Sprężenie elementu betonowego

Zależnie od użytego kruszywa rozróżnia się: żwirobeton, żużlobeton, gruzobeton, beton trocinowy, beton z kruszyw lekkich. Beton może być zbrojony prętami stalowymi i nosi wtedy nazwę żelazobetonu lub żelbetu. Pręty stalowe mają głównie za zadanie przenoszenie sił rozciągających w betonie (program uprawnienia budowlane na komputer).

Beton poddany wstępnemu ściskaniu nazywamy betonem sprężonym. Sprężenie elementu betonowego osiąga się za pomocą drutów (strun) lub wiązek drutów (kabli). Naciągnięte za pomocą specjalnych urządzeń naciągowych druty zalewa się betonem, a po jego dostatecznym stwardnieniu zwalnia się naciąg. Odkształcone sprężyście druty starają się powrócić do postaci przed odkształceniem, wywołując w betonie naprężenia ściskające. Beton sprężony za pomocą strun stalowych nazywa się strunobetonem, zaś sprężony za pomocą kabli kablobetonem (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Osobny rodzaj betonów lekkich stanowią betony komórkowe, jak: gazobetony i pianobetony. Gazobetony produkuje się ze spoiwa, rozdrobnionego materiału mineralnego i wody oraz dodatku środka spulchniającego. Łączna objętość porów o wymiarach 0,14-1,5 mm wynosi aż 604-80% całej objętości betonu. Gęstość gazobetonu wynosi 550-650 kg/m³ (uprawnienia budowlane). Produkuje się z niego materiały ścienne w postaci bloków, płytek i prefabrykatów wielkowymiarowych, które służą do budowy ścian zewnętrznych. Wytwarza się również zbrojone płyty do przykryć dachów i stropodachów.

Pianobeton powstaje ze zmieszania cementu, piasku, wody i piany uzyskiwanej przez dodanie środka pianotwórczego. Środkiem pianotwórczym jest mydło kalafoniowe. Gęstość pianobetonu wynosi 6004-900 kg/m³, wytrzymałość na ściskanie 104-30 kG/cm³ (1004-300 kN/cm³), _a współczynnik przewodzenia ciepła 0,154-0,30 kcal/(m • h • K) (^0,634-1,26 kg/(m •h • K). Pianobeton służy głównie jako izolacja cieplna stropodachów i jako materiał do produkcji płyt dachowych (program egzamin ustny).

Beton ogniotrwały

Większość betonów z cementu portlandzkiego jest stosunkowo mało odporna na działanie wód zawierających siarczany oraz na działanie kwasów (opinie o programie). Cechuje je ponadto znaczna przepuszczalność wody. W celu zmniejszenia przepuszczalności wody stosuje się dodatki, jak: stearyniany wapnia i glinu, oleje nie ulegające zmydleniu, taninę itp. Dzięki tym dodatkom zwiększa się również odporność betonu na działanie mrozu. Beton z cementu hutniczego odznacza się, poza niższą ceną, lepszą odpornością na działanie wód agresywnych (w porównaniu z betonem ze zwykłego cementu portlandzkiego).

Dobrą odpornością chemiczną i nieprzepuszczalnością dla cieczy i gazów charakteryzuje się beton kwasoodporny, składający się z: kruszywa  grubego (piasek i tłuczeń skalny o wielkości ziarn 0,15-0,40 cm), kruszywa drobnego o wielkości ziarn do 0,15 mm, szkła wodnego (Na₂Si0₃) oraz przyspieszacza wiązania (Na₂SiF₆) (segregator aktów prawnych). Układanie betonu kwasoodpornego odbywa się tak jak betonu zwykłego. Stosuje się również betony kwasoodporne zbrojone. Grubość okładziny betonowej kwasoodpornej musi wynosić co najmniej 30 mm. Beton ten stosowany jest do wykładania wanien do wytrawienia, reaktorów oraz podłóg w fabrykach chemicznych itp.

Odmianą betonu kwasoodpornego jest beton kwasoodporny ogniotrwały. Wytrzymuje on temperatury 800-1000^cC (ok. 1100-1300 K). Jako wypełniacz do takiego betonu stosuje się szamot (najlepiej) oraz mielony andezyt, kwarc, żużle wielkopiecowe (promocja 3 w 1). Beton ogniotrwały znajduje zastosowanie na ściany i sklepienia pieców do prażenia pirytów oraz inne piece, gdzie wytwarzane są gorące kwaśne gazy.

Niektóre substancje nieorganiczne lub organiczne przy ochładzaniu przechodzą w sposób ciągły ze stanu ciekłego do stanu pozornie stałego, tzw. stanu szklistego. Stan ten nie ma wyraźnego punktu krzepnięcia lub topnienia i uważany jest za osobny stan materii, odpowiadający stanowi przeobrażonej cieczy przechłodzonej.