Rozwiązywanie ciepłych przekryć

Duńskie firmy produkujące beton komórkowy proponują rozwiązywanie ciepłych przekryć przez ułożenie na płycie stropodachowej wentylowanego przekrycia z płyt dachowych. Jest to jednak rozwiązanie dość kosztowne. Tańszym rozwiązaniem jest przekrycie płyty stropodachowej falistym materiałem przekryciowym (eternit itp.) lub perforowaną papą na podsypce cienkiej warstwy podżwirku przyklejonego lepikiem do papy.

Z podanych wyżej zestawień wynika, że betony komórkowe należą do najefektywniejszych ekonomicznie materiałów ściennych. Ponadto ze względu na mniejszy ciężar objętościowy stosowanie ich przynosi poważne oszczędności na transporcie oraz na ciężarze konstrukcji nośnych (program uprawnienia budowlane na komputer).
Produkcja betonu komórkowego przynosi zakładowi wytwórczemu poważną akumulację. W przemyśle tym istnieją ponadto jeszcze poważne rezerwy (nowe tańsze i prostsze technologie, lżejsze i bardziej wydajne maszyny i lekka obudowa), które mogą dać jeszcze nowe oszczędności.
Obecnie na 1 m3 gotowego wyrobu fabryka zużywa się średnio około 15 kWh, 3 roboczogodzin, 200 kg pary technologicznej. Wielkości te po wprowadzeniu odpowiednich usprawnień można zredukować średnio o ok. 50%, co w sposób zdecydowany obniży jeszcze cenę kosztów własnych wytwarzania materiału.

Obecnie w Europie cena sprzedaży 1 m3 autoklawizowanego betonu komórkowego wynosi średnio tyle, ile cena sprzedaży 1 t cementu marki 250. Ceny te mają stałą tendencję zniżkową. W naszych warunkach prawidłowo ustawiona cena za 1 m3 betonu komórkowego powinna odpowiadać cenie 500-600 kg cementu portlandzkiego marki 250.
Ogólny bilans podstawowych surowców dla produkcji betonów komórkowych przedstawia się u nas korzystnie.

Surowce te występują w naturze masowo, względnie produkowane są w masowych ilościach i są łatwo dostępne (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Ponadto w zakresie uzyskania najbardziej masowego składnika betonu, jakim jest kruszywo, sytuacja jest tym pomyślniejsza, że do produkcji betonu komórkowego używa się wyłącznie (z kruszyw naturalnych) kruszywa o drobnych frakcjach, występującego prawie wszędzie na terenie całego kraju w przeciwieństwie do kruszywa grubszych frakcji, którego odczuwa się w Polsce wyraźny brak, zwłaszcza w środkowej części kraju.

Kruszywa

Wymagania dla kruszywa naturalnego (piasku) do produkcji betonów komórkowych są w zasadzie takie same jak dla piasku budowlanego (PN-59/B-06711). Na tej podstawie można przyjąć, że bilans zasobów piasków budowlanych w Polsce będzie jednocześnie bilansem piasków przydatnych do produkcji betonów komórkowych. Stwierdzenie takie należy traktować jako bardzo ogólne, gdyż wiadomo, że nic wszystkie piaski budowlane nadają się do betonów komórkowych (uprawnienia budowlane).
Do produkcji betonów komórkowych najbardziej nadają się pod względem uziarnienia (wysoki punkt piaskowy) piaski występujące w województwach warszawskim, opolskim i rzeszowskim.
Przytoczone wyżej dane są fragmentaryczne i niepełne (program egzamin ustny). Obejmują one jedynie piaski kopalniane nie biorąc pod uwagę znacznych zasobów piasków rzecznych.
Drugim podstawowym surowcem kruszywowym do produkcji betonów komórkowych są popioły lotne.

Występowanie popiołów lotnych jest ściśle związane z rozwojem przemysłu energetycznego. Wszystkie bowiem większe zakłady energetyczne w kraju wyposażone są w paleniska pyłowe.
Postępująca szybko elektryfikacja kraju korzystnie wpływa na rozwój przemysłu materiałów budowlanych, używających jako kruszywa popiołów lotnych, zwłaszcza że ilość popiołów z węgli brunatnych procentowo przewyższa ilość popiołów z węgli kamiennych, licząc na tonę spalonego węgla (opinie o programie).

Obecnie nieznaczna tylko część z wielkiej masy odrzuconych przez elektrownie cieplne popiołów lotnych wykorzystana jest jako kruszywo do betonów komórkowych.
Najbardziej wydajnym okręgiem produkującym popioły lotne jest okręg południowy. Rozwijają się również w tym zakresie okręgi poznański, łódzki i ostrołęcki (segregator aktów prawnych).
Na podstawie zebranych materiałów podano poniżej ogólne zestawienie produkcji popiołów lotnych przez zakłady energetyczne w kraju, z którego wynika, że tylko pewna część popiołów lotnych jest zużyta do produkcji betonów komórkowych. Zgrupowanie znacznych nadwyżej popiołów lotnych umiejscowione jest w okręgach zachodnim, południowym i dolnośląskim.

Spoiwo. Jak wiadomo, do produkcji betonu komórkowego stosowane są w zależności od technologii wytwarzania, spoiwa cementowe i wapienne z pewnym dodatkiem gipsu surowego (promocja 3 w 1).
Rozwój przemysłu cementowego (10,5 min t rocznie w roku 1965) oraz poważne, naturalne złoża kamienia wapiennego i gipsowego w Polsce gwarantują zaspokojenie potrzeb produkcji betonów komórkowych.