Słupy żelbetowe

Zdawałoby się, że środkiem zaradczym może tu być wprowadzenie w niedużych odstępach przypór, które rzeczywiście mogą znakomicie usztywnić węzeł oporowy, lecz może to nie uchronić od poważnych odkształceń nieco wyżej. Te ostatnie odkształcenia spowodowałyby odchylenie się całej ławy wraz z przyporami i rola ich sprowadziłaby się do zera. Trzeba więc dążyć do wytworzenia momentów w ławach fundamentowych przeciwstawiających się ich odchyleniu i za pomocą odpowiedniej konstrukcji zapewnić opór ław przeciw ruchom obrotowym (program uprawnienia budowlane na komputer). Osiągnąć to można przez sztywną konstrukcję całości dolnej części budynku. Ten sposób może być użyty w budynkach o szkielecie żelbetowym z dość gęstym ustawieniem ram w niedużych odległościach od siebie.

Gdy ściany skrajne są z cegły, można im nadać dostateczną grubość i zastosować przypory lub słupy żelbetowe powiązane sztywno z lawami i z murami. O roli przypór i słupów żelbetowych oraz o potrzebnej ich ilości i wysokości można zorientować się na podstawie prostego obliczenia. Gdy moment dążący do obrócenia podstawy wynosi Pe, to przeciwstawiamy mu moment X->" f-> ⁼ Pe (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W tym celu musimy tak skonstruować powiązanie stropu dolnego pomieszczenia suterenowego z murem, żeby mogła tu wystąpić potrzebna siła X₂. W górnym końcu przypory lub słupa betonowego zarówno występująca siła tnąca, jak i moment będą nieduże i w zwykłych wypadkach mur będzie mógł się oprzeć im z łatwością. Natomiast pomocnicze słupy żelbetowe, trzeba uważnie obliczyć w przekroju u podstawy i można je wprowadzać raczej przy niezbyt dużych momentach gnących (uprawnienia budowlane).

Obciążenie gruntu

Jak łatwo spostrzec, podobne konstrukcje znajdą się w stanie stale naprężonym, a więc teoretycznie ulegną pewnym odkształceniom umożliwiającym odchylenie się spodu ław od ściśle poziomej płaszczyzny. Jednakże sztywność murów lub ram żelbetowych umożliwia tak małe odchylenie, że nie będzie mogła pojawić się jakakolwiek znaczniejsza różnica w naprężeniach przekazywanych na grunt (program egzamin ustny).

Trzeci sposób, jakiego można użyć do wyrównania naprężeń pod ławami, polega na wprowadzeniu w ramowych słupach żelbetowych przegubów ponad ławami i na przesunięciu tych ław do wewnątrz budynku. Rozwiązanie takie jest często bardzo korzystne pod względem statycznym. Wskutek stosowania przegubów unikamy powstawania znaczniejszych momentów w zetknięciu z podstawą fundamentową, a więc uzyskujemy prawie równomierne obciążenie gruntu (opinie o programie).

Wskutek momentów i sił istniejących w konstrukcji mogą przekazywać się na ławę nie tylko naciski pionowe, lecz i siły poziome; wielkość tych ostatnich zawsze będzie stosunkowo nieduża, nie sprawiająca trudności przy projektowaniu. Tak samo moment od siły poziomej H o ramieniu h w stosunku do spodu podstawy zwykle łatwo ulega zrównoważeniu przez moment wynikający z parcia bocznego gruntu na ławy. Przykład zaprojektowania ław fundamentowych dowiązanych do ścian suterenowych (segregator aktów prawnych).

Gdy powierzchnia oparcia fundamentów wypada duża i ławy stają się tak szerokie, że pozostają między nimi bardzo małe wolne miejsca pod budynkiem, wówczas należy raczej powiązać ławy w jedną łączną płytę. Do takiego samego rozwiązania fundamentów dochodzi się w budynkach ciężkich, gdy do przejęcia ich ciężaru trzeba przeznaczyć całą powierzchnię pod budynkiem. Jedną płytę pod całym budynkiem trzeba zakładać również i wtedy, gdy zależy nam na ochronie pomieszczenia suterenowego od wody gruntowej zalegającej powyżej spodu fundamentów (promocja 3 w 1). Należy liczyć się wówczas z wyporem wody działającym na całą płytę. Ze względu na wypór wody zmuszeni jesteśmy nieraz do przyjęcia specjalnych rozwiązań konstrukcyjnych w celu przeciwstawienia się działaniu wyporu.