Przewód elektroenergetyczny

Podstawowymi wielkościami charakteryzującymi przewód elektroenergetyczny są:

1. Przekrój rzeczywisty przewodu; jest to pole przekroju poprzecznego przewodu zastępczego o budowie jednorodnej tj. przewodu mającego ciężar i długość taką samą jak rozpatrywany przewód.
2. Przekrój znamionowy przewodu; jest to przekrój odpowiadający liczbie zaokrąglonej (określonej PN-63/E-01001 w zakresie 0,35-1000 m²), zbliżonej do przekroju rzeczywistego przewodzącego prąd (program uprawnienia budowlane na komputer).
3. Napięcie znamionowe przewodu; jest to napięcie, na które dany przewód został wykonany i przy którym następuje jego eksploatacja. W Polsce produkuje się przewody elektroenergetyczne na napięcie znamionowe 0,25-30 kV.
4. Obciążalność przewodu; jest to zdolność przewodzenia przez przewód określonej wartości natężenia prądu, w danym okresie czasu, bez ryzyka przekroczenia dopuszczalnej temperatury pracy przewodu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Liczba typów obecnie produkowanych przewodów elektroenergetycznych jest bardzo duża. Są one produkowane w oparciu o normy państwowe PN i branżowe BN, zawierające postanowienia dotyczące budowy przewodów, warunków ich badań, oznaczania, opakowania, składowania i przeznaczenia. Jednoznaczne określenie poszczególnych typów przewodów umożliwia znormalizowany kod literowy (PN-63/E-01001). Poszczególne litery kodu określają budowę przewodu oraz zakres jego zastosowań. Po symbolach literowych kodu podaje się często cyfrową wartość napięcia znamionowego (uprawnienia budowlane).

Duża różnorodność typów przewodów elektroenergetycznych spowodowana jest koniecznością przesyłania prądu elektrycznego o różnych napięciach (od 250 V do 400 kV) w warunkach różnych oddziaływań atmosferycznych, chemicznych i mechanicznych (program egzamin ustny).

Prąd elektryczny

Wszystkie przewody można najogólniej podzielić na:

• Przewody gole; są to przewody zawierające tylko żyłę przewodzącą.
• Przewody odziane; oprócz żyły przewodzącej mają one obwój wykonany z taśmy papierowej i oplot z materiału włóknistego nasyconego syciwem odpornym na wpływy atmosferyczne i chemiczne.
• Przewody izolowane; są to przewody, w których żyły przewodzące są izolowane gumą lub polwinitem (plastyfikowanym polichlorkiem winylu). Przewody te są ponadto wyposażone w ochrony w postaci osnowań, powłok, osłon, opon, płaszczy, splotów itp. W zależności od rodzaju i sposobu wykonania izolacji rozróżnia się tu przewody o izolacji gumowej lub polwinitowej, przewody płaszczowe, uzbrojone, kabelkowe, oponowe itp. (opinie o programie).

Budowa żył przewodów gołych, odzianych i izolowanych jest taka gama. Żyły są konstruowane jako jedno- lub wielodrutowe (linki). Linki są skręcane zależnie od przekroju przewodu z 7, 19, 37 lub 61 drutów. Materiał użyty do wyrobu żył powinien charakteryzować się dobrą przewodnością, dużą wytrzymałością mechaniczną, odpornością na wpływy atmosferyczne i chemiczne. Duża odporność na działanie czynników atmosferycznych i chemicznych jest szczególnie ważna w przypadku przewodów gołych, w których materiał żyły przewodzącej prąd elektryczny jest bezpośrednio na nie narażony. Najlepiej powyższe wymagania spełnia miedź. Przewodność właściwa linek wykonanych z miedzi twardej wynosi ok. 53 MS/ /m, zaś jej gęstość 8,96 Mg/m³. Miedź jest jednak materiałem drogim i dlatego jej stosowanie jest ograniczone (segregator aktów prawnych).

Materiałem często używanym do budowy żył jest aluminium twarde, o przewodności właściwej 34,8 MS/m, ale znacznie niższej gęstości niż miedź, wynoszącej zaledwie 2,7 Mg/m³. Jest to bardzo cenna cecha przewodów aluminiowych (promocja 3 w 1). Wytrzymałość mechaniczna żył aluminiowych jest jednak około dwukrotnie mniejsza niż miedzianych i dlatego często stosuje się żyły stalowo-aluminiowe (rys. 12-1). Rdzeń tych żył wykonany jest ze stali o wysokiej wytrzymałości, zaś zewnętrzna warstwa z dobrze przewodzącego aluminium. Stosunek przekrojów stali i aluminium wynosi w tego typu żyłach najczęściej 1 : 6.