Skuwanie ręczne

Spotyka się czasem uwagę, że użycie sprężonego powietrza jest niezbyt wskazane, gdyż zawsze znajdują się w nim pary oleju, które zanieczyszczają powierzchnię betonu i stanowią przeszkodę w wiązaniu nowego betonu ze starym (program uprawnienia budowlane na komputer). Biorąc powyższy argument pod uwagę Rind zaleca stosowanie samej wody dostarczanej rurami 0 3//’-M", przy czym dysze utworzone przez spłaszczanie rur mają wymiary ok. 50X2 mm, co przy wydatku wody 2-j-3 1/sek oznacza prędkość wypływu ok. 20-25 m/sek. Doświadczenia oparte na tej metodzie przeprowadzone na zaporze Limberg (Austria) i Woodruff-Dam (USA) dały korzystne wyniki.

W przypadku, gdy na poziomych kontaktowych płaszczyznach bloków daie się zazębienia (występy lub zagłębienia wysokości 20-^30 cm), rozdeskowanie owych występów i zmycie wodą nie powinno następować wcześniej jak po lO-i-12 godz., orientacyjnie w parę godzin po końcu okresu normowego wiązania cementu. Jeśli chodzi o normalne szwy robocze pionowe, to powinny one pozostawać w deskowaniu co najmniej 2-1-3 dób, a potem powinny być skuwane ręcznie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Zasadnicze zastrzeżenie, jakie można by podnieść przeciwko zmywaniu zaprawy wodą (lub piaskiem i powietrzem sprężonym) płynie stąd, że zabiegi te działają wygładzająco na powierzchnię kontaktową, podczas gdy dla lepszego związania obu betonów powinna ona być raczej szorstka, co właśnie uzyskuje się najlepiej przez skuwanie ręczne.

Sam proces skuwania powoduje oczywiście pewne zanieczyszczenie skuwanej powierzchni. Jest rzeczą konieczną staranne zmiecenie i zmycie tej powierzchni przed rozpoczęciem betonowania następnego bloku (uprawnienia budowlane).
Również kwestia doboru masy betonowej na pierwszą warstwę nowego bloku jest dyskusyjna. Przy dostarczaniu dużych ilości masy betonowej (zwłaszcza, jeśli jest zrzucana z pewnej wysokości) następuje zawsze pewne rozsortowanie składników, do czego w pewnej mierze może przyczyniać się wibrowanie. W wyniku można się obawiać, że na kontakcie powstanie beton rakowaty z ziarn grubego kruszywa niedostatecznie otulonych zaprawą. Dla zabezpieczenia się przed tą ewentualnością stosuje się więc szereg zabiegów, zmierzających do wzbogacenia warstwy kontaktowej w cement i drobniejsze kruszywo (program egzamin ustny).

Kryterium jakości

Najprostszym z nich jest stosowanie specjalnego betonu kontaktowego (w pierwszej warstwie danego bloku) zaprojektowanego w taki sposób, że przy zachowaniu dozowania cementu, wody i wszystkich drobniejszych frakcji kruszywa obniża się dozowanie najgrubszej frakcji o 25-j-30°/o, co w rezultacie podwyższa procentowy udział frakcji drobniejszych i zawartość cementu o ok. 10-4-15%> w jednostce objętości betonu (opinie o programie).

Sposób ten może się czasem okazać kłopotliwy, jeśli z centralnej wytwórni masy betonowej rozprowadza się ją jednocześnie do kilku miejsc. W takich przypadkach stosuje się więc inny zabieg, a mianowicie po dobrym namoczeniu starego betonu zaczynem cementowym rozpościera się na powierzchni kontaktowej najpierw warstwę zaprawy grubości ok. 5 mm, o dozowaniu cementu 450-j-500 kg/m:i i wody ok. 250 l/m:‘, a następnie na zaprawę daje się już normalną roboczą warstwę masy betonowej, wibrując obie warstwy łącznie.
Obie metody są równie dobre, o ile są starannie stosowane. Kryterium jakości połączenia nowego betonu ze starym określa się przez przewiercenie kontaktów i pobieranie próbek. Uznaje się połączenie za dobre, jeśli wizualna ocena rdzenia nie ujawnia płaszczyzny kontaktu (segregator aktów prawnych). Oczywiście prócz analiz wizualnych można badać solidność połączenia drogą wprowadzania do odwiertu wody pod ciśnieniem przy jednoczesnym sprawdzeniu na ścianie licowej, czy wyciek idzie po szwie, czy też go zaobserwować nie można.

Sformułowane w niniejszym rozdziale uwagi o szczególnych cechach betonów hydrotechnicznych stanowią w istocie rzeczy tylko wprowadzenie do tematyki omawianej w następnych rozdziałach, a zwłaszcza w rozdz. 6, traktujących o robotach betonowych w budownictwie wodnym (promocja 3 w 1).