Ścianki peronowe

W przypadku rozwiązania toru z oparciem szyn bezpośrednio na płycie betonowej mogą występować dwa warianty, wynikające z rodzaju stosowanej nawierzchni ulicznej. I wariant przy nawierzchni z kostki drobnej stosowany jest przy ciężkim ruchu ulicznym na gruntach suchych, przy głębokim położeniu kanalizacji i bardzo dobrym odwodnieniu. II wariant, w którym zastosowano nawierzchnię z lanego asfaltu, stosuje się w ulicach bez wydzielonego pasa ruchu dla tramwajów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Na liniach normalnotorowych w zależności od rodzaju taboru i wygody podróżnych stosuje się perony o następujących (licząc od główki szyny do poziomu krawędzi peronu) wysokościach: 30 cm - perony niskie, 76, 86 i 96 cm - perony wysokie.
Perony o wysokości 96 cm mają zastosowanie jedynie przy ruchu podmiejskim obsługiwanym przez jednostki elektryczne, w skład których wchodzą wagony bez stopni (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Na liniach wąskotorowych urządza się perony o wysokości 20 cm.

Elementami składowymi peronów kolejowych są: ścianka peronowa, nasyp ziemny między ściankami oraz nawierzchnia.
Ostatnio jako ścianki peronowe powszechnie używane są prefabrykowane elementy żelbetowe, a jako nawierzchnie coraz częściej stosowane są płytka chodnikowe oraz wielkowymiarowe płyty betonowe (uprawnienia budowlane).
Elementy prefabrykowane ścianek peronowych SE wykonywane dla wszystkich wymienionych wysokości, przy czym dla wysokości peronu 76, 86 i 96 cm składają się one z dwóch części: elementu ścianki kątowej długości 49 cm (50 cm liczona w osiach) oraz krawężnika.

Elementy ścianek dla peronu niskiego i dla linii wąskotorowych są wykonywane łącznie z krawężnikiem (program egzamin ustny). Przekrój ścianki peronu niskiego łącznie z zaznaczeniem zbrojenia. Krawężnik stanowi beton z utwardzoną górną warstwą grubości 4 cm wykonany z grysiku granitowego lub bazaltowego. Stosuje się beton marki 260, stal zaś St3SX o Qr - = 2500 kG/cm2.

Objętość betonu

Krawężniki do ścianek peronów wysokich mogą być następujące:
- krawężnik granitowy o długości 1,0 m liczony w osiach - na peronach bardziej eksponowanych,
- krawężnik żelbetowy z betonu marki 400 o długości (w osiach) 2,0 m oraz
- krawężnik żelbetowy z betonu marki 250 z utwardzeniem powierzchni grysem bazaltowym lub granitowym o długości jak wyżej (opinie o programie).

Dla wszystkich trzech wysokości ścianek wysokich o długości 49 cm stosuje się również beton marki 250, a stal o obliczeniowej granicy plastyczności Qr = 2500 kG/cm2. Ścianki peronowe są liczone na obciążenie ruchome załadowanym wózkiem akumulatorowym, którego ciężar wynosi 3500 kG (875 kG na 1 koło).
Objętość betonu w elemencie ścianki o wysokości 76 cm wynosi 0,095 m>, zaś w ściance o wysokości 96 cm - 0,111 m*. Ciężar tych elementów wynosi 237 kG i 277 kG, a ciężary stali odpowiednio 9,40 i 14,13 kG. odpornej na ścieranie 0,024 m2, a pozostałego betonu 0,071 m5. Zbrojenie stałą St3SX o Qr = 2500 kG/cm* i ciężarze całkowitym 4,71 kG. Ścianki ustawia się na warstwie chudego betonu o Rw = 90, grubości 15 cm na podłożu z ewentualnym wzmocnieniem do wytrzymałości co najmniej 2,5 kG/cm*.

W przypadku gruntu nieprzepuszczalnego należy go wymienić do głębokości przemarzania i odpowiednio zagęścić (segregator aktów prawnych). Przy ustawianiu elementów z prawidłowym zalaniem otworów sztorcowych zaprawą cementową 1 : 4 należy pamiętać, aby co sześćdziesiąty prefabrykat był z otworami na założenie stopni do przejść służbowych.

Krawężniki ustawia się ściśle według skrajni na warstwie zaprawy cementowej 1 : 3. Co 20 m ścianka peronowa posiada dylatację. Po związaniu zaprawy w spoinach tylną powierzchnię ścianki peronowej (od strony zasypania) pokrywa się dwiema warstwami materiału izolacyjnego (lepiku), po czym zasypuje się gruntem przepuszczalnym z odpowiednim zagęszczeniem, a następnie układa nawierzchnię (promocja 3 w 1).