Stężenia dachowe uprawnienia budowlane

Na rozwiązanie stężeń dachowych wywiera wpływ również rodzaj przekrycia: płatwiowe lub bezpłatwiowe. Gęsto rozstawione płatwie stanowią podparcie boczne, jeśli same są zabezpieczone przed przesunięciem w płaszczyźnie dachu. Istnienie płatwi powoduje, że pasy górne belek lub kratownic nie wymagają koniecznie rozwinięcia bocznego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Pręty zapewniające stateczność ogólną konstrukcji powinny być stalowe. Płyty dachowe z innych materiałów mogą również stanowić wystarczające podparcie, jeśli mają dostateczną sztywność. Pręty, jak również ich złącza z pasem górnym wiązara należy sprawdzać na siłę równą 1/100 wartości siły występującej w podpieranym pręcie.

Stężenia połaciowe poprzeczne należy stosować nie rzadziej niż co ósme pole połaci dachowej na całej długości pola. Każda część konstrukcji dachowej, oddzielona szczeliną dylatacyjną, powinna mieć tężniki połaciowe w skrajnych polach (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

należy łączyć tężnikami pionowymi na całej długości dachu, opartymi o punkty stałe. Za punkt stały należy uważać taki, który pod wpływem działających na niego sił nie zmieni swego położenia więcej, niż to wynika z dopuszczalnych ugięć lub wychyleń konstrukcji, na której się znajduje. W konstrukcjach o małej rozpiętości wystarczy dać tylko jeden tężnik pionowy w środku wiązarów.

Ze względu na zwiększenie bezpieczeństwa robót montażowych wskazane jest połączenie z punktem stałym nie tylko pasa górnego, lecz również pasa dolnego wiązarów. Pręt taki można projektować jako wiotki, a więc rozciągany. Schemat rozmieszczenia tężników połaciowych i pionowych dachu bezpłatwiowego (uprawnienia budowlane). Pokrycie stanowią płyty z lekkiego betonu, których nie uwzględniono jako przeciwdziałających bocznemu wygięciu wiązarów. Przekrój pasa górnego wiązarów jest przystosowany do przenoszenia tylko obciążeń w płaszczyźnie pionowej. Ze względu na brak płatwi jest wymagane dość gęste stężenie pionowe. W poziomie pasów dolnych wiązarów dano pręty prostopadle do wiązarów, przy czym są one rozstawione co 5,00 m. Jako podparcie stałe dla tych piętów służą tężniki poziome w połaci dachu. Mają one skratowanie krzyżowe (program egzamin ustny). Ponadto, aby zapewnić niezmienność w płaszczyźnie pionowej dachu, dano w trzech polach skratowanie. Skratowane pola łączą pręty podłużne w poziomie pasa górnego i dolnego. Smukłość ściskanych prętów tężników nie powinna przekraczać 250.

Konstrukcje dachowe

W konstrukcjach dachowych systemu Stran-Steel stężenie pionowe wykonuje się z ceownika C52 w postaci krzyża Andrzeja. Tężnik taki stosuje się na całej długości budynku. Ze względu na rozpiętości wiązarów, które nie przekraczają 12,00 m, daje się jeden tężnik wzdłuż kalenicy. Stężenie składa się z płatwi kalenicowej i z dwóch prętów skratowania. Płatew ściskana ma smukłość 121 < 250 (opinie o programie).

Przed wyboczeniem w płaszczyźnie połaci dachu płatew jest zabezpieczona przez pokrycie dachowe. Pręty skratowania uważa się za rozciągane.

Za przeciwstawne rozwiązanie należy uważać konstrukcję ramową, wykonywaną seryjnie w RFN. Pas górny kratowej rozpory ramy jest rozwinięty silnie w kierunku bocznym. Dzięki temu rozpora jest zabezpieczona przed zwichrzeniem, chociaż nie ma płatwi. Pokrycie stanowią płyty z lekkiego betonu.

Również dach wykonany z lekkich belek, nie wymaga dodatkowych stężeń. Zamocowanie na podporze działa przeciw skręcaniu (segregator aktów prawnych). Przy większych rozpiętościach wiązarów tak rozwiązywanych wystarcza jeden tężnik w środku długości elementu. Rolę stężenia połaciowego może spełniać także przekrycie z blachy stalowej fałdowej.

Lekkie przestrzenne konstrukcje dachowe umożliwiają realizację interesujących koncepcji architektonicznych oraz pozwalają na uzyskanie dużych rozpiętości i dużych wysokości pomieszczeń. Spotyka się je w budynkach użyteczności publicznej, tj. teatrach, halach sportowych, dworcach kolejowych, halach wystawowych, oraz w budynkach przemysłowych, hangarach, garażach itp.

Najczęściej przestrzenne konstrukcje dachowe stosuje się w postaci tarczownic lub łupin siatkowych pełnościennych w budynkach o rzucie poziomym prostokątnym oraz w postaci kopuł i przekryć namiotowych w budynkach o rzucie wielokątnym i okrągłym. Konstrukcje te mogą być jednowarstwowe lub - przy większych rozpiętościach - dwuwarstwowe. Dwie warstwy nośne są powiązane tężnikami (promocja 3 w 1).