Siły statyczne i dynamiczne

Przy badaniu drewna musi się uwzględnić szereg zjawisk ubocznych, które wpływają ujemnie na wytrzymałość lub zaciemniają przebieg i wyniki badania. Są to czynniki takie, jak wilgotność, ciężar właściwy, udział drewna wczesnego i późnego, kierunek anatomiczny, wady drewna itd.
Siły statyczne i dynamiczne (program uprawnienia budowlane na komputer). Działające na ciało siły mogą mieć charakter statyczny lub dynamiczny. Przy obciążeniach statycznych przyrost sił przebiega powoli, osiągając stopniowo wymiar maksymalnego obciążenia; kierunek działania siły nie ulega zmianom.

Siły dynamiczne występują w postaci jednorazowego, gwałtownie działającego uderzenia lub w postaci wielokrotnie działających, zmiennych co do kierunku obciążeń wibracyjnych. Zarówno długotrwałe obciążenia statyczne, jak obciążenia wibracyjne powodują zmęczenie materiału; następstwem tego jest zniszczenie materiału przy naprężeniach niższych od jego wytrzymałości.
Naprężenie. Działające na ciało siły zewnętrzne są zrównoważone siłami stawianego przez ciało wewnętrznego oporu. Każda jednostka pola przekroju poprzecznego ciała stawia opór, który określa się mianem naprężenia. Naprężenie (o) jest to stosunek działającej siły (P) do pola przekroju (F) wyrażony w kG/cm2 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Odkształcenie. Siła działająca na ciało powoduje zmianę jego kształtu i wymiarów, czyli odkształcenie. Wyróżnia się odkształcenia sprężyste, które ustępują po usunięciu siły, oraz odkształcenia trwałe, które pozostają po usunięciu siły odkształcającej. Wielkość odkształcenia trwałego określa się za pomocą pomiaru jako różnicę wymiarów rozpatrywanego ciała przed odkształceniem oraz po usunięciu działania siły powodującej jego odkształcenie (uprawnienia budowlane). Charakter odkształcenia zależy od rodzaju działających sił.

Pod wpływem sił rozciągających odkształcenie występuje w postaci wydłużenia i przewężenia rozciąganego elementu, przy ściskaniu w postaci skrócenia, a przy zginaniu w postaci wygięcia materiału. Opóźnienie sprężyste polega na tym, że odkształcenie występuje po upływie pewnego czasu od chwili przyłożenia obciążenia i zanika po upływie pewnego czasu od chwili odciążenia materiału. Z tego względu przy statycznych badaniach wytrzymałości obciążenie należy podwyższać powoli i stopniowo; zbyt szybkie przyrosty obciążeń nadają próbom statycznym charakter prób dynamicznych (program egzamin ustny).

Sprężystość

Wytrzymałość jest to opór, jaki materiał przeciwstawia na skutek swej wewnętrznej, międzycząsteczkowej spójności (siły kohezji) sile powodującej jego zniszczenie. Jest to zatem maksymalne naprężenie występujące w materiale w chwili naruszenia jego stanu równowagi (omax), czyli naprężenie wywołane działaniem siły niszczącej. Wytrzymałość (R) wyraża się w kG/om2 (drewno) lub w kG/mm2 (metale) dzieląc wyrażoną w kG siłę niszczącą i(P) przez wyrażone w cm2 pole przekroju odniesienia (F - przekrój pierwotny, przed odkształceniem); wytrzymałość stanowi podstawę do oceniania technicznej wartości rozpatrywanego materiału (opinie o programie).
Podawane w literaturze anglosaskiej wyniki wyrażone w funtach można przeliczyć na kG/cm2, mnożąc je przez współczynnik 0,07031.

Sprężystość jest to własność ciał stałych polegająca na zmienianiu kształtu i wymiarów pod działaniem sił zewnętrznych oraz na zdolności powracania do pierwotnych wymiarów i pierwotnego kształtu po usunięciu siły wywołującej odkształcenie (segregator aktów prawnych).
Największe naprężenie, przy którym po ustaniu działania siły materiał powraca do swych pierwotnych wymiarów i kształtu, nazywa się granicą sprężystości.

Obok odkształceń sprężystych powstają równocześnie - w mniejszym lub większym stopniu - odkształcenia trwałe. Odkształcenie całkowite stanowi sumę odkształcenia sprężystego i odkształcenia trwałego. W tych warunkach granica sprężystości stanowi pojęcie umowne. Za umowną granicę sprężystości przyjmuje się naprężenie, przy którym odkształcenia trwałe wynoszą 0,003% wielkości pomiarowej (promocja 3 w 1).