Przywrócenie ładu

Zdobycze rewolucyjnej Francji znalazły w następnych latach swoje odzwierciedlenie w hasłach głoszonych przez ugrupowania zarówno konstytucyjno-liberalne, demokratyczne, jak i rewolucyjne; jej sztandarowe hasło: "wolność, równość, braterstwo" rozbrzmiewało jeszcze niejednokrotnie na europejskich barykadach, a podstawowy dokument programowy uchwalona w 1789 Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela - stał się wzorem dla późniejszych konstytucji wielu państw (program uprawnienia budowlane na komputer).

W latach 1792-1802 Francja musiała jednak bronić swych zdobyczy rewolucyjnych, walcząc przeciwko koalicji europejskich mocarstw, dążących do przywrócenia na Iron francuski władców z dynastii Burbonów, z obawy, by rewolucja nie rozpowszechniła się także na pozostałe kraje Europy. Kontynuacją wojen rewolucyjnej Francji były prowadzone w latach 1801-I818 wojny napoleońskie, w wyniku których w krótkim czasie znaczna część Europy stała się zależna od cesarza Francuzów, Napoleona I. Kres jego potędze położyła nieudana wyprawa na Moskwę (1812), przegrana w bitwie pod Lipskiem (181), a ostatecznie - po przejściowym przejęć władzy w okresie tzw. Stu Dni - klęska pod Waterloo (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przywróceniem ładu, zakłóconego przez rewolucję francuską i wybuchłe w jej wyniku wojny zajął się kongres wiedeński 1814-1818, obradujący pod egidą 5 zwycięskich mocarstw, które odnowiły system równowagi europejskiej i miały następnie w ciągu całego XIX w (uprawnienia budowlane).

Kolonializm europejski

Wraz z tworzeniem się wielkiego przemysłu następowały społeczne i urbanizacyjne przeobrażenia Europy, wyrażające się gwałtownym wzrostem liczby dużych ośrodków miejskich, w których na gł. siłę wyrastała klasa robotnicza. Pozostając y początkowo pod wpływem ideologii liberalnych robotnicy stanowili podatny grunt dla haseł głoszonych przez anarchistów, anarchosyndykalistów, a zwłaszcza socjalistów, żądających wywłaszczenia |)osiadaczy środków produkcji oraz innej organizacji wytwarzania dóbr, ich dystrybucji i spożycia (program egzamin ustny). Presja robotników, skupiających się w związki zawodowe, partie polityczne oraz organizacje międzynarodowe doprowadziła do przyznania im w zach. i środk. Europie powszechnego prawa wyborczego (pod koniec XIX w. przedstawić wiele klasy robotniczej |>o raz pierwszy zasiedli w parlamentach), a także do tworzenia warunków umożliwiających powszechny dostęp do oświaty. Pod koniec XIX w. na kwestię robotniczą zwrócił uwagę także Kościół katolicki; na bazie jego nauki zaczęły powstawać na początku XX w. organizacje chadeckie (opinie o programie).

W XIX w. nastąpiła ostateczna integracja narodów zachodnioeuropejskich, coraz wyraźniej uwidaczniały się również w tym czasie procesy integracyjne w środk. i wsch. Europie, obejmując narody pozbawione własnej państwowości, a nawet takie, które nie posiadały nigdy wcześniej suwerennych struktur państwowych. XIX w., dzięki nie spotykanemu dotąd w historii postępowi, był okresem wzrastającej przewagi państw europejskich nad państwami innych kontynentów, co znalazło wyraz w ich wzmożonej ekspansji kolonialnej. Kolonializm europejski, który swoje apogeum osiągnął na przełomie XIX i XX w., różnił się jednak od form wcześniejszych swą wyjątkową drapieżnością w zdobywaniu panowania nad ostatnimi krajami, które jeszcze nadawały się do eksploatacji (segregator aktów prawnych).

Po zrzuceniu w latach I 776-1 H2^r> jarzma zależności przez najbardziej zeuropeizowane kolonie w Ameryce Północnej i Południowej (wyjątki stanowiły Kanada oraz Wyspy Karaibskie), a także przeforsowaniu przez Stany Zjednoczone w 182 5 tzw. doktryny Monroe, wykluczającej ingerencję mocarstw europejskich na półkuli zach.. Wielka Brytania, Francja, Belgia, Rosji, a nieco później także Niemcy i Wiochy dokonały ostatecznego podziału Afryki, Azji oraz Australazji (Australia i Oceania) (promocja 3 w 1).