Przybliżenie nadmiernie ostrożne

Istotnym problemem obliczeń hydrologicznych nabrzeży jest wyznaczanie maksymalnej różnicy pomiędzy poziomem wody gruntowej a poziomem wody w basenie. Od różnicy tej zależy wartość naporu wody na nabrzeże oraz wartość ciśnienia spływowego, mającego duże znaczenie dla stateczności nabrzeża (program uprawnienia budowlane na komputer).
W praktyce projektanci posługują się najczęściej dużym przybliżeniem, które albo zmniejsza współczynnik bezpieczeństwa i to w sposób nieuchwytny, a więc niebezpieczny, albo też gdy projektant jest ostrożny, stawia niepotrzebnie wysokie wymagania budowli.

Przybliżenie nadmiernie ostrożne polega na przyjęciu do obliczeń, zależnie od rodzaju obliczenia, bezwzględnie najniższego zaobserwowanego poziomu wody w basenie i równocześnie najwyższego zaobserwowanego kiedykolwiek poziomu wody gruntowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Nie bierze się przy tym pod uwagę wzajemnych związków zachodzących pomiędzy obydwoma wymienionymi poziomami.
Przybliżenie nieostrożne polega na przyjęciu w obliczeniach średniego (zerowego) poziomu wody w basenie i przypadkowego poziomu wody gruntowej, stwierdzonego w czasie jednorazowego wiercenia.
Dokładne wyznaczenie położenia poziomów wody i maksymalnej różnicy między ich rzędnymi wymaga przeprowadzenia dłuższych obserwacji i obliczeń, uzupełnianych często rachunkiem prawdopodobieństwa występowania określonych poziomów i ich wzajemnych korelacji (uprawnienia budowlane).

W zasadzie znaczne różnice, i to zmienne w czasie, pomiędzy poziomem wody gruntowej i wody w basenie występują wtedy, gdy istnieją znaczne i dość szybkie wahania poziomu wody w akwatorium. W czasie wysokiego stanu wody w basenie czy rzece - podnosi się również woda gruntowa, osiągając jednak ten sam co w basenie poziom tylko wtedy, gdy wysoki stan wody w tymże basenie utrzymuje się wystarczająco długo (program egzamin ustny).

Maksimum różnicy

Gdy woda w basenie opada, opada także i poziom wody gruntowej, również nie nadążając za tamtym. Ostatecznie stany się wyrównują, jeżeli niski stan wody w basenie trwa wystarczająco długo, ale wskutek opóźnienia w opadaniu wody gruntowej, która obniża się przeciekając pod konstrukcją nabrzeża, powstaje w okresie opadania wody różnica pomiędzy oboma stanami, która w pewnej (krótko zresztą trwającej) chwili osiąga swe maksimum (opinie o programie). Maksimum różnicy często występuje w tym momencie, gdy poziom wody w basenie osiągnął swe minimum, czasami jednak może wystąpić ono wcześniej.

Opisane zjawiska zachodzą zasadniczo w dwu wypadkach:
- w portach pływowych, otwartych, lub przy konstrukcjach zewnętrznych na morzach pływowych, oraz
- w portach rzecznych, w okresie znacznych wahań wody (wezbrań) (segregator aktów prawnych).
Ponadto zdarzają się one również sporadycznie, np. w wypadku osuszania basenu dla celów remontowych, w niektórych śluzach z przepuszczalnym dnem itp.

Aby zagadnienie rozwiązać, należy przede wszystkim sprecyzować prawa rządzące zmianami poziomu wody w basenie. W wypadku pływów sprawa nie jest trudna i da się wyznaczyć teoretycznie, natomiast, gdy chodzi o baseny łączące się z rzeką, należy wykorzystać poczynione obserwacje i wykreślić krzywą zmian poziomu wody w czasie.
Najdogodniejszy wypadek zachodzi, gdy można przez dłuższy czas, obejmujący również okresy wezbrań, zaobserwować zmiany poziomu wody nie tylko w basenie, ale i w gruncie. Można wówczas wykreślić krzywe zmian obu poziomów w czasie, na przykład w sposób, skąd nietrudno wyznaczyć największą różnicę poziomów
i odpowiednie rzędne poziomów (promocja 3 w 1).

Nawiasem mówiąc, niekiedy mniejsza różnica, lecz przy wyższych stanach wody może dać mniej korzystne parcie na ściankę niż większa, lecz położona nisko. Dlatego nie należy kontentować się tylko największą różnicą, ale rozpatrzyć kilka możliwych wypadków.