Rozmieszczenie alkaliów w fazach klinkierowych

Badanie klinkierów za pomocą mikrosondy pozwoliło ustalić, że tlenek żelazowy z reguły wchodzi w skład faz glinożelazianowych.
Tak więc, w badanych klinkierach tlenek żelazowy występuje głównie w stałych roztworach glinożelazianów o różnym składzie i tylko nieznaczna część żelaza wchodzi w skład faz alitowej i belitowej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Systematyczne badania klinkierów, zawierających obok podstawowych składników alkalia, wykazały, że tlenki alkaliów wiąże przede wszystkim bezwodnik siarkowy S03. Tworzą się przy tym siarczany alkaliów oraz możliwe jest powstanie fazy zawierającej oba tlenki alkaliów w przybliżeniu o stosunku molowym K20 : Na20 =3:1. Jak wynika ze wzorów do obliczenia zawartości faz zawierających alkalia (wg Newkirka), alkalia te mogą wchodzić w skład innych faz jedynie przy stosunku R20 : S03 > 1. W badanych klinkierach wartość tego stosunku jest znacznie większa od jedności, dlatego alkalia mogą wchodzić w skład głównych faz klinkierowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Nadmiar tlenku sodowego ponad ilość związaną w siarczanie może występować w klinkierze w formie Na20 • 8CaO • 3A1203 i wchodzić w skład fazy szklistej.

Nadmiar tlenku potasowego ponad ilość związaną z S03 może występować w klinkierze jako K20 • 23CaO • 12Si02 i w fazie szklistej. Równocześnie alkalia mogą tworzyć roztwory stałe z innymi fazami klinkierowymi (uprawnienia budowlane).
Dla autorów niniejszego rozdziału wyjaśnienie rozmieszczenia alkaliów w różnych fazach klinkierowych jest szczególnie interesujące, przede wszystkim w związku z brakiem lub bardzo nieznaczną zawartością glinianu trójwapniowego, zawierającego według licznych badaczy główną część sodu nie związanego w siarczanie. Z drugiej strony, nieznaczna zawartość bezwodnika kwasu siarkowego warunkuje powstawanie różnych faz z alkaliami i wynika stąd konieczność wyjaśnienia zagadnienia rozmieszczenia tych tlenków w klinkierze (program egzamin ustny).

Tlenek potasowy

W badaniach stosowano metodę racjonalnej analizy fazowej z następnym określeniem zawartości tlenków sodu i potasu w poszczególnych ekstraktach (wyciągach) za pomocą fotometru płomieniowego (opinie o programie).

We wszystkich badanych klinkierach tlenek potasowy jest zawarty głównie w wyciągu cukrowym, który wykonano dla fazy nie rozpuszczonej w kwasie ortoborowym. Uzyskane wyniki wykazały, że pogląd o lokowaniu się głównej ilości potasu w C2S nie potwierdza się. W badanych klinkierach zasadnicza część potasu znajduje się w szkle i QA, co zgadza się z danymi I. Suzukawy, G.N. Babatschewa i K.K. Radiewej mówiącymi o możliwości obecności tlenku potasowego w C3A. Należy zaznaczyć, że przy nieznacznej różnicy w wyjściowej zawartości K20 w klinkierach serii II i III ilość tlenku potasowego w wyciągach cukrowych jest różna, ponieważ klinkiery tych serii odznaczają się różną zawartością C3A. Stanowi to dodatkowy dowód obecności potasu w fazach glinianowych. Pozostała część tlenku potasowego (15^30%) występuje w krzemianach wapniowych i glinożclazianach (segregator aktów prawnych). 

A zatem tlenek potasowy w badanych klinkierach wchodzi w skład fazy glinianowej, a zastępując jon wapnia w krzemianie dwuwapniowym i tworząc z nim stały roztwór, zawiera się w glinożclazianach wapnia i w szkle. Zawartość tlenku wapniowego w poszczególnych fazach klinkierowych jest proporcjonalna do ogólnej jego zawartości. Łączna ilość tlenku potasowego w poszczególnych składnikach klinkieru zgadza się z ogólną jego zawartością w klinkierze, określoną metodami analizy chemicznej i fotometrii płomieniowej.

Analiza wyników oznaczenia zawartości tlenku sodowego pozwala na wyciągnięcie wniosku, że znaczna część (45-70%) Na20 wchodzi w skład krzemianów wapnia. Zgadza się to z danymi podawanymi przez wielu autorów, wskazującymi, że tlenek sodowy w postaci roztworu stałego wchodzi w skład belitu lub w skład obu faz krzemianowych klinkierów (promocja 3 w 1)..