Sektor mieszkaniowy

Ogólna powierzchnia gospodarstwa wielkoobszarowego jest podzielona na sektory, czyli zespoły zabudowy grupujące obiekty o jednakowym charakterze lub powiązane ze sobą funkcjonalnie.
Sektor mieszkaniowy jest usytuowany w pewnym oddaleniu od pozostałych.

Zabudowę mieszkalną projektuje się najczęściej jako zagrodową, ale może też występować zabudowa jednorodzinna na wydzielonych działkach (bez zabudowań gospodarczych) lub wielorodzinna w budynkach do trzech kondygnacji (w gospodarstwach spółdzielczych) (program uprawnienia budowlane na komputer).
Pozostałe sektory tworzą ośrodek produkcyjny skupiający zabudowę niezbędną do prowadzenia produkcji obranej przez dane gospodarstwo.

Na terenie ośrodka produkcyjnego (rolnego) mogą występować następujące sektory:
a) produkcji zwierzęcej,
b) produkcji roślinnej,
c) magazynowo-składowy,
d) warsztatowo-mechaniczny,
e) administracyjno-socjalny.

Sektor administracyjno-socjalny sytuujemy najbliżej zabudowy mieszkaniowej, sektory zaś mogące stwarzać uciążliwość dla otoczenia należy od niej oddalać (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Najtrudniejszy do wydzielenia przestrzennego jest sektor magazynowo-składowy, ponieważ jest związany funkcjonalnie z różnymi obiektami, np. składy pasz łączą się z budynkami inwentarskimi w sektorze produkcji zwierzęcej, składy nawozów są powiązane z sektorem produkcji roślinnej, a składy paliw z sektorem warsztatowo-mechanicznym.

Dla każdego gospodarstwa wielkotowarowego opracowuje się plan urządzenia gospodarczego, w którym określa się strukturę użytkowania ziemi, organizację produkcji roślinnej i zwierzęcej, wieloletnie plany nawożenia oraz zamierzenia inwestycyjne (uprawnienia budowlane). Na podstawie tych planów opracowuje się dokumentację projektową dla inwestycji związanych z budową, rozbudową i modernizacją obiektów budowlanych; wykonuje się plan zagospodarowania terenu, projekty poszczególnych budynków’ i innych obiektów budowlanych.

Projekty budynków rolniczych

W planach zagospodarowania terenu uwidocznia się usytuowanie budynków i innych obiektów budowlanych, ciągów komunikacyjnych, wybiegów, kopcowisk, terenów zajętych przez zieleń izolacyjną i ochronną (program egzamin ustny). Układ poszczególnych elementów zagospodarowania powinien uwzględniać ich wzajemne powiązania funkcjonalne, wymagania ochrony sanitarnej i przepisów przeciwpożarowych. Szczególnie wnikliwie należy przeanalizować przebieg ciągów technologicznych w celu usytuowania poszczególnych elementów zagospodarowania zgodnie z kierunkami przemieszczania pasz i wody, obornika, zwierząt i produktów. Należy uwzględniać wzajemne powiązania sektorów’, ich kolizyjność, a także dążyć do skracania dróg transportu oraz dostosowywania ich do aktualnie używanego sprzętu i środków transportu.

Należy także zapewnić korzystne usytuowanie obiektów w stosunku do stron świata (opinie o programie).
Projekty budynków rolniczych są najczęściej wybierane z projektów typowych, opracowanych przez specjalistyczne biura studiów i projektów budownictwa wiejskiego, ponieważ wykonanie ich wymaga od projektantów głębokiej znajomości zagadnień związanych z produkcją rolniczą. Projekty typowe dostosowuje się do istniejących warunków sytuacyjnych. Jeżeli jest to niemożliwe, powstaje konieczność opracowania projektów indywidualnych (segregator aktów prawnych).

Prace związane z przygotowaniem inwestycji do realizacji obejmują także projekty dróg, ujęć wodnych, ciągów instalacyjnych i kanalizacyjnych, ogrodzeń itp. Coraz większy nacisk kładzie się na rozwiązania projektowe zmierzające do ochrony wód powierzchniowych i zbiorników wodnych przed zanieczyszczeniem. Zakres i treść dokumentacji projektowej powinny być dostosowane do specyfiki, charakteru i wielkości inwestycji budowlanych, jak też do stopnia ich skomplikowania, co ma związek ze specyfiką danego gospodarstwa i z warunkami miejscowymi.

Większość gospodarstw chłopskich w Polsce nie przekracza 50 lub 100 ha, zależnie od rejonu kraju. Najliczniejszą grupę stanowią gospodarstwa o powierzchni 0,55 ha.
Ze względu na wielkość gospodarstw samodzielnych dzielimy je na: karłowate - zajmujące mniej niż 2 ha powierzchni gruntów, małorolne (2-5 ha), średniorolne (powyżej 5 ha, lecz nie przekraczające 10 ha), pełnorolne (powyżej 10 ha) (promocja 3 w 1).