Sankcje gospodarcze

W IV 1992 Serbia wraz z Czarnogór.) ogłosiły powstanie nowej Federalnej Republiki Jugosławii, zachęcając Serbów zamieszkujących Bośnię i Chorwację do walki na rzecz przyłączenia ich ziem do nowo utworzonego państwa. W V 1992 Rada Bezpieczeństwa C )NZ nałożyła na Jugosławię embargo handlowe oraz sankcje gospodarcze i kulturalne, mające zmusić Belgrad do wstrzymania pomocy (tri.in. dostawy broni) udzielanej bośniackim Serbom (program uprawnienia budowlane na komputer). Po odrzuceniu przez bośniackich Serbów międzynarodowego planu pokojowego i projektu podziału Bośni w VII 1994 ogłoszono plan zaostrzenia sankcji i wprowadzenia totalnej blokady Jugosławii.

W odpowiedzi rząd w Belgradzie zerwał wszelkie kontakty z rządami serbskich republik w Bośni i Chorwacji (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Po zawarciu porozumienia z Dayton w XI 1995 społeczność międzynarodowa zaczęła rezygnować z sankcji ekonomicznych wobec Jugosławii, w latach 1997-1998 tendencja ta została zahamowana na skutek zbrojnej interwencji władz Jugoslawii przeciwko Albańczykom w Kosowie. Odrzucenie w III 1999 wynegocjowanego w Paryżu porozumienia w sprawie Kosowa przez rząd belgradzki doprowadziło do serii nalotów lotnie Iwa NAI () na Jugosławii, które przerwano dopiero po rozpoczęciu wycofywania wojsk jugosłowiańskich z Kosowa (w Kosowie stać jonują) międzynarodowe oddziały pokojowe KLOR (uprawnienia budowlane).

Zorientowany proeksportowo przemysł

Jugosławia jest republika federacyjna, której głów.) jest prezydent (od 2000 Vojslav Kosztunica), wybierany w głosowaniu powszechnym na 4 letni.) kadencji. Władza ustawodawcza sprawuje dwuizbowa Skupszlina (parlament) wybierana na 4 lata: Rada Obywatelska, licząca I 58 członków, w tym 108 Serbciw i 50 Czarnogórców, wybieranych w głosowaniu powszechnym, oraz Rada Republiki, licząca 40 członków, będących delegatami parlamentów republik (po 20). Władza wykonawcza spoczywa w rykach rządu, na czele z premierem (od 1998 Momir Bulatovich Każda z dwóch republik ma własną konstytucję, prezydenta, parlament i rząd (program egzamin ustny).

Zatrudnienie w usługach znajduje łącznie 5 5% czynnych zawodowo, podczas gdy 45% pracuje w- przemyśle i budownictwie, a jedynie 2% w rolnic Iwie. Należy jednak zaznaczyć’, że aż 60,2% zatrudnionych w gospodarce Liechtensteinu (I i,fi tys. osób) stanowi.) obcokrajowcy, w tym gł. Austriacy i Szwajcarzy codziennie dojeżdżający do pracy. () sile gospodarki świadczy niska stopa bezrobocia (1,8% w 1998), minimalna inflacja (0,5% w 1997) oraz jeden z najwyższych w’ świecie wskaźników PNB na 1 mieszkańca ponad 46 tys. USD (opinie o programie).

Najmniejsze znaczenie gospodarcze posiada rolnictwo istniejące na 64% pow. kraju (gł. pastwiska). Dominuje intensywna hodowla bydła (ok. 6 tys. szt.), owiec i świń (po ok. 2,5 tys. s/t.) ora/ uprawa zbóż (pszenic a, kukurydza, jęczmień), rzepaku, ziemniaków, warzyw i winorośli. Produkcję rolnic z.) kieruje się gł. na rynek wewnętrzny. Dla potrzeb przemysłu meblarskiego eksploatuje się też lasy (26,5 tys. m* drewna w 1995) (segregator aktów prawnych).

Zorientowany proeksportowo przemysł tworzą działy wysokiej technologii (m.in. precyzyjny, optyczny, produkcja części dla przemysłu lotniczego i rakietowego), a także branże: tekstylna, farmaceutyczna, ceramiczna i chemie zna (np. masy stomatologiczne), metalowa, meblarska oraz spożywcza (winiarska, owocowo-warzywna). Wysokie zapotrzebowanie energetyczne przemysłu w ponad 90% zaspokajane jest importem energii elektrycznej (produkcja własna - I 50 min kWh w 1995). Planuje się niewielkie zwiększenie produkcji rodzimej poprzez pełniejsze wykorzystanie potencjału energetycznego Sarniny (promocja 3 w 1).