Warstwowa struktura wykończenia

Roboty wykończeniowe zajmują jedno z pierwszych miejsc w hierarchii ważności prac budowlanych poddawanych mechanizacji. Nakłady pracy przy wykańczaniu budynków prefabrykowanych stanowią ponad 60% nakładów ogólnych. Tak wysoka pracochłonność wydłuża cykl budowy i powoduje, że to, co uzyskuje się w wyniku daleko posuniętej mechanizacji robót stanów zerowego i surowego, traci się przez długi cykl wykańczania (program uprawnienia budowlane na komputer).

Mechanizacja robót wykończeniowych w budownictwie podlega wszystkim tendencjom występującym w tej dziedzinie, przede wszystkim dążeniu do zmechanizowania czynności najcięższych i najbardziej pracochłonnych. Przy bardzo zróżnicowanym charakterze robót wykończeniowych spowodowało to, że w pierwszej kolejności powstały maszyny umożliwiające zmechanizowanie poszczególnych operacji lub czynności procesów tynkowania, układania podłóg, malowania itp., lecz całe procesy nie były zmechanizowane ani oprzyrządowane (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W rezultacie szybkie wykonanie fragmentu robót powodowało albo przestój maszyny albo jeśli chciano by pracowała w sposób ciągły nadmierne zatrudnienie w poprzedzających lub następnych fazach poszczególnych procesów. Aby temu przeciwdziałać, mechanizacja robót wykończeniowych powinna być oparta na kompletowaniu zestawów maszyn w wyniku szczegółowej analizy procesu obejmującego swym działaniem wszystkie podstawowe operacje wchodzące w jego skład (uprawnienia budowlane).

Takie elementy wykończenia budynku, jak pokrycie dachu, tynki, podłogi oznaczają najczęściej wyłącznie ich zewnętrzną warstwę, tę którą widzimy, dotykamy i konserwujemy. Jest to duże uproszczenie, niemożliwe w szczegółowych rozważaniach mających na celu zmechanizowanie procesów wykańczania budynków, gdyż izolacja, tynk, podłoga, a nawet powłoka malarska nakładane są warstwami (program egzamin ustny). Dlatego przy projektowaniu zestawów maszyn do mechanizacji robót wykończeniowych wprowadzono w IMB metodę polegającą na posługiwaniu się schematami konstrukcyjno-technologicznymi elementów wykończenia.

Warstwy wykończenia

Każdą powłokę stanowiącą wykończenie elementu budowlanego można podzielić na następujące grupy warstw lub ich kombinacje:

• wyrównawcze,
• gruntujące,
• nośne lub wypełniające,
• zewnętrzne (dekoracyjne, ochronne) (opinie o programie).

Zależnie od rodzaju i konstrukcji powłoki wykończeniowej może być kilka warstw nośnych i wypełniających. Ogólna liczba materiałów i półfabrykatów używanych w Polsce na skalę masową w robotach wykończeniowych wynosi ok. 90. Różnią się one między sobą bardzo poważnie zarówno charakterem, jak i właściwościami fizycznymi oraz chemicznymi; w związku z tym ich wbudowanie w strukturę budynku powoduje konieczność spełnienia zróżnicowanych wymagań technicznych w zakresie metod i sposobów obróbki, wymaganych przerw technologicznych itp.

Opracowując proces technologicznego wykonania określonej powłoki wykończenia, należy dla każdej jej warstwy oddzielnie opracować analizę właściwości wszystkich użytych materiałów oraz operacji i czynności niezbędnych do prawidłowego ich zastosowania w konstrukcji budynku. Sposób i forma takich analiz muszą być ujednolicone. W tym celu proponuje się system opracowany w Zakładzie Mechanizacji Robót Wykończeniowych IMB (segregator aktów prawnych). Daje on możliwość dokładnego wyszczególnienia i oznaczenia numerami wszystkich materiałów oraz wszystkich kolejnych operacji i czynności.

Suma wymagań w granicach wyznaczonych właściwościami i technologią związaną z obróbką oraz wbudowaniem w strukturę budynku jednego materiału daje zbiór wymagań, jaki musi spełniać zestaw maszyn do zmechanizowania prac związanych z wykonaniem warstwy wykończenia z jednego materiału (promocja 3 w 1). Przez zsumowanie wymagań dla wszystkich materiałów stosowanych do wykonania określonej warstwy wykończenia otrzymuje się zbiór stanowiący wymagania dla zestawu maszyn potrzebnych do mechanizacji prac związanych z wykonaniem jednej warstwy. Następnie postępując podobnie określa się wymagania dla dalszych, kolejnych warstw.