Różnice pomiarowe

Różnice pomiarowe przedstawiają wysokość startej powierzchni. Pomiary w określonych odstępach czasu ilustrują wysokość starcia powierzchni w czasie. Urządzenie do badania przyczepności zaprawy cementowej składa się z płytki stalowej 20X20 cm grubości 3-4 mm z przyspawanym w środku hakiem 1 oraz z linki stalowej 2 o średnicy 5 mm zakończonej szalką 5, którą obciąża się w czasie badania (program uprawnienia budowlane na komputer).

Aparatura osadzona jest na statywie trójnożnym 4 o długości nóg 170 cm, umocowanym przegubowo do krążka stalowego 3 z przyczepionym bloczkiem. Warstwę tynku o grubości 1-1,5 cm, o składzie podobnym do tynku wykonanego na budowie, narzuca się na odpowiednie podłoże o powierzchni 1 m2. Próbkę pozostawia się na okres 28 dni w warunkach powietrznych aż do całkowitego stwardnienia (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W okresie 7 dni twardnienia zaprawa cementowa powinna być zwilżana wodą co najmniej 3 razy dziennie zależnie od pory roku, temperatury zewnętrznej i stopnia wilgotności powietrza.

Próbkę tynku należy chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Dzień przed badaniem powierzchnię tynku należy starannie oczyścić szczotką drucianą oraz przykleić do niego stalową płytę. Służy do tego klej, przygotowany z kredy mielonej i szkła wodnego. Na płytkę nakłada się warstwę kleju o grubości 3 mm a następnie dociska do powierzchni tynku, przytrzymując 3 min (uprawnienia budowlane).

Po 24 godz badaną powierzchnię tynku oddziela się od pozostałej powierzchni próbki przez wycięcie przycinakiem bruzdy w odległości 1 cm od krawędzi przyklejonej płytki na całą grubość tynku aż do podłoża. Trójnóg ustawia się tak, aby dwie jego nogi oparte były o ścianę, na której wykonana jest próbka tynku, oraz na takiej wysokości, aby linka stalowa przeciągnięta przez bloczek i zaczepiona do haka była prostopadła do powierzchni płytki (program egzamin ustny). Po ustawieniu przyrządu stopniowo obciąża się szalkę aż do oderwania zaprawy od podłoża.

Odkształcenia

Obciążenie, przy którym nastąpiło oderwanie tynku, waży się łącznie z szalką i linką z dokładnością do 0,5 kG. Urządzenie do pomiaru ugięcia belki o małej rozpiętości. Dźwigar stalowy, ustawiony na dwóch podporach pod lub nad badaną belką, stanowi układ odniesienia. W miejscach pomiaru ugięcia belki zakłada się ramki stalowe, w których umieszcza się czujniki zegarowe (opinie o programie). Zależnie od wielkości ugięcia stosuje się czujniki o długości pomiarowej IO-50 mm i dokładności 0,01 mm. Końcówki czujnika opierają się o belkę.

Stosowane są również przekładniowe mierniki ugięć. Są to płytki przyklejane do belki, połączone odpowiednimi wskazówkami i skalami. Takie urządzenia stosuje się do badania ugięć belek dużych rozpiętości, np. belek mostowych. Ponieważ stalowa belka odniesienia może podlegać zmianom temperatur i ugięciu od ciężaru własnego, badania takie należy przeprowadzać w pomieszczeniach zamkniętych. W przeciwnym przypadku powinno się uwzględniać wpływy zewnętrzne. Porównanie wyników dla belki obciążonej i nie- obciążonej, po obliczeniu wpływu obciążenia, pozwala ustalić wielkość wpływu temperatury (segregator aktów prawnych). Odkształcenia określane są w przekrojach betonowych przez naprężenia pod działaniem określonych sił.

Metody badawcze umożliwiają wyznaczenie odkształceń sprężystych i plastycznych w dowolnym czasie. Znajomość wydłużeń i skrótów betonu pozwala określić współczynnik sprężystości oraz cechy reologiczne betonu. Badania odkształceń pod działaniem obciążeń nie są objęte żadnymi normami. Stosuje się więc różne metody badawcze.

Do pomiaru zmian długości odpowiadających zmianie wytrzymałości na ściskanie o 1% należy stosować przyrządy, które pozwalają na pomiar z dokładnością 0,01 mm/m. W miarę wzrostu dokładności pomiarowej wzrasta dokładność samych przyrządów (promocja 3 w 1). Do pomiaru wydłużeń stosuje się przyrządy, które są stale połączone z badanym elementem, oraz takie, które przykłada się dopiero w chwili badania.