Różnorodność rodzajów żużli

Różnorodność rodzajów żużli i popiołów, stanowiących odpady przemysłu metalurgicznego, energetycznego i chemicznego, które można wykorzystać do otrzymywania spoiw żużlowych, warunkuje rozliczne właściwości uzyskanych z nich betonów. Liczne badania wykazały, że ogólną właściwością żużli i popiołów jest utajona aktywność hydrauliczna, zdolność hydraulicznego twardnienia. Właściwość ta ujawnia się jednak w dostatecznym stopniu tylko w warunkach wysokiego stopnia ich zmielenia do powierzchni właściwej 3000-5000 cm²/g, wprowadzenia środka aktywizującego twardnienie (wapna 10-20%, gipsu 3-5% w odniesieniu do ciężaru spoiwa), jak również pod warunkiem sprawnej obróbki cieplno- -wilgotnościowej betonów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wytrzymałość i inne właściwości spoiw w stanie stwardniałym mogą wahać się w dość szerokich granicach i zależą głównie od rodzaju żużla i warunków obróbki cieplno-wilgotnościowej. Największą wytrzymałość osiągają spoiwa żużlowe w warunkach autoklawizacji pod ciśnieniem 8-15 at n; odpowiednie wskaźniki wytrzymałości uzyskują te spoiwa przy naparzaniu w komorach o temperaturze 95-98°C (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Spoiwa żużlowe na równi z wapienno-pucolanowymi, wapienno-żużlowymi i spoiwami podobnymi do cementu można z powodzeniem stosować do wykonywania betonów zwykłych, lekkich i komórkowych. Szczególnie skuteczne są te spoiwa przy twardnieniu w autoklawach, kiedy można na kruszywie grubym ze skał zwartych otrzymać beton o wytrzymałości na ściskanie 300-7-400 kG/cm² i wyższych marek. Mrozoodporność takich betonów, z reguły, wynosi nie mniej niż 50 cyklów. Betony te są dość odporne na działanie wód miękkich i siarczanowych, co można wytłumaczyć nieobecnością w stwardniałym kamieniu cementowym wodorotlenku wapniowego w stanie wolnym i tym że tlenek glinowy znajduje się zazwyczaj w związkach niskozasadowych lub w uwodnionych granatach. Zwiększoną odpornością odznaczają się betony na spoiwach z kwaśnych zwałowych żużli wielkopiecowych (uprawnienia budowlane).

Prace badawcze

W warunkach autoklawizacji można według A. W. Wolżeńskiego i J. S. Burowa otrzymać betony drobnoziarniste o wytrzymałości od 100 do 400 kG/cm². Przyczepność takich betonów do zbrojenia stalowego jest mniejsza niż betonów silikatowych, a stopień jego niezmiennego zachowania się w betonach autoklawizowanych na spoiwie mieszanym jest nieco niższy niż w betonach cementowych i silikatowych. Korozja zbrojenia konstrukcji żelbetowych twardniejących w autoklawach znacznie wzmaga się przy eksploatacji w warunkach wilgotnych (program egzamin ustny).

Prace badawcze ostatnich lat wskazują na skuteczność wykorzystania spoiw żużlowych przy wykonywaniu betonów lekkich i komórkowych twardniejących w autoklawach. Betony na spoiwach żużlowych mogą twardnieć i stawać się coraz bardziej wytrzymałe również przy naparzaniu uzyskując, przy zachowaniu warunku obróbki cieplnej 2,5 + 4 + 2 godz. i w temperaturze 90h-95°C, wytrzymałość 150-250 kG/cm² i więcej (opinie o programie).

Bardzo interesujące jest kompleksowe wykorzystanie żużla jako spoiwa i kruszywa do betonów lekkich o ciężarze objętościowym 1200-t- 1(500 kG/cm², co pozwala otrzymać po naparzaniu betony o wytrzymałości 50-7-100 kG/cm². Betony na spoiwach żużlowych można wykorzystać do produkcji, w warunkach fabrycznych, płyt i bloków ściennych, płyt stropowych itp.

Spoiwa. Jako spoiwa do betonów i zapraw gipsowych stosuje się gips budowlany półwodny, gips techniczny (o wysokiej wytrzymałości), spoiwo gipsowo-cementowo-pucolanowe, jak również cementy anhydrytowe. Gips budowlany, jako najbardziej rozpowszechnione spoiwo do produkcji wyrobów i elementów gipsobetonowych, ma szereg zalet i przede wszystkim odróżnia się szybkością wiązania i twardnienia. Zapewnia to szybkie wydobycie wyrobów gipsobetonowych z form i dużą szybkość ich obiegu (segregator aktów prawnych).

Wyroby z gipsobetonu mają stosunkowo nieduży ciężar objętościowy, są niepalne, odznaczają się dobrą izolacją akustyczną i innymi zaletami. Jednocześnie produkcja wyrobów z gipsobetonu jest ograniczana wskutek zwiększonej wodożądności mieszanki gipsobetonowej, niedostatecznej szczelności i wytrzymałości betonu, małej wodoodporności i jego znacznych odkształceń plastycznych (pełzanie), przejawiających się szczególnie przy nawilżaniu wyrobów (promocja 3 w 1).