Rury betonowe

Rury betonowe mają średnicę wewnętrzną od 200 do 600 mm, długość od 1500 do 2000 mm, najmniejszą grubość ścianek od 30 do 80 mm, a żelbetowe - średnicę wewnętrzną od 300 do 2500 mm, długość od 2000 do 5000 mm, grubość ścianek od 50 do 150 mm (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ustalając długość rury należy brać pod uwagę zmniejszenie liczby styków przewodu rurowego, jak również możliwości ekonomicznego transportu rur. Warunki transportu określają położenie poprzeczne rur na przyczepie lub ciężarówce, stąd ograniczenie długości rury do 2,4-1-2,5 m. Jedynie rury ciśnieniowe wykonuje się o długości 5 m, gdyż w tym przypadku liczba styków decyduje o przydatności eksploatacyjnej przewodu rurowego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zgodnie z GOST 6482-63 rury betonowe powinny przy badaniu wytrzymywać, w zależności od średnicy, obciążenie 1500-1-3500 kG/m. Rury żelbetowe dzielą się pod względem wytrzymałości na dwie klasy - o normalnej i zwiększonej wytrzymałości. Rury o normalnej wy trzy- . małości układa się w ziemi na głębokości do 3 m, a o zwiększonej wytrzymywać zależnie od średnicy obciążenie 2600H-7500 kG/m, a drugie 3000-10 800 kG/m (uprawnienia budowlane).

Rury ciśnieniowe wykonuje się wyłącznie z żelbetu. Główną dziedziną ich stosowania są sieci wodociągowe i sieci kanalizacji ciśnieniowej. W zależności od wielkości obliczeniowego wewnętrznego ciśnienia hydraulicznego w rurociągu dzieli się rury na klasy: klasa I obliczona jest na ciśnienie 15 atn, II - na 10 atn, III - na 6 atn. Rury produkuje się z wewnętrzną średnicą od 500 do 1600 mm, o długości 5000 mm i grubości ścianek od 55 do 105 mm (program egzamin ustny).

Elementy rurowe

Najbardziej rozpowszechnione są rury o przekroju okrągłym, ponieważ są one najłatwiejsze do produkcji i czynią zadość wymaganiom statycznym i hydraulicznym. Według ukształtowania końców rozróżnia się rury kielichowe, kołnierzowe i bose. Elementy rurowe stosuje się również do wziernych studzienek wodociągowych i sieci kanalizacyjnych, na zelektryfikowanych odcinkach linii kolejowej w postaci słupów powietrznych elektroenergetycznych linii przesyłowych i do innych celów. Niżej zostaną rozpatrzone główne sposoby produkcji rur i elementów rurowych.

Do podstawowych operacji przy zmechanizowanej produkcji rur należy zaliczyć przygotowanie form, przygotowanie i ustawienie szkieletów zbrojeniowych, przygotowanie mieszanki betonowej, formowanie i obróbkę cieplną rur (przeważnie przy produkcji wyrobów długowymiarowych), ich rozformowanie, dojrzewanie dla uzyskania wytrzymałości betonu oraz badanie na wytrzymałość i wodoszczelność (opinie o programie).

[68] Rury bezciśnieniowe wytwarza się maszynami formującymi. Mogą to być maszyny stacjonarne, od których odbiera się i rozwozi na kryte lub otwarte place dojrzewania uformowane rury, lub maszyny przejezdne jeżdżące po torach wzdłuż pasów dojrzewania i pozostawiające za sobą zwykle w dwu rzędach ciągi uformowanych rur (segregator aktów prawnych).

Przygotowywanie walcowych szkieletów zbrojeniowych. Szkieley walcowe dla rur bezciśnieniowych przygotowuje się najczęściej na półautomatycznych nawijarkach zgrzewających SKC-2 konstrukcji M. A. Kwasowa i J. A. Kacandi. Maszyna ma tarczę uchwytową 1, zamocowaną na osi u czoła maszyny, tarczę zaciskową 2, umieszczoną równolegle do tarczy uchwytowej na wózku 3, przesuwającym się na prowadnicach wzdłuż dolnej ramy 4 za pomocą silnika 5 oraz bęben spawalniczy. Tarcza uchwytowa jest obracana za pomocą indywidualnego napędu z silnikiem elektrycznym 6. Tarcza zaciskowa na wózku jest swobodnie osadzona na osi, dokoła której może łatwo obracać się (promocja 3 w 1).

Wzdłuż jednej z rolek ślizga się nieustannie podawany z kręgu drut do nawijania uzwojenia szkieletu. Kontakt między podłużnym prętem szkieletu i drugą rolką stwarza się wtedy, kiedy kolejny podłużny pręt powoli obracającego się szkieletu zbrojeniowego podchodzi do głowicy zgrzewarki. W tym momencie następuje zwarcie prądu w obwodzie elektrycznym i zachodzi zgrzewanie kolejnego węzła skrzyżowania.