Rezerwa w czasie

Z wykresu wynika, że założona wielkość dopłaty typizacyjnej dla analizowanych przypadków jest przekroczona dla przypadku I już po 2 latach, dla II po 3 latach, dla III po 6 latach, a dla IV - nie zostaje w ogóle przekroczona w założonym okresie 10 lat, lecz w okresie znacznie dłuższym nie mieszczącym się na wykresie (program uprawnienia budowlane na komputer).

Stąd wniosek, że istnieje rezerwa w czasie, wynikająca z konieczności dopłaty typizacyjnej. Rezerwa ta jest możliwa dzięki długoseryjności wyrobu, co z kolei pozwala na założenie znacznie niższej bazy wyjściowej kosztów, np. w porównaniu z bazą kosztów w przypadkach I, II lub III. W oparciu o analizę omawianego wykresu możemy stwierdzić, że masowość, czyli powtarzalność w długich seriach identycznych wyrobów, sprzyja typizacji, a zatem okres typizacji może być tym bardziej przedłużany, im bardziej masowo jest produkowany dany wyrób. Odwrotnością powyższego stwierdzenia może być następujący wniosek: typizacja wyrobów produkowanych pojedynczo lub w niewielkich, krótkich seriach jest nieopłacalna (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Stąd też wypływa potwierdzenie dla tezy, że nie należy dokonywać typizacji dla samej czynności typizacji, lecz należy ją konsekwentnie wiązać z produkcją wyrobów. W żadnym przypadku nie należy inwestować w produkcję wyrobów o krótkich seriach.
W budownictwie wiejskim spotykamy się jeszcze dodatkowo z dużym rozproszeniem budów w terenie. Zakładając długoseryjność produkcji elementów należy dokonać analizy rozmieszczenia zakładów produkujących typowe wyroby.

Najczęściej bowiem zdarza się, że element masowo powtarzalny w projektach występuje praktycznie w niewielkich ilościach na poszczególnych placach budów. Zachodzi więc pytanie, czy należy produkować te wyroby w dużych zakładach (z uwagi na szerokie możliwości produkcji masowej) i transportować je po budowach, czy też unikając kosztów i niedogodności transportu, uruchamiać produkcję w wytwórniach mniejszych i bardziej rozproszonych w terenie (uprawnienia budowlane).
Zagadnienie to powinno być tematem oddzielnych studiów w oparciu o plan perspektywiczny rozwoju budownictwa wiejskiego oraz jego natężenia na poszczególnych obszarach.

Możliwość zmechanizowania procesów

Niezależnie od powyższego duże zakłady mają następujące bezsporne zalety:
a) możliwość zmechanizowania procesów produkcji i obniżenia kosztów wyrobów,
b) możliwość skoncentrowania kadry inżynieryjno-robotniczej o wysokich kwalifikacjach,
c) możliwość uzyskania wyższej jakości wyrobów poprzez ich stałą kontrolę w laboratoriach zakładowych, możliwość utrzymania wysokiego poziomu technologii oraz ewentualnego szybkiego przejścia na nowe procesy technologiczne o wyższym aktualnym poziomie techniki (program egzamin ustny).

Wadami natomiast dużych zakładów są:
- duży stosunkowo koszt inwestycji, wywodzący się z wysokiego poziomu usprzętowienia i zmechanizowania oraz urządzenia terenu itp.,
- stosunkowo długi cykl realizacji inwestycji (projekt i wykonawstwo), trwający ok. 5 lat (opinie o programie).

W świetle powyższego oraz w oparciu o dotychczasowe doświadczenia wydaje się konieczne rozwiązywanie tego zagadnienia w dwóch płaszczyznach:
- przez tworzenie dużych wytwórni specjalistycznych, z możliwością produkcji długoseryjnej wyrobów w oparciu o założenie znacznie niższej bazy wyjściowej kosztów na terenach o przewidywanym dużym natężeniu budowlanym,
- przez tworzenie specjalistycznych oddziałów produkcyjnych przy istniejących już wytwórniach prefabrykatów. Ta druga ewentualność pozwala na zmniejszenie kosztów inwestycyjnych wytwórni i możliwość wykorzystania istniejących urządzeń (segregator aktów prawnych).

Jeszcze jedno kryterium wymaga rozważenia, a mianowicie analiza dopłaty typizacyjnej podwyższonej (w stosunku do teoretycznie założonej) na skutek okresu trwania budowy. W postaci wykresu realizację ostatniego rozwiązania typowego w okresie jego typowości, to znaczy budowę realizowaną na podstawie projektu, który obowiązywał w okresie At, przy założonej dopłacie typizacyjnej AK.

W rzeczywistości do At (okresu typowości projektu) dochodzi jeszcze okres realizacji obiektu Atr (realizacyjny) a więc poniesiona całkowita dopłata typizacyjna AKC będzie faktycznie wyższa od teoretycznie założonej (promocja 3 w 1).