Strona portu

Trwałe zatrzymywanie rumowiska przed portem lub odprowadzanie go w głąb morza, skąd by nie mogło już powrócić do brzegu na zawietrznej stronie portu, jest w większości wypadków zabiegiem niestosownym, ponieważ zaburza poważnie równowagę na długich odcinkach brzegu. Dopuszczalne to może być jedynie wtedy, jeżeli skutki spowodowane po zawietrznej stronie portu nie będą miały większego znaczenia geomorfologicznego lub gospodarczego (program uprawnienia budowlane na komputer). W takich wypadkach można powstrzymać rumowisko przed portem za pomocą ostróg stopniowo przedłużanych w morze, falochronów blokujących lub ewentualnie falochronów blokujących pływających, przesuwanych w morze w miarę narastania tworzącej się kosy.

Każdy projekt nowego portu na wybrzeżu piaszczystym lub projekt
przebudowy układu jego falochronów wymaga dokładnej znajomości warunków określających reżim dynamiczny brzegu, opartej na co najmniej trzyletnich obserwacjach (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Właściwy układ falochronów powinien być sprawdzony za pomocą badań modelowych, zarówno pod względem osłony portu przed falą, jak i występowania zjawisk związanych z ruchem rumowiska przybrzeżnego i rzecznego oraz oczyszczaniem się portu z lodów.”

Podział konstrukcyjny falochronów do pewnego stopnia łączy się z ich podziałem funkcjonalnym. Funkcje falochronów mogą spełniać następujące typy urządzeń:
- falochrony stale o charakterze budowli nieruchomych (trwałych lub tymczasowych), posadowionych na dnie lub w gruncie zalegającym poniżej dna;
- falochrony pływające jako budowle przewoźne, które mogą być przyholowane na dowolne miejsce i tam zakotwiczone;
- falochrony pneumatyczne lub hydrauliczne, będące urządzeniami do łamania fal, nie mającymi charakteru budowli (uprawnienia budowlane).
Ostatnio wymienione rodzaje falochronów przechodzą dopiero przez stadium prób i dlatego rola ich w budownictwie morskim jest na razie mała.

Konstrukcje ażurowe

Główne znaczenie mają falochrony stałe, które z kolei znowu podzielić można na dwie duże grupy, mianowicie na: jalochrony zwarte i falochrony ażurowe.
Z obu tych rodzajów znaczenie mają głównie falochrony pierwszej grupy, zwarte, tzn. takie, których konstrukcja zarówno podwodna, jak i nadwodna (a przede wszystkim ta pierwsza) stanowi nieprzerwane, ciągłe pasmo, podzielone jedynie na odcinki dylatacyjne, jednakże bez pozostawiania pomiędzy nimi pustych przestrzeni, przenikliwych dla fali. Falochrony tej grupy stanowią na świecie ok. 90% wszystkich falochronów (program egzamin ustny).

Zasłaniają one akweny nie tylko przed falą, ale i od prądów oraz chronią od zamulania przez rumowisko podchodzące z zewnątrz.
Konstrukcje ażurowe, o charakterze mostów wspartych na filarach, a więc ściśle biorąc falochrony pomostowe, stosowane są rzadziej, ponieważ ich przenikliwa dla falowania budowa nie zabezpiecza akwenów przed falą tak skutecznie, jak konstrukcja falochronów zwartych, i jakkolwiek są tańsze, nie znalazły tak 3 (opinie o programie). Falochrony mieszane, będące kombinacją obu poprzednich rodzajów, zwykle w postaci masywnej budowli o ścianach pionowych, wznoszącej się na wysokim wale kamiennym, o koronie nie dochodzącej jednak do powierzchni morza.

Zaletą falochronów o ścianach stromych w porównaniu z falochronami o ścianach pochyłych jest to, że nie powodują one rozbicia fali, lecz tylko jej odbicie, przy czym wartość siły uderzenia fali o budowlę jest mniejsza niż przy falochronach pochyłych, mimo że bezpośrednio przed budowlą wysokość fali odbitej może w stosunku do fali pierwotnej wzrosnąć dwukrotnie wskutek utworzenia się fali stojącej (segregator aktów prawnych).

Fala nie ulegnie rozbiciu, jeżeli głębokość wody jest większa od krytycznej, stąd wniosek, że i głębokość pionowej ściany odmorskiej falochronu musi być w stosunku do największej, spodziewanej w danym miejscu fali, większa od krytycznej (promocja 3 w 1).