Skręt włókien

Mechanizm powstawania skrętu włókien tłumaczy się ślizgowym wzrostem komórek miazgi (cambium); wzrastając na długość wciskają się one pomiędzy komórki sąsiednie i odchylają się od położenia pionowego, co w konsekwencji nadaje taki sam kierunek wytworzonym przez nie komórkom drewna (program uprawnienia budowlane na komputer). Jeżeli wzrost ślizgowy odbywa się na przemian w kierunku prawym
i lewym, to włókna przebiegają równolegle do osi pnia; skręt włókien powstaje przy jednokierunkowym wzroście ślizgowym.

Przyczyny powstawania skrętu włókien nie są dokładnie zbadane; niektórzy autorzy, jak na przykład Hartig, łączą go z cechami genetycznymi (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Według Knuchela skręt włókien występuje częściej i w większych rozmiarach u drzew rosnących na glebach płytkich, a jednocześnie narażonych na silne wiatry niż u drzew rosnących na glebach głębokich i w miejscach osłoniętych, chociaż nawet w głębi drzewostanów spotyka się pojedyncze sztuki z silnym skrętem włókien. Wpływ wiatru podkreśla również Pieriełygin.

Kierunek skrętu włókien i jego nachylenie mogą się zmieniać wzdłuż promienia przekroju pnia, co w pewnym stopniu wiąże się z gatunkiem. Na przykład u kasztanowca kierunek włókien bywa prawie zawsze prawoskrętny (patrząc od czoła odziomkowego), a u topoli - lewoskrętny. U gatunków iglastych (sosna, świerk) kierunek skrętu może być zarówno lewy, jak i prawy; zmienia się on niekiedy w pewnych grupach słojów na przeciwny lub nawet jest różny w kolejno następujących po sobie słojach (uprawnienia budowlane).

W młodym wieku drzewa (a więc w środkowej części poprzecznego przekroju pnia) skręt włókien jest najczęściej mały lub w ogóle nie daje się zauważyć, wzrasta natomiast z wiekiem drzewa. Duży skręt włókien spotyka się przede wszystkim w strefie obwodowej drzew o dużej średnicy; występuje to wyraźnie np. u sosen o wieku przekraczającym 100 lat. U większości drzew kąt nachylenia włókien wzrasta od odziomka ku wierzchołkowi (program egzamin ustny).

Iglaste drewno

Mikroskopowe badania iglastego drewna krętowłóknistego przeprowadzone przez N. Kossowicz wykazały, że liczba jamek otoczkowych w jego cewkach jest znacznie większa niż w drewnie prosto- włóknistym; w drewnie sosnowym liczba jamek wzrasta o 50% przy kącie nachylenia włókien wynoszącym 15°. Poza tym jamki rozmieszczone są przeważnie w środkowej części cewek, w drewnie prostowłóknistym natomiast jamki występują przeważnie przy końcach cewek. Grubość stycznych błon komórkowych w cewkach krętowłóknistego drewna wczesnego i późnego jest średnio o 18% większa niż w drewnie prostowłóknistym (opinie o programie).

Miarą skrętu włókien jest stosunek odchylenia włókien od kierunku prostego do długości sortymentu wyrażony w procentach lub w cm/m. W drewnie okrągłym odchylenie mierzy się na obwodzie, w tarcicy zaś na płaszczyźnie stycznej.
Drewno krętowłókniste wykazuje znacznie większą kurczłiwość wzdłuż włókien niż drewno prostowłókniste; przy wysychaniu drewno krętowłókniste łatwo pęka i paczy się, a spaczenia przybierają postać wichrowatą.

Belki wykonane z drewna krętowłóknistego paczą się równie silnie jak sortymenty drobnowymiarowe (segregator aktów prawnych).
W drewnie krętowłóknistym zachodzi konieczność strugania przynajmniej części elementu ,,pod włókno” wobec czego strugana powierzchnia nie jest zupełnie gładka, gdyż zachodzi wyrywanie włókien.
Oprócz normalnego skrętu włókien wyróżnia się w materiałach tartych tzw. pozorny (sztuczny) skręt włókien.

Wada ta występuje na stycznych powierzchniach tarcicy bocznej, otrzymywanej z prostowłóknistego drewna o dużej zbieżystości; pozorny skręt włókien spotyka się najczęściej w tarcicy pochodzącej z kłód odziomkowych i wierzchołkowych. Rozpatrywane wady różnią się tym, że w wypadku skrętu pozornego kąt nachylenia włókien na przeciwległych płaszczyznach tarcicy bocznej jest taki sam, w wypadku natomiast skrętu naturalnego jest on zawsze mniejszy na płaszczyźnie dordzeniowej (promocja 3 w 1).