Rozpoczęcie montażu dźwigarów szedowych

Rozpoczęcie montażu dźwigarów szedowych jest oczywiście również i w tym przypadku uzależnione od stwardnienia betonu w strefie ściskanej.
Oparcie dźwigarów szedowych na podciągach może być uskutecznione (program uprawnienia budowlane na komputer).

W pierwszym przypadku zastosowane są prefabrykowane wsporniki osadzane w podciągach na zaprawie cementowej. Sposób ten jest bardzo kłopotliwy w wykonaniu i nie daje żadnej możliwości kontroli dokładności wypełnienia zaprawą cementową przestrzeni między wspornikiem prefabrykowanym i ściankami otworów w podciągach. W drugim przypadku dźwigary szedowe zostają oparte bezpośrednio w otworach podciągów. Wymaga to oczywiście nieco innego skonstruowania węzłów podporowych dźwigara (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Otwory w podciągach zostają w tym przypadku znacznie poszerzone, co umożliwia wsunięcie do nich występów dźwigara przez względnie prostą manipulację dźwigarem szedowym zawieszonym na haku żurawia montażowego.
Charakterystycznym jego szczegółem jest dwustronne podcięcie betonu na wysokości kielicha stopy fundamentowej. Pionowe zbrojenie główne słupa wystaje na tej długości z betonu i zostaje zakotwione w betonie monolitycznym wypełniającym przestrzeń między słupem i ściankami kielicha. Rozwiązanie to nie jest korzystne. Nie polepsza ono w żadnym stopniu połączenia słupa ze stopą, natomiast komplikuje formy i utrudnia montaż słupa, ponieważ uniemożliwia zabicie klinów montażowych z tych stron słupa, z których wystają pręty zbrojenia (uprawnienia budowlane).
Jak wynika z tablicy zużycie betonu i stali w konstrukcji nie jest duże.

Dźwigary szedowe wykonywane są w stosach w formach podnoszonych. Podnoszenie dźwigarów z pozycji poziomej do pionowej nie nastręcza żadnych trudności. Podciągi mogą być wykonywane w formach drewnianych o prostej budowie zarówno w pozycji poziomej, jak i pionowej (program egzamin ustny).

Słupy

Słupy wykonywane są w pozycji poziomej z ustawieniem wsporników na płask.
Do montażu slupów i podciągów może być użyty samojezdny żuraw gąsienicowy. Montaż dźwigarów szedowych, płyt przekrycia i elementów drobnych może być przeprowadzony dźwigiem wieżowym. Dźwig wieżowy 30-tonowy posuwający się wzdłuż jednej z naw może zmontować wszystkie elementy konstrukcji dachowej zarówno w tej nawie, w której jest zmontowany, jak również i w dwóch nawach sąsiednich (opinie o programie).
Wysokości ustrojowe konstrukcji wynoszą 120 i 165 cm. W zależności od kierunku ruchu produkcji każda z tych wysokości może być wysokością ustrojową podłużną lub poprzeczną. Względnie nieduża różnica wysokości ustrojowych obydwóch kierunków należy do zalet omawianej konstrukcji.

Jedna z konstrukcji jednoszedowych z dachem lukowym zastosowana w NRD. Zawiera ona wiele niezmiernie charakterystycznych dla konstrukcji prefabrykowanych połączeń węzłowych, które zasługują na dokładniejsze omówienie (segregator aktów prawnych).
Zasadniczy rozstaw słupów w kierunku poprzecznym wynosi 9,20 m, w kierunku podłużnym - 5,69 m. W hali przewidziane 2 korytarze komunikacyjne ograniczone słupami o rozstawie 2,65 m. Konstrukcja składa się ze słupów zamocowanych w stopach, z opartych na nich podciągów w układzie Gerbera (belki dwuwspornikowe i zawieszone), z ustawionych na podciągach ram okiennych i z wygiętych łukowo-szedowych płyt dachowych opierających się dołem na podciągach, górą na ramach okiennych. W osiach słupów zastosowano podłużne belki stężające. Płyty szedowe i ramy okienne stanowią układ trój przegubowy, w którym przy założeniu nie- cdkształcalności pręta łukowego nie występują przy oddziaływaniu na podciągi składowe poziome od obciążenia pionowego. Również skurcz betonu i wpływ zmian temperatury nie wywierają na połączenie żadnego wpływu. W hali przewidziane są tory podwieszone o udźwigu 1 tony.

Dolny jego stopień stwarza dogodne oparcie dla płyt dachowych, wyższe zaś zazębienie wytwarza podstawę dla rynny dla wód opadowych (promocja 3 w 1). Podcięcie z drugiej strony wytwarza podokiennik.
Rozwiązanie połączeń płyt szedowych, ram okiennych i podciągów stanowi najbardziej charakterystyczny i godny uwagi szczegół omawianej konstrukcji.