Rozmieszczenie strażnic

Zostało ustalone rozmieszczenie strażnic, oraz normy etatów osobowych i sprzętu straży pożarnych (Monitor Nr A-42 z 1953 r.). W ten sposób położono kres dowolności i uzyskano typy zakładowych straży pożarnych oraz ustalono dla nich typy budynków strażnic.

Strażnice pożarne 5 wielkości dostosowane zostały do potrzeb zakwaterowania załogi, garażowania i przechowywania sprzętu straży pożarnych. W zależności od wielkości zakładu, jego położenia, powierzchni i kategorii niebezpieczeństwa pożarowego stosuje się odpowiedni projekt powtarzalny budynków, które zostały stypizowane dla większej ilości tych samych grup zakładów przemysłowych i właśnie dla nich mogą być stosowane, lecz już bez zasadniczych zmian (program uprawnienia budowlane na komputer).
Typizacja budynków powtarzalnych (wg czwartego stopnia) dotyczyła także wspomnianych już serii 2-, 3- i 4-kotłowych kotłowni La Monte’a, serii 4 magazynów MHW dla 9 składowych asortymentów towarów, serii hoteli robotniczych stałych na 100, 200 i 300 mieszkańców, itp.

Metoda typizowania w seriach znakomicie podnosi stopień przystosowalności i do pewnego stopnia zamyka w cykl całą pracę projektodawczą stawiając ją jakby przed surową oceną adaptujących. Ta sama metoda ma także zastosowanie przy typizacji związanych z produkcją budowli przemysłowych, które występują w jednej grupie zakładów, np: wielkich pieców wraz z nagrzewnicami, piecowni i wież węglowych w koksowniach, wież ługowych w wytwórniach celulozy, nadszybi w kopalniach itp. Natomiast budowle pomocnicze występujące w różnych grupach zakładów i posiadające przez to szersze możliwości zastosowania, jak zbiorniki, zasobniki silosy, wieże ciśnień itp., będące przedmiotem typizacji uniwersalnej, muszą być nieodzownie na niej oparte i projektowane tak, aby łatwo było uzyskać w przypadku np. silosów dowolne ich grupowanie dla różnych ilości przechowywanych materiałów sypkich lub cieczy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Typizacja budynków obejmuje coraz szerszy zasięg inwestycji, przynosząc wiele korzyści, które można ująć w następujące punkty:
a) oszczędne opracowanie projektów, a w oparciu o konsultacje z doświadczonymi fachowcami oraz w drodze analizy już opracowanych projektów - właściwe funkcjonalne rozwiązanie,
b) zastosowanie znormalizowanych elementów,
c) uzyskanie dużych oszczędności w pracach projektowych,
d) ujednolicenie i uproszczenie budynku i serii,
e) możliwość uruchomienia produkcji elementów typowych (uprawnienia budowlane),
f) zaprojektowanie właściwego, wyposażenia dostosowanego do potrzeb funkcjonalnych itd.

Typizacja zakładów i wyodrębnionych oddziałów

Na zakład przemysłowy przeciętnej wielkości składa się zespół architektoniczno-funkcjonalny czterech grup obiektów:
1) budynków,
2) budowli,
3) urządzeń na- i podziemnych,
4) urządzeń terenowych (program egzamin ustny).

Zagospodarowanie przestrzenne terenu zakładu przemysłowego, w skład którego wchodzi choćby część wymienionych obiektów, nie może być sporządzane bez powiązania z miastem, w którym zakład jest projektowany, bądź z otoczeniem, jeśli jest usytuowany poza osiedlem (opinie o programie).
W obu przypadkach ukształtowanie architektoniczne, uwzględniające potrzeby procesów technologicznych, powinno opierać się o wytyczne wynikające z planu zagospodarowania danej części miasta lub rejonu oraz z położenia zakładu w stosunku do sąsiadującej zabudowy, do dróg dojazdowych, linii kolejowych, sieci energetycznej, wodociągowej, kanalizacyjnej itp. Nawet ukształtowanie i rozmieszczenie poszczególnych obiektów na terenie powinno być uzgodnione ze szczegółowym planem zagospodarowania miasta, ponieważ stanowić one mogą ważne elementy kompozycji przestrzennej, a powiązanie ich między sobą a także z otoczeniem ma doniosłe znaczenie (segregator aktów prawnych).

Typizacja kompleksów budynków uzależniona jest przede wszystkim od planów gospodarczych, jak już to zostało uprzednio wyjaśnione, natomiast klasyfikacja zakładów przemysłowych, zawierających m. in. podstawowe wskaźniki optymalnej mocy technologicznej, a także określająca ich kategorię wielkości oraz częstotliwość występowania, przyczynia się do generalnego ustalenia, które zakłady przemysłowe bądź oddziały powinny jej podlegać (promocja 3 w 1).