się, osadzając odpowiednie elementy łożysk stałych (promocja 3 w 1).
Przy niewielkich silach wzdłużnych podporę stałą można zastąpić połączeniem trzech kolejnych podpór ściągiem wiotkim lub dwóch - ściągiem sztywnym. Konstrukcja ta jest już zbliżona do mostu pod rurociąg.