Ściskanie mimośrodowe

Ze względu na trudności związane z laboratoryjnym badaniem wytrzymałość na wyboczenie określa się pośrednio, na podstawie sprawdzonych doświadczalnie rozważań teoretycznych (program uprawnienia budowlane na komputer).
Wielkość naprężenia krytycznego uzależniona jest od stopnia smukłości pręta; obciążenie krytyczne jest tym mniejsze, im smuklejszy jest pręt.
Stopień smukłości pręta wyraża się w pewnym stopniu stosunkiem długości pręta do jego grubości lub do jego przekroju poprzecznego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Nie jest to jednak określenie rozwiązujące w pełni zagadnienie smukłości pręta; wiemy bowiem, że np. słup o pełnym przekroju kołowym jest mniej wytrzymały niż tak samo długi słup o przekroju pierścieniowym, mimo że pole koła i pole pierścienia są równe. Decydującą zatem rolę odgrywa nie tylko wielkość pola, lecz także jego a drugi swobodny; obydwa końce podparte przegubowo itd.). Wpływ wilgotności odgrywa istotną rolę w odniesieniu do elementów małej smukłości, nie ma natomiast znaczenia przy smukłości większej od 100 (uprawnienia budowlane).

Przy smukłości większej niż 150 wpływ zdrowych, normalnie rozmieszczonych sęków jest nieznaczny; natomiast w elementach o mniejszej smukłości sęki powodują obniżenie wytrzymałości na wyboczenie odgrywają istotną rolę.
Wytrzymałość na wyboczenie nie jest bez znaczenia i powinna być w należyty sposób uwzględniona w drewnianych konstrukcjach inżynierskich. w obudowie górniczej, w konstrukcjach lotniczych itd. (program egzamin ustny).

Przy badaniu wytrzymałości na wyboczenie unikać należy wszelkiej mimośrodowości powstającej wówczas, gdy kierunek działania siły nie pokrywa się z geometryczną osią badanego pręta Jest to warunek trudny do spełnienia w odniesieniu do drewna, gdyż większa lub mniejsza mimośrodowość może łatwo powstać na skutek krzywizny czy nierównomiernej budowy morfologicznej badanego elementu lub na skutek niedokładności w centrycznym obciążeniu próbki. Wytrzymałość na wyboczenie zmniejsza się wydatnie w miarę wzrostu mimośrodowości (ekscentryczności), która występuje wówczas, gdy punkty przyłożenia siły nie pokrywają się ze środkami ciężkości powierzchni czołowych (opinie o programie).

Ostrzegawcze własności drewna

W związku z tym należy odróżnić i wyraźnie odgraniczyć. Wytrzymałość na wyboczenie w odniesieniu do prętów prostych. Za pręty proste można według Stoya i innych autorów uważać takie sztuki drewna, których pierwotna strzałka krzywizny nie przekracza Vs średnicy pręta długości nie większej niż 3 m. W prętach, których długość wynosi ponad 3 m dopuszczalna strzałka krzywizny pierwotnej nie może przekraczać średnicy pręta mierzonej w połowie jego długości. Wydaje się, że ustalone w ten sposób kryterium prostości stosuje zbyt duże tolerancje (segregator aktów prawnych).

Wytrzymałość na ściskanie mimośrodowe, która zajmuje miejsce wyboczenda wówczas, gdy kierunek działania siły nie pokrywa się z geometryczną osią elementu lub gdy elementy nie spełniają warunku prostości.
Wytrzymałość na ściskanie mimośrodowe bada się analogicznie jak wytrzymałość na ściskanie podłużne, doprowadzając próbki (często w oryginalnych wymiarach) do złamania.
Wytrzymałość na ściskanie mimośrodowe odgrywa dużą rolę w zakresie drewna kopalnianego, gdyż racjonalna gospodarka drewnem nie pozwala na zbyt rygorystyczne ujmowanie warunku prostości drewna kopalnianego.

W górnictwie dużą rolę odgrywają własności ostrzegawcze pracujących na wyboczenie lub na ściskanie kopalniaków. W myśl badań Stebnickiej między chwilą wystąpienia siły krytycznej, sygnalizowaną przez głośne trzaski pękającego drewna, a zupełnym złamaniem stojaków upływa 45-50-85 sekund; dotyczy to kopalniaków sosnowych (300 prób). Stosowane w górnictwie gatunki drewna można uszeregować pod kątem widzenia ostrzegawczości w następujący szereg: świerk, modrzew, sosna, buk, brzoza, dąb, grochodrzew (promocja 3 w 1).
Naprężenia rozciągające powstają w materiale na skutek działania przeciwnie skierowanych sił rozciągających. Wytrzymałość na rozciąganie jest to opór, jaki stawia materiał poddany działaniu sił rozciągających, dążących do odkształcenia (wydłużenia) lub zniszczenia rozpatrywanego elementu.