Ściany nienośne

Ściany wewnętrzne nienośne są to na ogół lekkie ściany działowe (wg DIN 4109) o niewielkiej grubości (przeważnie 11,5 cm), które nie spełniają ani funkcji nośnych, ani usztywniających i które poza własnym ciężarem nie mogą być obciążone pionowo. Ponieważ ściany te nie powinny bez potrzeby obciążać innych elementów budynku, nadaje się im możliwie lekką konstrukcję (rys. 1). Mogą to być ściany murowane z cegieł lub płyt albo też montowane z większych elementów (ściany o konstrukcji kratowej, szkieletowej lub z elementów) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy masie poniżej 150 kg/m² ciężar ich może być traktowany jako równomiernie rozłożony dodatek do obciążenia użytkowego. Ściany nienośne w zależności od ich budowy, sposobu połączenia (sztywne, przesuwne, sprężyste) z sąsiednimi elementami (ścianą, słupem, stropem, podłogą), wielkości i rozmieszczenia w nich otworów (także otworów instalacyjnych itp.) mogą w różnym stopniu przejmować bez uszkodzeń (rys) odkształcenia sąsiednich elementów, a w szczególności ugięcia stropów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Do budowy ścian nienośnych używa się często, w celu zmniejszenia ich ciężaru własnego, lekkich materiałów budowlanych (betonów z lekkim kruszywem, gazobetonu)(uprawnienia budowlane). Ściany te, stykające się zwykle ze ścianami nośnymi zbudowanymi z cegieł o wysokiej wytrzymałości i dużym ciężarze (cegieł ceramicznych, cegieł wapienno-piaskowych), mogą ulegać poważnym deformacjom na skutek różnic w wartościach współczynników materiałowych (pełzania, skurczu, odkształceń termicznych). Tego rodzaju zjawiska można spodziewać się przede wszystkim wtedy, gdy ściany nośne układa się z cegieł zbyt świeżych i wilgotnych lub zawilgoconych i gdy zostają one gwałtownie wysuszone po rozpoczęciu ogrzewania budynku (program egzamin ustny).

Elementy dźwigające ściany działowe

W zbadanych przypadkach uszkodzeń nienośnych ścian wewnętrznych rysy występujące w przekroju poprzecznym tych ścian powodowane były zwykle odkształceniami graniczących z nimi elementów (ugięciami stropów i odkształceniami własnymi) nie uwzględnionymi odpowiednio przy kształtowaniu połączeń. Z małymi wyjątkami (dotyczą one niedostatecznie izolowanych akustycznie ścian szczelinowych) szkody występowały w murowanych ścianach działowych (opinie o programie).

Dlatego zjawiska powodujące szkody zostały opisane właśnie dla tego rodzaju ścian. Elementy dźwigające ściany działowe powinny być wykonane jako możliwie sztywne przy zginaniu. Wysokość użyteczna stropów (wysokość statyczna) musi być większa niż 150. Należy dążyć za pomocą odpowiednio dobranych środków do zmniejszenia powodujących wzrost ugięcia odkształceń ścian w wyniku ich pełzania i skurczu (segregator aktów prawnych).

1. Ściany działowe powinny być murowane i tynkowane możliwie jak najpóźniej po rozdeskowaniu stropu.
2. Należy unikać stawiania lekkich murowanych ścian działowych na stropach o dużej rozpiętości (powyżej 7 m).
3. W przypadku przewidywanych dużych ugięć stropów w okresie eksploatacji należy na każdej kondygnacji stosować ściany działowe samonośne o konstrukcji mniej wrażliwej na odkształcenia (np. lekkie ściany szkieletowe).
4. Istotnym kryterium przy wyborze materiałów i rodzaju konstrukcji ścian działowych jest ich zachowanie się przy odkształcaniu. Zarówno w wewnętrznej strukturze ściany, jak i w połączeniach powinny występować możliwie małe różnice odkształceń. Jeżeli jest to trudne do osiągnięcia, to należy zapewnić elementom połączenia możliwość przemieszczeń.
5. Do budowy ścian należy stosować tylko materiały dostatecznie wysuszone, w których wystąpił już skurcz (rys. 3). Na placu budowy powinny być one składowane w suchych miejscach.
6. Nowo wybudowany budynek należy ogrzewać powoli i równomiernie wietrzyć, aby proces suszenia ścian odbywał się w sposób ciągły (promocja 3 w 1).

Jeżeli nie można uniknąć wbudowania w ściany bardzo kurczliwego materiału, to należy zastosować takie środki konstrukcyjne (dylatacje zmniejszające swobodną długość ścian z ewentualnym dodatkowym usztywnieniem, połączenia elementów na wpust lub tzw. połączenia szufladowe itp.), aby szkody spowodowane odkształceniami skurczowymi zredukować do nieszkodliwej wielkości.